به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با توجه به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی «ع»، از این پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در قسمتی از خطبه ۸۵ نهج‌البلاغه آمده است:

«فَاتَّعِظُوا عِبَادَ اللهِ بِالْعِبَرِ النَّوَافِعِ، وَاعْتَبِرُوا بِالآي السَّوَاطِعِ، وَ ازْدَجِرُوا بِالنُّذُرِ الْبَوَالِغِ، وَانْتَفِعُوا بِالذِّکْرِ وَالْمَوَاعِظِ؛ فَکَأَنْ قَدْ عَلِقَتْکُمْ مَخَالِبُ الْمَنِيَّةِ، وَانْقَطَعَتْ مِنْکُمْ عَلاَئِقُ الاُْمْنِيَّةِ، وَ دَهِمَتْکُمْ مُفْظِعَاتُ الاُْمُورِ، وَالسِّيَاقَةُ إِلَى الْوِرْدِ الْمَوْرُودِ، فَـ «کُلُّ نَفْس مَعَهَا سَائِقٌ وَ شَهِيدٌ»: سَائِقٌ يَسُوقُهَا إِلَى مَحْشَرِهَا، وَ شَاهِدٌ يَشْهَدُ عَلَيْهَا بِعَمَلِهَا.»

که معنای آن به شرح زیر است: 

«اى بندگان خدا، از عبرتهاى سودمند پند گيريد و از نشانه هاى روشن و آشكار عبرت پذيريد. از آن‌چه شما را، با آن هشدارهاى بليغ منع كرده‌اند، خود را نگه داريد. از تذكّرها و موعظه‌ها بهره‌مند شويد.

گويى، چنگال‌هاى مرگ در شما آويخته است و رشته‌هاى آرزوهايتان گسيخته است، سختي‌هايتان در ميان گرفته و به آبشخورى كه پايان كار شماست، روانه داشته است. هركس را با او كسى است كه مى‌راندش و گواه اوست، مى‌راندش به سوى محشر و شهادت مى‌دهد به اعمال او.» 

و اما عبارت معروف «فَاتَّعِطُوا بِالْعِبَرِ، وَاعْتَبِرُوا بِالْغِیَرِ، وَانْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ» در این خطبه به‌عنوان سه جمله‌ای پرمعنا مورد‌توجه قرار گرفته است که برای بیدار ساختن غافلان بهترین عامل است. هر یک از این جملات به حقیقتی مهم اشاره دارد.

در جملهٔ اول، عبرت‌ها به‌عنوان اندرزدهندگان معرفی می‌شوند. این واژه شامل تمامی حوادث تکان‌دهنده درگذشته و حال است و به تغییرات طبیعی مانند شب‌وروز نیز اشاره می‌کند.

به نقل از قرآن، «یُقَلِبُ اللهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّأُوْلِی الْأَبْصَارِ» به این معنا است که در دگرگونی شب‌وروز، عبرتی نهفته است برای صاحبان بصیرت.

در دومین جمله، تغییراتی که در زندگی انسان‌ها و در مجموعهٔ جهان به وقوع می‌پیوندد، به‌عنوان وسیله‌ای دیگر برای پندگرفتن معرفی شده است. این تغییرات به دگرگونی وضعیت افراد و سلطه‌ها اشاره دارد، از جمله اینکه عزیزان دیروز ممکن است امروز ذلیل شوند و برعکس.

همچنین، از تغییرات سریع در زندگی جوانان و پیران یاد شده است، و از این که هیچ‌چیز در این دنیا پایدار نیست، پند می‌گیرد.

سومین جمله بر فریاد انذارکنندگان تأکید دارد. انبیا، اولیا، بزرگان و آموزه‌های دینی هر یک با زبان حال یا قال، هشدار می‌دهند و از افراد خواسته می‌شود تا از این هشدارها بهره‌مند شوند. 

این عبارات به‌عنوان راهنمایی برای ضرورت عبرت‌گیری از تجربیات گذشته، پذیرش تغییرات زندگی و توجه به هشدارها و انذارت الهی در سراسر تاریخ بهره‌برداری می‌شود.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴