به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به نقل از نوید شاهد فارس، شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» ۲۱ آذر ماه سال ۱۳۴۳ در شیراز دیده به جهان گشود. در هفت سالگی به مدرسه رفت، او تا کلاس سوم دبیرستان در رشته تجربی ادامه تحصیل داد و پس از آن جهت کسب علوم دینی به حوزه علمیه رفت. 

با آغاز جنگ تحمیلی به منظور اجرای امر رهبر و کمک به رزمندگان راهی خط مقدم جبهه شد. شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» سرانجام ۲۳ دی ماه سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای۵ منطقه شلمچه به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای شیراز به خاک سپرده شد.

متن وصیت شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» به شرح زیر است:

سخنى با يكايک اعضاء خانواده: نخست پدر بزرگوار، عزيزى كه عمرى زحمت بزرگ كردن بنده را كشيد و فرزند خوبى برایت نبودم و به حدى بد بودم كه نتوانستم حق شما را اداء كنم؛ اما خدا شاهد است تمام هم و غم بنده اين است كه با شهادت وسيله براى شفاعت شما پيدا كنم كه در آخرت راحت باشيد و شما را ان‌شاءالله همچنان كه با زبان استقامت داشتيد در عمل هم استقامت كنيد، صبور باشيد و به قلب خود اطمينان بدهيد كه راه درستى را انتخاب كرده‌ام. و احساس اين را بكنيد كه امام زمان‌ علیه‌السلام از شما از جهت تربيت فرزند راضى شده و نگوييد كه چرا فلانى نرفت، آن هم روز قيامت بايد پاسخ بدهد و آنجا شرمنده مى‌شود.

اميدوارم كه بنده را ببخشيد كه اين چنين صحبت مى‌كنم و به خاطر رضاى خدا تحمل كنيد. گرچه داغ جوان سخت است اما همچون حسين علیه‌السلام باشيد. همچون پدر شهيد جعفر رنجبران كه مى‌گفت امانتم را تحويل دادم.

اما به مادر عزيزم كه خدا شاهد است هر موقع فكر اذيت‌هايى كه به ايشان داده‌ام مى‌افتم شرمنده مى‌شوم و می‌ترسم كه شما از بنده راضى نباشيد كه در مقابل حضرت زهرا سلام‌الله علیها شرمنده شوم. اما ان‌شاءالله كه بنده را مى‌بخشيد؛ حق خود را به گردنم حلال كنيد و برايم طلب مغفرت از خداوند ‌كنيد.

و شما پدر و مادر عزيز و بزرگوارى كه خدا شاهد است دلم مى‌خواهد در قيامت هم كنار ائمه با هم باشيم، سعى كنيد اين سعادت را تحمل كنيد. خود شما چقدر دوست داشتيد بنده عروسى كنم. بنده چند برابر آن را دوست داشتم شهيد بشوم و حال شما هم اين را سعادت بدانيد. نمى‌گويم آن چنان كه در عروسى خوشحال بوديد خوشحال باشيد، چونكه سخت است، اما تحمل بكنيد و خداى نكرده زبان به ناشكرى باز نكنيد و بدانيد كه امانت ‌خدا را تحويل داده‌ايد.

و اين حرف خود شما بود كه مى‌گفتيد من مال حضرت رضاعلیه‌السلام هستم و خود شما هم مى‌دانيد كه خود حضرت رضاعلیه‌السلام قول داده سر بنده را در دامن بگيرد، آيا ناراحت هستى از اينكه سرم در دامن امام رضا علیه‌السلام باشد؟ نه هرگز ناراحت نباشيد و نكند خداى نكرده در بين خانواده‌هاى ديگر زبان به گله باز كنيد و سعى كنيد همچون زينب سلام‌الله علیها باشيد كه او نه‌ تنها داغ فرزند بلكه چند برادر و فرزند برادر را ديد و هرگز ناشكرى نكرد.

انتهای خبر/