امام زین العابدین(ع) و نهضت عاشورا
حساس‌ترین سخنان امام سجاد (علیه السلام) که تحولی عظیم در بینش مردم درباره امویان ایجاد کرد و معادلات یزید را بر هم زد، خطبه‌ای است که آن حضرت در جمع مردم و رجال سیاسی و دینی شام ایراد کرد.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری شیرازه،پیشوای چهارم شیعیان علیه‌السلام بعد از حضور در حماسه افتخارآفرین و عزت بخش عاشورای حسینی، از لحظه‌ای که در غروب عاشورا با شهادت پدر بزرگوار و سایر عزیزانش مواجه گردید برای ادامه راه آنان، مسئولیت سنگینی را به دوش کشید.
امامت امت، سرپرستی اطفال و بانوان، رساندن پیام عاشورا به گوش جهانیان، تداوم مبارزه با طاغوت و طاغوتیان و از همه مهم‌تر پاسداری از اهداف متعالی امام حسین علیه‌السلام که موجب عزت و افتخار عالم اسلام گردید، از جمله مسئولیت‌های آن امام همام به شمار می‌آید.
امام سجاد علیه‌السلام که در دوران امامت خویش در محدودیت شدیدی به سر می‌برد و حاکمان مستبد اموی سایه شوم خود را بر شهرهای اسلامی گسترده بودند و اهل ایمان از ترس مال و جان خود مخفی می‌شدند، با اتخاذ صحیح‌ترین تصمیم‌ها و موضع‌گیری‌های مناسب و بجا و با استفاده از مؤثرترین شیوه‌ها توانست از فرهنگ عاشورا و دستاوردهای ارزشمند آن - که همان عزت و افتخار ابدی برای اسلام و مسلمانان و بلکه برای جهان بشریت بود - به‌صورت شایسته‌ای پاسداری کرده و راه حماسه‌آفرینان کربلا را تداوم بخشد و یاد و نام و خاطره سالار شهیدان حضرت حسین (ع) را جاودانه ساخته و بر بلندای تاریخ ابدی نماید.
خطبه امام زین‌العابدین علیه‌السلام در کوفه
رسالت بیدارگرانه امام سجاد علیه‌السلام چندان دیر آغاز نشد.
با فاصله‌ای کوتاه، علی‌رغم همه دردهای درونی و رنج‌های جسمی، امام بر سکوی رهبری ایستاد.
از لابه‌لای توده‌های غم و درد، قد برافراشت و چنان با سخنان برنده‌اش فضای تیره اتهام‌ها و تبلیغات مسموم امویان را شکافت که کورترین چشم‌ها، درخشش حقیقت را دیدند و سنگترین دل‌ها، لرزید و بر مظلومیت حسین و خاندانش گریستند و بر آینده خویش بیمناک شدند!
امام علی بن الحسین علیه‌السلام در مدت اقامت خویش در کوفه، دو بار به احتجاج برخاست، یک‌بار روی سخنش با مردم پیمان‌شکن کوفه بود، و بار دیگر در دارالاماره و در برابر عبیدالله بن زیاد.
خطبه امام زین‌العابدین علیه‌السلام در شام
حساس‌ترین سخنان امام سجاد «علیه‌السلام» که تحولی عظیم در بینش مردم نسبت به امویان ایجاد کرد و معادلات یزید را بر هم زد و خط‌مشی او را نسبت به اهل‌بیت «علیهم‌السلام» کاملاً تغییر داد خطبه‌ای است که آن حضرت در جمع مردم و رجال سیاسی و دینی شام ایراد کرد. این خطبه که در مسجد شام ایراد گردیده اوج موفقیت امام سجاد «علیه‌السلام» در ابلاغ رسالت و تبلیغ عاشورا و تداوم خط شهیدان کربلاست.
یزید در این مجلس به یکی از خطیبان درگاهش دستور داد تا به مذمت علی «علیه‌السلام» و اولادش و به توجیه و تمجید فجایع عاشورا اقدام نماید. وقتی سخنان خطیب پایان یافت، امویان خود را فاتح دیده و مسائل را حل شده پنداشتند؛ مسائلی که در کاخ یزید و در طول راه توسط حضرت زینب (س) و امام سجاد «علیه‌السلام» بر ملا شده بود.
امام سجاد «علیه‌السلام» تنها مرد جوان و اسیر قافله از جای برخاست و به یزید گفت: آیا اجازه می‌دهی من هم با مردم سخن بگویم؟ یزید رضایت نمی‌داد، اما با اصرار فراوان اطرافیانش پذیرفت؛ زیرا وضع و حال امام را به‌گونه‌ای نمی‌دیدند که سخنانش همپای سخنان خطیب دربار باشد.
امام سجاد «علیه‌السلام»، پیامبر «صلی‌الله علیه و آله» و اهل‌بیت «علیهم‌السلام» را برای مردمی که اسلام را تنها از امویان دیده و شنیده بودند و پیامبر و اصحابش را نمی‌شناختند معرفی فرمود، سپس به بیان جایگاه و شخصیت خود و سایر اسیران اهل‌بیت «علیهم‌السلام» پرداخت.
سیره سیاسی و فرهنگی امام زین‌العابدین علیه‌السلام
محققان مسلمان، عصر امام سجاد علیه‌السلام را به لحاظ سیاسی و فرهنگی، تاریک‌ترین عصرها می‌دانند و از آن، به دوره سقوط فرهنگ اسلام یاد می‌کنند.
امام سجاد علیه‌السلام با آنکه در بدترین شرایط زمانی می‌زیست و از سوی حاکمان جور، زیر شدیدترین فشارهای جسمی و روانی به سر می‌برد، در گسترش ایمان و پایداری و در احیای اسلام ناب محمدی و سیره جد بزرگوارش منحصربه‌فرد بود.
امام سجاد علیه‌السلام و قیام‌های بعد از عاشورا
از آن جا که بسیاری از قیام‌های دوره امام (ع)، قیام‌های مسلحانه و ضد طواغیت بود و مشی امامان، به‌ویژه امام سجاد (ع) واردنشدن در این قیام‌ها بوده است، ما برای آن که نظر امامان (ع) رادر مورد این قیام‌ها دریابیم باید سراغ شواهد و قرائن برویم تا حقیقت را دریابیم، چه‌بسا در مسیر تحقیق گاه به مذمت امامی از قیام یا سردار قیام برخوریم، لکن این نمی‌تواند دلیل بر محکوم بودن آن قیام باشد، زیرا چه بساامام با این مذمت تنها می‌خواسته ارتباط خود را با قیام تکذیب کند که این امری کاملاً طبیعی است.
بنابراین قضاوت پیرامون قیام‌های دوران ائمه (ع) کار آسانی نیست، باید باحوصله، مجموع شواهد و قرائن را کنار هم گذارد تا به یک جمع‌بندی صحیح و منطبق با واقع رسید.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
