جمعه‌های مهدوی «شیرازه»:
نتیجه شقاوت و سعادت منتظران در قرآن
جمعه‌های مهدوی در راستای ارتقا سطح آگاهی عموم جامعه نسبت به امام زمان(عج) در «پایگاه تحلیلی خبری شیرازه» هر هفته روز آدینه منتشر خواهد شد.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، جمعه های مهدوی در راستای ارتقا سطح آگاهی عموم جامعه نسبت به امام زمان (عج) در «پایگاه تحلیلی خبری شیرازه» هر هفته روز آدینه منتشر خواهد شد.
حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق کارشناس علوم مذهبی و قائم مقام بنیاد مهدی موعود (ع) استان فارس در یادداشتی اختصاصی به تشریح سبک زندگی مهدوی و عوامل مختلف در نزدیک شدن به امام زمان (عج) پرداخت و نوشت:
در مباحث جمعه های گذشته عارض شدیم که مهمترین عامل سعادتمندی انسان طبق بیان معصومین (ع) تبعیت و پیروی از امام زمان (عج) بوده و منتظرین حضرتش میبایست برای رسیدن به سعادت زندگی خود را با رضایتمندی امام عصر (عج) تنظیم نمایند، و نیز مهمترین عامل شقاوت و بدبختی انسان را نیز دوری و انحراف از مسیر ولی عصر (عج) بیان نمودیم.
وی در ادامه نوشت: اینک جای سؤال است که پایان کار شقاوتمندان کجا است؟ و اگر کسی سعید شد، پایان کار او چیست؟
این که ما به امام زمان (عج) عرض می کنیم مخالفت و تمرّد از دستورات شما شقاوت، و تبعیّت و همراهی با شما سعادت است، قرآن اشقیاء و سعداء را چگونه یاد می نماید؟
خداوند متعال در سوره مبارکه هود، پاسخ روشنی به سؤالات فوق داده و می فرماید: یَوْمَ یَأْتِ لا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَسَعِیدٌ فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّکَ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُُُ، وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّکَ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ؛ روزى که چون بیاید، هیچ کس جز با اذن او حرفى نمىزند.پس گروهى از آن‌ها بدبخت و سیه‌روز و عدّهاى دیگر خوشبخت و سعادتمندند.
امّا آن کسانى که بدبخت شدهاند، پس در آتش‌اند و در آنجا نالهاى زار و خروشى سخت دارند و تا آسمان ها و زمین پایدار است، در آن آتش جاودانند، مگر آنچه خداوند بخواهد، همانا پروردگارت هر چه را اراده کند، انجام مى دهد و امّا کسانى که خوشبخت و سعادتمند شدهاند، پس تا آسمانها و زمین پابرجاست، در بهشت جاودانند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد این عطایى قطع ناشدنى است.
خداوند در قرآن می‌فرماید اوج کار شقاوتمندان و سعادتمندان، در قیامت روشن می‌شود. در آن روز، وقتی انسان ها وارد صحرای محشر می‌شوند، کسی جز به اذن و اراده الهی نمی‌تواند سخنی به زبان بیاورد. مگر این‌که امر و اراده‌ی الهی صادر شود که آن‌گاه شخص بتواند سخن بگوید. این‌جا دیگر، زن و مرد و بزرگ و کوچک و سیاه و سفید و ... ندارد، هیچ‌کس حق صحبت ندارد جز با اجازه‌ی ذات باری‌تعالی.
سپس می‌فرماید: در آن روز، مردم دو گروه هستند؛ یا شقی و بدبختند، و یا سعید و نیک‌بخت. آن‌هایی که اهل شقاوت بوده و از بدبختان در قیامت هستند، قطعاً جهنّمی خواهند بود. اما کدام جهنّم؟ جهنّمی که زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ است. هم در آن ناله‌های دردناک است و هم نعره‌های طولانی. یعنی ناله‌های جهنّمیان برخاسته از دو ویژگی است: اولاً، درد و رنج و عذابی که در جهنّم می‌چشند و دوم، تداوم آن‌ها.
گاهی اوقات می‌بینید که کسی درد دارد و دردش یک شب است. مریض است و دردش یک هفته به طول می‌انجامد. عمل جراحی کرده و یک ماه در بستر افتاده، اما بالأخره از آن بستر بلند می‌شود و بیماری‌اش به اتمام می‌رسد. این بیماری مستمر و ادامه‌دار نبوده و به اصطلاح قرآنی، شهیق نیست. اما در مقابل، فردی را می‌بینید که از بدو تولد، بیمار است یا سال‌هاست که در بستر بیماری است.
خداوند در قرآن می‌فرماید عذاب‌های جهنّم، هم زفیر و دردناک است و هم شهیق و و طولانی. این است سرنوشت انسان‌های شقی.
اما در ادامه، سُعَدا و نیک‌بختان را این‌گونه یاد کرده و می‌فرماید آن‌ها اهل بهشت هستند و پیوسته در بهشت ماندگارند. کسی که به بهشت داخل شد، دیگر او را از بهشت اخراج نمی‌کنند و در آن نعمت‌های الهی جاودان خواهد بود.
اما جهنّم این‌گونه نیست و عذاب‌های آن، نسبت به برخی، زمان‌دار است و نسبت به برخی، زمان‌دار نیست. به طور مثال، خداوند می‌فرماید کافران، منافقان، اشقیاء، مشرکان، مرتدان، تکذیب‌کنندگان آیات الهی، دشمنان خدا و پیغمبر و ... محکوم به جاودانگی در دوزخ هستند.
اما مسلمانی که ضعف ایمان داشته و کوتاهی‌هایی در اعمالش انجام داده و کفّه‌ی اعمال شرّ او بر اعمال نیکش سنگینی کرده است، در عذاب جهنم ماندگار و جاودان نخواهد بود؛ بلکه مدتی که بستگی به سنگینی اعمال شرّ او دارد در دوزخ، عذاب شده و آن‌گاه به سمت بهشت هدایت می‌شود، و لیکن هنگامی که به بهشت داخل شد، دیگر از آن خارج نخواهد شد.
همان‌گونه که امام زمان (عج) در این فراز از زیارت فرمودند: شَقِیَ مَنْ خالَفَکُمْ، امروز قطعاً مخالفین امام زمان (عج) جهنّمی هستند و بدون هیچ تردیدی، سَعِدَ مَنْ اَطاعَکُمْ، تابعین و پیروان حضرت ولی‌عصر (عج) در زمره اهل سعادت و از بهشتیان هستند. پس باید تلاش کنیم با امام زمان (عج) باشیم و با امام زمان عج بمانیم و رضایتش را در زندگی شرط بدانیم تا در زمره سعادتمندان حقیقی قرار بگیریم.
وی در ادامه نوشت: اینک جای سؤال است که پایان کار شقاوتمندان کجا است؟ و اگر کسی سعید شد، پایان کار او چیست؟
این که ما به امام زمان (عج) عرض می کنیم مخالفت و تمرّد از دستورات شما شقاوت، و تبعیّت و همراهی با شما سعادت است، قرآن اشقیاء و سعداء را چگونه یاد می نماید؟
خداوند متعال در سوره مبارکه هود، پاسخ روشنی به سؤالات فوق داده و می فرماید: یَوْمَ یَأْتِ لا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَسَعِیدٌ فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّکَ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُُُ، وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّکَ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ؛ روزى که چون بیاید، هیچ کس جز با اذن او حرفى نمىزند.پس گروهى از آن‌ها بدبخت و سیه‌روز و عدّهاى دیگر خوشبخت و سعادتمندند.
امّا آن کسانى که بدبخت شدهاند، پس در آتش‌اند و در آنجا نالهاى زار و خروشى سخت دارند و تا آسمان ها و زمین پایدار است، در آن آتش جاودانند، مگر آنچه خداوند بخواهد، همانا پروردگارت هر چه را اراده کند، انجام مى دهد و امّا کسانى که خوشبخت و سعادتمند شدهاند، پس تا آسمانها و زمین پابرجاست، در بهشت جاودانند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد این عطایى قطع ناشدنى است.
خداوند در قرآن می‌فرماید اوج کار شقاوتمندان و سعادتمندان، در قیامت روشن می‌شود. در آن روز، وقتی انسان ها وارد صحرای محشر می‌شوند، کسی جز به اذن و اراده الهی نمی‌تواند سخنی به زبان بیاورد. مگر این‌که امر و اراده‌ی الهی صادر شود که آن‌گاه شخص بتواند سخن بگوید. این‌جا دیگر، زن و مرد و بزرگ و کوچک و سیاه و سفید و ... ندارد، هیچ‌کس حق صحبت ندارد جز با اجازه‌ی ذات باری‌تعالی.
سپس می‌فرماید: در آن روز، مردم دو گروه هستند؛ یا شقی و بدبختند، و یا سعید و نیک‌بخت. آن‌هایی که اهل شقاوت بوده و از بدبختان در قیامت هستند، قطعاً جهنّمی خواهند بود. اما کدام جهنّم؟ جهنّمی که زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ است. هم در آن ناله‌های دردناک است و هم نعره‌های طولانی. یعنی ناله‌های جهنّمیان برخاسته از دو ویژگی است: اولاً، درد و رنج و عذابی که در جهنّم می‌چشند و دوم، تداوم آن‌ها.
گاهی اوقات می‌بینید که کسی درد دارد و دردش یک شب است. مریض است و دردش یک هفته به طول می‌انجامد. عمل جراحی کرده و یک ماه در بستر افتاده، اما بالأخره از آن بستر بلند می‌شود و بیماری‌اش به اتمام می‌رسد. این بیماری مستمر و ادامه‌دار نبوده و به اصطلاح قرآنی، شهیق نیست. اما در مقابل، فردی را می‌بینید که از بدو تولد، بیمار است یا سال‌هاست که در بستر بیماری است.
خداوند در قرآن می‌فرماید عذاب‌های جهنّم، هم زفیر و دردناک است و هم شهیق و و طولانی. این است سرنوشت انسان‌های شقی.
اما در ادامه، سُعَدا و نیک‌بختان را این‌گونه یاد کرده و می‌فرماید آن‌ها اهل بهشت هستند و پیوسته در بهشت ماندگارند. کسی که به بهشت داخل شد، دیگر او را از بهشت اخراج نمی‌کنند و در آن نعمت‌های الهی جاودان خواهد بود.
اما جهنّم این‌گونه نیست و عذاب‌های آن، نسبت به برخی، زمان‌دار است و نسبت به برخی، زمان‌دار نیست. به طور مثال، خداوند می‌فرماید کافران، منافقان، اشقیاء، مشرکان، مرتدان، تکذیب‌کنندگان آیات الهی، دشمنان خدا و پیغمبر و ... محکوم به جاودانگی در دوزخ هستند.
اما مسلمانی که ضعف ایمان داشته و کوتاهی‌هایی در اعمالش انجام داده و کفّه‌ی اعمال شرّ او بر اعمال نیکش سنگینی کرده است، در عذاب جهنم ماندگار و جاودان نخواهد بود؛ بلکه مدتی که بستگی به سنگینی اعمال شرّ او دارد در دوزخ، عذاب شده و آن‌گاه به سمت بهشت هدایت می‌شود، و لیکن هنگامی که به بهشت داخل شد، دیگر از آن خارج نخواهد شد.
همان‌گونه که امام زمان (عج) در این فراز از زیارت فرمودند: شَقِیَ مَنْ خالَفَکُمْ، امروز قطعاً مخالفین امام زمان (عج) جهنّمی هستند و بدون هیچ تردیدی، سَعِدَ مَنْ اَطاعَکُمْ، تابعین و پیروان حضرت ولی‌عصر (عج) در زمره اهل سعادت و از بهشتیان هستند. پس باید تلاش کنیم با امام زمان (عج) باشیم و با امام زمان عج بمانیم و رضایتش را در زندگی شرط بدانیم تا در زمره سعادتمندان حقیقی قرار بگیریم.
انتهای پیام/ح
نظرات بینندگان
