یادداشت:
فلسفه آئین چهارشنبه‌سوري بین ایرانیان چیست؟
پس از گذشت سال‌های طولانی، «چهارشنبهسوری» یکی از اندک جشن‌های فراموش نشده ما در طول تاریخ است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»،شمار زیادی از جشن‌های متفاوت در میان صفحات تاریخی گم شده و به باد فراموشی سپرده شدند، اما هنوز هم که هنوز است پس از گذشت سال‌های طولانی تعدادی هرچند اندک از این جشن‌ها در جای جای ایران بر پا می‌شود که «چهارشنبه سوری» یکی از اندک آئین‌های فراموش نشده‌ی ما در طول تاریخ است.
چهارشنبهسوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا می‌شود که در واقع پیش در آمدی برای جشن‌های نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار می‌روند.
طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا می‌شود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته می‌ماند و مردم از روی آتش می‌پرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش می‌سپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه می‌گیرند.
البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که با وجود قدمت این جشن، در تاریخ کهن این مرز و بوم، که حتی در شاهنامه فردوسی نیز اشاراتی هرچند کوچک بدان شده است، آئین چهارشنبهسوری به طور کامل مربوط به زرتشتیان نمی‌شود چرا که آن‌ها پریدن از روی آتش را عملی زشت، مکروه و نا پسند می‌دانند.
برافروختن آتش
آتش عنصر اصلی جشن چهارشنبه سوری است و پس از برپایی آتش مردم گرد آن حلقه زده، از روی آتش می‌پرند و غم‌ها و دشواری‌هایشان را به آتش می‌سپارند.
پس از برافروخته شدن آتش، اقوام و نزدیکان گرد هم می‌آمدند و با تبرک کردن دانه‌های نباتی به نمک آجیل مشگل گشایی درست کرده و نوش جان می‌کردند چون بر این باور بودند که هر کس از آن آجیل بخورد، نمک‌گیر شده و نسبت به افراد دیگر مهربان‌تر می‌شود و خیانت نخواهد کرد.
آئین ویژه شیرازی‌ها:
با توجه به ارادتی که شیرازیان به حافظ دارند در شب چهارشنبه سوری دور هم جمع شده و فال حافظ می گرفتند، دختران دم بخت شیرازی هم به زیارت حضرت شاه‌چراغ می‌رفتند و برخی زنان هم برای براورده شدن حاجت‌شان زیر گنبد مسجد جامع شیراز حلوا یا آشی مخصوص به نام «ابو دردا» درست می‌کردند که وسایل اولیه این آش حتما باید از راه گدایی تامین شود.
مردان و زنان شیرازی معتقد بودند که اگر در شب چهارشنبهسوری در آب سعدی شست وشو کنند در سال جدید بیمار نخواهند شد و به همین جهت ازدحام عجیبی در این شب، اطراف قنات شکل می‌گرفت.
با توجه به ارادتی که شیرازیان به حافظ دارند در شب چهارشنبه سوری دور هم جمع شده و فال حافظ می گرفتند، دختران دم بخت شیرازی هم به زیارت حضرت شاه‌چراغ می‌رفتند و برخی زنان هم برای براورده شدن حاجت‌شان زیر گنبد مسجد جامع شیراز حلوا یا آشی مخصوص به نام «ابو دردا» درست می‌کردند که وسایل اولیه این آش حتما باید از راه گدایی تامین شود.
مردان و زنان شیرازی معتقد بودند که اگر در شب چهارشنبهسوری در آب سعدی شست وشو کنند در سال جدید بیمار نخواهند شد و به همین جهت ازدحام عجیبی در این شب، اطراف قنات شکل می‌گرفت.
اما بسیاری از این آئین سنتی و زیبا اکنون به دست فراموشی سپرده شده است که همت متولیان امور فرهنگی این دیار را می‌طلبد تا دوباره احیا شود تا راهکاری باشد در راستای کاهش خطرات این شب و ماندگاری سنته‌های گذشتگان.
انتهای پیام/224224
نظرات بینندگان
