به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه» به نقل از نوید شاهد، شهید حسین کاوه در ۱۷/۱/۱۳۴۸ به دنیا آمد و چون مصادف با ایام محرم بود نامش را حسین گذاشتند.

شهید حسین کاوه در کودکی بسیار باهوش بود و دارای زیبایی و ظرافت خاصی بود. دوران تحصیلی ایشان در ابتدایی مدرسه انوشیروان دادگر واقع در خیابان وصال سپری شد که مصادف با ایام انقلاب بود.

در آن دوران با سعید آشنا و مشغول فراگیری قرآن گردید و مکبر و اذان گوی مسجد گشتکاران واقع در خیابان فجر آباد گردید بعد از پیروزی انقلاب به محله شاهیجانی که امروز معروف به بلوار فضیلت است مستقر شدیم و دوران راهنمایی را در مدرسه شهید یگانی کوی آزادگان مشغول به تحصیل شد.

در این دوران عشق رفتن به جبهه در دل پیدا کرد و دوران راهنمایی را به پایان رساند و بعد به تحصیل بالاتر یعنی نظری را شروع کرد که در هنرستان شهید بهشتی خیابان ارم مشغول به تحصیل در رشته صنایع فلزی گردید.

سال سوم هنرستان بود که دیگر طاقت نیاورد با نوشتن نامه که با اجازه‌گرفتن از مادر و پدر در تاریخ ۱۷/۱/۱۳۶۵ عازم دیدن دوره آموزشی نظامی بسیج گردید که پادگان شهید دستغیب جهرم مشغول آموزش نظامی گردید و بعد از آموزش به اهواز رفت همراه گروه بسیج و در منطقه کخوند مشغول آموزش گردید و تخریب مین در زیر آب را انتخاب کرد و گردان انتخاب ایشان لشکر ۱۹ فجر بود مدت ۱۰ ماه در جبهه بود که در عملیات کربلا چهار و پنج شرکت کرد و در کربلا پنج هنگام باز کردم محور جهت عبور رزمندگان در دریاچه ماهی به علت اصابت گلوله به سینه‌اش به فیض شهادت نائل گردید.

تاریخ شهادت این شهید گران‌قدر ۱۹/۱۰/۱۳۶۵ است که مزار این شهید گران‌قدر در دالرحمه شیراز است.

وصیت‌نامه شهید:

بنام خدایی که آفرید انسان را در این جهان برای آزمایشی بزرگ و در این دنیا توشه‌ای برچید برای جهان آخرت و معامله کند با خدا باارزش‌ترین چیزهایش را و چه خوش بر حال آنان که باارزش‌ترین چیزشان را که همان جانشان
است به خدا و در راه خدا هدیه کردند که در مقابل این جان بهشت را دریافت کند.

با سلام به حضرت بقیه الله اعظم و با سلام بر نایب برحقش حضرت امام خمینی و با سلام بر ارواح جمیع شهدا و خانواده محترم شهدا و با سلام بر امت شهیدپرور اسلامی ایران و با سلام بر دولت جمهوری اسلامی ایران.

بارالهی عاجزانه از تو تقاضا دارم که قرار دهی مرگم را همچون محمد که لااقل در صحرای محشر پیش امامان و پیامبر گرامی اسلام سرافکنده نباشم و قبول نمایی این هدیه ناقابلم را و از تو می‌خواهم که شهید شوم، و شهادتم فقط برای رضایت تو و در راه تو باشد.

 و ای خدای مهربان و بخشنده از تو می‌خواهم که در روز قیامت شفیع مرا آقا اباعبدالله قرار دهی و همان‌طور که در زیارت عاشورا می‌خوانیم: اللهم الرزقنی شفاعه الحسین یوم الورود.

بار الهی تو الله الصمد هستی و به چیزی نیاز نداری و این ما هستیم که به عفو و بخشش تو احتیاج داریم
و خدایا تو خود می‌دانی که من به تو احتیاج دارم و هیچ‌کس را به‌جز تو ندارم پس از تو می‌خواهم که مرا ببخشی و بیامرزی آمیــــــن...

 حال که عازم پیکار با دشمنان خدا هستم و می‌خواهم بروم که برای رضایت خدا جنگ کنم شاید خدای متعال شهادت را شهادت در راه خودش را نصیب این بنده حقیر کرد.

 این آخرین نامه من باشد و دیدار ما به قیامت شود پس سخنی کوتاه با این امت عظیم شهیدپرور دارم: اینکه هرگز امام را تنها نگذارید و هیچ‌وقت از جنگ خسته نشوید و نگذارید که خون شهدا پایمال شود و هیچ‌وقت کلمه صلح را به زبان میاورید و جنگ را ادامه دهید تا پیروزی کامل اسلام و بر قوای کفر که امام می‌فرماید امروز تمام اسلام مقابل تمام کفر ایستاده است.
و حال چندجمله‌ای با خانواده گرامی با سلام به خدمت خانواده محترم خودم پدر و مادر گرامی من از روزی که به دنیا آمدم چیزی جز آزار و اذیت شما انجام ندادم و هیچ‌وقت نتوانستم شما را از خودم راضی کنم و امیدوارم که مرا حلال کنید و از شما می‌خواهم که همیشه دنباله‌رو امام عزیز و گرامی باشید و هرگز او را تنها نگذارید
و شما برادر گرامی از شما می‌خواهم که اگر من شهید شدم همان‌طور که تا کنون بوده‌اید دنباله‌رو امام باشید و همچون زین‌العابدین عمل کنید و امیدوارم که مرا حلال کنید.
و شما خواهران گرامی از شما می‌خواهم که زینب وار عمل کنید و همیشه این انقلاب و امام را یاری کنید وبا حفظ حجاب کوبندتان مشت محکمی به دهان منافقان و ابرقدرت‌ها بزنید.
 اینجانب حسین کاوه فرزند غلامرضا پس از اقرار به وحدانیت و خدا و نبوت تمامی انبیا و مؤمنین بخصوص خاتم الانبیاء محمد بن عبدالله و امامت و خلاقیت علی بن ابی‌طالب و یازده فرزندش و اقرار به ایمان به عدل و معاد الهی در این لحظات آخر به پایان می‌رسانم. به امید پیروزی رزمندگان اسلام.

انتهای خبر/