حلیم پزان روستای «زروان» برای طلب باران
برای مردمان جنوب همان‌هایی که گرما با تاروپود وجودشان تنیده است آب و باران قداست خاصی دارد که همواره طلبش می‌کنند و در روستای «زروان» لارستان آیین‌ها هم رنگ و بوی باران را با خود دارد.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»،باید اهل جنوب باشی و هرم گرما با تاروپود وجودت تنیده باشد تا بدانی باران چه نعمت ارزشمندی است، باید زمین زیر پایت شوره زاری باشد تا بدانی یک قطره نازل شده از آسمان چه برکتی است.
اینجا لارستان شهرستانی در جنوب استان فارس است که هم هرم گرما را دیده است و هم شوره‌زارش طلب باران می‌کند، آب اگرچه برای همه موجودات کره خاکی مایه حیات است؛ اما لارستان شهر آب‌انبارها از قدیم‌الایام آب را نعمتی ارزشمند می‌دانسته و هیچ‌گاه حاضر به هدردادن آن نبوده است و به‌خاطر همین قدرشناسی این سازه‌های گنبدی‌شکل را در دل زمین حفر کرده است تا قطره‌های باران را یکجا جمع و از آن استفاده کند.
مردم این شهرستان از دیرباز آیین و رسم‌های مختلفی را برای پاسداشت باران اجرا می‌کردند، هنگامی که نزول رحمت الهی کم شده و باران جای خود را به خشکسالی می‌دهد مردم این دیار دست طلب به‌سوی پروردگارشان دراز کرده و بارانخواهی می‌کنند.
حلیم پزان رسم ۲۰۰ساله زروانی‌ها
زروان روستایی از توابع بخش صحرای باغ لارستان است، کشاورزی و کشت گندم در میان مردمان این روستا رواج دارد و طبیعت باران برای این مردم رحمتی بی‌بدیل است.
از طرفی دیگر کمبود آب در شهرستان‌های جنوبی فارس و سردرآوردن سازه‌های گنبدی‌شکل (آب‌انبارها) برای جمع‌کردن آب باران و استفاده از آن از دیگر دلایلی است که مردمان جنوبی برای آب و باران ارزش ویژه‌ای قائل باشند.
در روستای زروان، مردم طبق آیینی برآمده از بطن تاریخ و بجا مانده از آبا و اجدادشان در فصل پاییز شروع به پخت حلیم برای طلب باران، رفع بلا و شکرانه برداشت محصولات می‌کنند.
ریشه رسم حلیم پزان در میان مردم این روستا به روزگاران دور و حدود ۲۰۰ سال پیش برمی‌گردد، اما مردم زروان همچنان به آیین‌های آبا و اجدادی خود پایبند هستند و همه ساله در فصل پاییز دیگ‌های حلیم را از صبح زود برپا می‌کنند و پس از پخت حلیم نماز طلب باران را اقامه می‌کنند.
شکوه رسمی کهن با نسل‌های مختلف
رسم حلیم پزان در روستای زروان رسم گرم و زیبایی است، رسمی کهن که حضور نسل‌های مختلف از پیر و جوان در کنار هم شکوهش را چندبرابر می‌کند، مردم این روستا از چند روز قبل تمهیدات و مقدمات پخت حلیم را از جمع‌کردن هیزم برای آتش، کشتن گوسفند، پاک‌کردن حبوبات، پوست کندن گندم، آب‌کردن نخود، تهیهٔ بیل و دیگ و قابلمه خلاصه بیا و بروها را فراهم می‌کنند و در روز موعود شعله‌های آتش را در دل صحرا برپا می‌کنند و دیگ‌ها را بار می‌گذارند تا رنگ و بوی تازه‌ای به زندگی بدهند.
اجاق‌ها بار می‌شود، مردم از پیر و جوان در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و هر کدام گوشه‌ای از کار را به دست می‌گیرند، شعله‌های آتش شکوه خاصی دارد و بخار برخاسته از دیگ‌های آمیخته با بوی پاییز جنوبی حس تازه‌ای از زندگی را در دل می‌اندازد، هر کسی برای نیتی که در دل دارد دیگ را هم می‌زند فصل مشترک همه نیت‌ها بارانخواهی، رفع غم و اندوه و دفع بلاست.
انتهای پیام/
منبع: فارس
نظرات بینندگان
