به مناسبت میلاد پیامبر رحمت (ص) و امام صادق علیه السلام؛
حضرت محمد(ص)، پیام آور وحدت و صلح در جامعه بشری
ربیع الاول، ماه زیبایی ها و تجلی رحمت الهی بر هستی و طلوع آفتاب حقیقت است. ماهی که در آن خاتم پیامبران، حضرت محمد مصطفی(ص) و امام جعفر صادق متولد شدند و به یمن ولادت معجزه آسای برترین فرستادگان خداوند، مهربانی و عطوفت معنا گرفت و سیره و سنت نبی مکرم اسلام برای همیشه ی تاریخ، معیار انسانیت و زیست اخلاقی شد.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، ولادت حضرت محمد(ص) به نظر شيعيان در ۱۷ ربيع الاول در سال عام الفيل است، ولي برخي از مسلمانان اهل سنت، اين واقعه را در روز دوازدهم اين ماه دانسته اند.
به همین خاطر فاصله این دو روایت را هفته وحدت نامیده اند.
كنيه ي آن حضرت، ابوالقاسم و القاب ايشان، رسول اللَّه، نبي اللَّه، خاتم الانبيا، سَيِّدُالبَشَر و... مي باشد. پدر ايشان عبداللَّه بن عبدالمطلب و نيز مادر آن حضرت آمنه بنت وَهَب است. رقيه، ام كلثوم، زينب، قاسم، عبداللَّه، ابراهيم و حضرت فاطمه ي زهرا(س) فرزندان پيامبر اسلام مي باشند كه به جز فاطمه(س) همگي در دوران حيات پيامبر، از دنيا رفتند.
دوران زندگي پيامبر اكرم(ص) در دو شهر مكه و مدينه سپري شد. ايشان پس از آن كه در چهل سالگي براي پيامبري برگزيده شدند، در ابتدا دين الهي را به طور مخفيانه تبليغ مي كردند و پس از سه سال، به دعوت آشكار دست زدند.
رنج‌ها و سختي‌هاي فراواني كه پس از درگذشت ابوطالب، عمو و حضرت خديجه(س) همسر آن حضرت بر ايشان گذشت و همچنين اعلام آمادگي مردم يثرب براي پذيرفتن آن پيامبر عظيم الشأن، زمينه ساز هجرت بزرگ ايشان به مدينه گرديد. ده سال آخر عمر و رسالت حضرت محمد(ص) در مدينه، همراه با جنگ‌ها، فتوحات و انتشار آيين آسماني اسلام همراه بود.
وحدت و يكپارچگى مسلمانان و لزوم اتحاد و اتفاق كلمه ميان آنها بلكه ضرورت توحيد كلمه بر محور كلمه توحيد براى همه موحدان و خداپرستان روى زمين، از تعاليم و آموزشهاى اساسى آيين اسلام و از اصول فرهنگ قرآنى است و بر همين اساس، قرآن كريم يكى از عمده ترين و سازنده ترين اهداف رسالت رسول اكرم صلى الله عليه و آله را تاليف قلوب و ايجاد انس و تفاهم به جاى خصومت و دشمنى بيان مى دارد و اگر كسى در تاريخ، به ديده عبرت بنگرد اين معنى را از شاهكارهاى رسالت محمدى صلى الله عليه و آله مى يابد.
پیامبر اکرم(ص) پیام آور رحمت لقب نام گرفتند زیرا افزون بر رحمت خدای متعال قانونی ارزنده و ارزشمند را به عنوان حقوق بشر برای همه انسان‌ها به ارمغان آوردند. ولادت حضرت پیامبر(ص) باعث شد تا جامعه بشری آماده یک زندگی نوین شود و در سایه وجود مبارک ختمی مرتبت جهل و خرافات جایش را به عقلانیت و انسانیت دهد و پیامبر(ص) با رسالت خود جامعه بشری را از جهل نجات داد و محبت و اخوت را در قلب های آنان بکارد. در این میان بررسی تارنماها و خبرگزاری‌های داخلی نشان می‌دهد که رسانه‌های داخلی به بررسی جنبه های مختلف این رویداد مهم پرداخته اند.
در ادامه به چند یادداشت در خصوص این پیامبر آور مهربانی اشاره داریم.
پیام آور مهربانی
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم محمدمهدی اسماعیلی وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی نوشت: ربیع الاول، ماه زیبایی ها و تجلی رحمت الهی بر هستی و طلوع آفتاب حقیقت است. ماهی که در آن خاتم پیامبران، حضرت محمد مصطفی(ص) متولد شد و به یمن ولادت معجزه آسای برترین فرستاده خداوند، مهربانی و عطوفت معنا گرفت و سیره و سنت نبی مکرم اسلام برای همیشه ی تاریخ، معیار انسانیت و زیست اخلاقی شد. در میان القاب آن حضرت، لقب رحمت للعالمین مفهومی ژرف و عالمگیر دارد.
بدین معنا که چتر بخشندگی آن وجود نازنین بر سر همه مخلوقات و سراسر این جهان هستی و ساکنان آن گسترده است. بی علت نیست که آفتاب درخشان مهربانی آن بزرگوار شرق و غرب عالم را فراگرفته و زبان مدح و ثنایش فارغ از هر دین و آیین و گرایشی، از دل هر جستجوگر حقیقتی جاری گشته است. در عصر تاریکی و جهل، او پیام آور روشنایی و دانایی بود و به اعجاز مهرگستری و بخشندگی، قلوب مطمئنه را تسخیر کرد.
منکران خورشید عالم تاب خاتم الانبیا اما، از همان روز نخست با کینه ورزی و دشمنی، خاک بر این آفتاب تابان پاشیدند و بر جهل خویش باقی ماندند. کسانی هم که با پیش گرفتن مشی نفاق، در ظاهر به آن وجود مقدس ایمان آوردند، بذر اختلاف افکنی کاشتند و تلاش کردند تا امت واحده اسلام را چندپاره و متفرق کنند که متاسفانه آثار و تبعات آن تا به امروز دامنگیر جهان اسلام است. اگر در روزگار پیامبر، جهل مردم رسالت او را دشوارتر از همه پیامبران الهی کرد، در جهان معاصر هم تجاهل آگاهانه منکران رحمت للعالمین مانع مهم تحقق آموزه های اسلامی و سیره نبوی گشته است.
در این میان ابتکار بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی(ره) در نامگذاری ایام ولادت رسول گرامی اسلام با عنوان هفته وحدت، نقطه امیدبخش همبستگی، انسجام و همدلی میلیون ها مسلمان در سراسر جهان است. در واقع امام راحل با دوراندیشی و فهم دقیق خود از تلاش دشمنان اسلام برای اختلاف افکنی میان مسلمانان و جلوگیری از قدرت یافتن جوامع اسلامی و تشکیل امت واحده، نقطه اختلاف را به مدار اشتراک تبدیل کرد و به ما آموخت که پیشرفت و تعالی انسان امروز و جامعه اسلامی، جز در سایه وحدت و انسجام به دست نمی آید.
پرهیز از تفرقه در سیره رسول رحمت و منادی وحدت
روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی در خصوص حضرت محمد(س) آورده است: میلاد باسعادت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلی‌الله علیه و آله، بارش ابرهای رحمت الهی در سرزمین تفتیده افکار و کویر عطشناک دلها بود که انوار فیوضات الهی را تابیدن بخشید و ظلمت‌ها و تاریکی‌ها رخت ربود و زندگی خاکی را نشاط و طراوت حیات افلاکی داد.
پیامبر اکرم(ص) رسول رحمت بود و به مهر الهی و صفا و خلوص دعوت می‌کرد و طبیعی است که در میان گروه‌ها و اقشار مختلف مردم، منادی وحدت می‌شد و آنان را از هر گونه فرقه‌گرایی و اختلاف و چند دستگی می‌رهاند و به وحدت و اتحاد که در پی خود قدرت و یکپارچگی را به ارمغان می‌آورد، ترغیب می‌کرد. رسول گرامی اسلام باتلاش وقفه‌ناپذیر و با پذیرش همه رنج‌ها و سختی‌ها برای متحد کردن ملل مسلمان، بزرگترین موفقیت و پیروزی را به دست آورد و با فرو ریختن پایه‌های نژادگرایی و امتیازات موهومی چون قومیت زدگی و تفاخر به آب و خاک، امتی واحد و بزرگ از همه ملیت‌ها و نژادها و زبان‌ها به وجود آورد.
اگر بخواهیم جایگاه والای پیامبر اکرم(ص) و نقش بزرگ او را در نفی تفرقه‌و مبارزه با اختلاف بیابیم و نسبت به مجاهدت‌های آن شخصیت والا در ایجاد وحدت و همبستگی به شناخت برسیم، کافی است آیات قرآن کریم را که بر قلب و جان پاکش نازل می‌گشت و او را به مبارزه و تلاش برای از میان بردن فرقه‌گرایی و تشتت و تثبیت وحدت و قدرت فرمان می‌داد، با دیده عقل بنگریم و در آنها تفکر کنیم. در سوره آل عمران، آیه ۱۰۵ می‌فرماید: "و لا تکونوا کالذین تفرقوا واختلفوا من بعد ما جاءهم البینات و اولئک لهم عذاب عظیم" شما مانند دیگران (پیروان سایر ادیان) مباشید که پس از آنکه آیات روشن الهی برایشان آمد فرقه فرقه شدند و اختلاف پیدا کردند، برای چنین کسانی عذاب عظیم است.
فرهنگ های گوناگون مسلمانان و مساله وحدت
محسن غرویان استاد حوزه علمیه قم نیز در یادداشتی نوشته است: همزمان با استعمار و مشکل های سیاسی میان مسلمانان از طرف برخی اندیشمندان طرح اتحاد شیعه و سنی به وجود آمد که معمار بزرگ انقلاب با نامگذاری فاصله میان ۱۲ تا ۱۷ ربیع الاول سالروز میلاد حضرت محمد(ص) به نام هفته وحدت از آن به عنوان ضامن حفظ یکپارچگی ملی در ایران و دیگر کشورها نام بردند.
ولادت آخرین فرستاده حق بهترین زمان برای وحدت به شمار می رود. همچنین افزایش سطح دانش و معرفت مسلمانان یکی دیگر از راه های مبارزه با جریان های نفوذی است و علما و روشنفکران جهان اسلام باید تلاش خود را در این زمینه به کار گیرند به این دلیل که اگر فردی سطح معرفت خود را نسبت به دین افزایش دهد، هیچ وقت جذب جریان های انحرافی نخواهد شد.
باید دانست جهل و آگاهی اندک از موانع وحدت اسلامی تلقی می شوند. در روایت ها و حدیث ها بر لزوم وحدت توصیه فراوان شده است. قرآن کریم تاکید ویژه ای به همگرایی کرده است. با نگاهی به منابع دینی، روایت ها و حدیث ها به این نتیجه می رسیم که وحدت در سایه برادری دینی و عدالت اجتماعی به وجود می آید و این یک ضرورت انکارناپذیر محسوب می شود و تلاش برای حفظ اتحاد و صلح در میان امت اسلامی وظیفه همگانی است.
یکپارچگی در میان جامعه اسلامی باید به تشکیل امت واحده منجر شود تا به یک جامعه آرمانی و اسلامی دست یافت. مقصود از این مقوله برطرف کردن خصومت، درگیری، ایجاد فضای سالم برای روابط انسانی و اسلامی، افزایش ظرفیت تحمل و مدارا، دگرپذیری و همزیستی مسالمت‌آمیز میان تمام مذاهب اسلامی است. در این راستا رسانه ها از وظیفه حساس و مهمی نسبت به حفظ نظام و توسعه بیداری اسلامی برخوردار هستند و باید با استفاده از روش های مناسب و بهره گیری از ظرفیت پیام رسانی دقیق نسبت به چهره و ماهیت واقعی عوامل تفرقه افکن و هدف های آنان اقدام گسترده ای کنند و تبلیغ اتحاد و انسجام یکی از راهکارهای رسانه ای در جهان اسلام به شمار می رود.
گذری کوتاه بر زندگی امام جعفر صادق علیه السلام
امام جعفر صادق (علیه السلام) در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الأول سال ۸۰ هجرى، معروف به سال قحطى، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ مفید و کلینى، ولادت آن حضرت در سال ۸۳ هجرى اتفاق افتاده است. لیکن ابن طلحه روایت نخست را صحیح تر میداند و ابن خشاب نیز در این باره گوید: چنان که ذراع براى ما نقل کرده، روایت نخست، سال ۸۰ هجرى، صحیح است. وفات آن امام (علیه السلام) در دوشنبه روزى از ماه شوال و بنا به نوشته مؤلف جنات الخلود در ۲۵ شوال و به روایتى نیمه ماه رجب سال ۱۴۸ هجرى روى داده است.
با این حساب مىتوان عمر آن حضرت را ۶۸ یا ۶۵ سال گفت که از این مقدار ۱۲ سال و چند روزى و یا ۱۵ سال با جدش امام زین العابدین (علیه السلام) معاصر بوده و ۱۹سال با پدرش و ۳۴ سال پس از پدرش زیسته است که همین مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت به شمار میآید و نیز بقیه مدتى است که سلطنت هشام بن عبد الملک، و خلافت ولید بن یزید بن عبد الملک و یزید بن ولید عبد الملک، ملقب به ناقص، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است.
کنیه مادر امام (علیه السلام) را ام فروه گفته اند. برخى نیز کنیه او را ام القاسم نوشته و اسم او را قریبه یا فاطمه ذکر کرده اند. کنیه آن حضرت ابو عبد الله بوده است و این کنیه از دیگر کنیه هاى وى معروفتر و مشهورتر است. محمد بن طلحه گوید: برخى کنیه آن حضرت را ابو اسماعیل دانسته اند. ابن شهر آشوب نیز در کتاب مناقب می گوید: آن حضرت مکنى به ابو عبد الله و ابو اسماعیل و کنیه خاص وى ابو موسى بوده است.
بسیاری از منابع متقدم شیعه و سنی از شهادت امام صادق علیه السلام سخن نگفته‌اند. برخی از علماء شیعه همچون شیخ مفید درگذشت او را به مرگ طبیعی دانسته‌اند. برخی نیز با تکیه بر حدیثی که می‌گوید امامان با قتل از دنیا می‌روند، گفته‌اند امام صادق علیه السلام شهید شده است. شیخ صدوق تصریح کرده است که امام صادق علیه السلام به دستور منصور دوانیقی و بر اثر مسمومیت از دنیا رفته است.
انتهای پیام /س
نظرات بینندگان
