مدرسه‌ای را تجسم کنید که به آموزش شکنجه، اینکه سربازان چگونه به راهبه‌ها تجاوز و کشیش‌های السالوادوری را به قتل برسانند می‌پردازد؛ مؤسسه‌ای که وظیفه آن آموزش چگونگی "ناپدید کردن" افراد بی‌گناه در کمال مصونیت است.

حال تصور کنید که این مدرسه با دلارهای مالیات‌دهندگان آمریکایی اداره شده و در خاک آمریکا واقع است. اما مجبور نیستید که چنین چیزهایی را تجسم نمایید زیرا "مدرسه قاره آمریکا" طی 64 سال گذشته همین کار را انجام داده است.

تاریخچه

"مدرسه قاره آمریکا" (School of the Americas) یک مؤسسه آموزشی برای سربازان آمریکای لاتین است که در پادگان بنینگ (Fort Benning) در ایالت جرجیا واقع شده. این مؤسسه در سال 2001 و پس از تصویب کنگره آمریکا به " مؤسسه نیمکره غربی برای همکاری‌‌های امنیتی" (WHINSEC) تغییر نام داد.[1] ریاست " مؤسسه نیمکره غربی برای همکاری‌‌های امنیتی" هم‌اکنون بر عهده سرهنگ فلیکس سانتیاگو (Felix Santiago) قراردارد.

مدرسه قاره آمریکا ابتدا در پاناما مستقر بود اما در سال 1984 و بر اساس مفاد مندرج در "معاهده کانال پاناما" (ماده چهار) از این کشور خارج گشته و بر اساس "معاهده بی‌طرفی و کارکرد دائمی کانال پاناما" (ماده 5) تقویت شد.

به گفته، جرج ایلیوسا (Jorge Illueca)، رئیس‌جمهور سابق پاناما، این مدرسه "بزرگترین پایگاه بی‌ثبات‌سازی آمریکای لاتین" بود. مدرسه قاره آمریکا در تمام کشورهایی که دانش‌‌آموختگان آن پای گذارده‌اند ردی از خون و رنج بر جای گذارده است. به همین دلیل منتقدین به این مدرسه لقب "مدرسه آدمکش‌ها" را داده‌اند.

از سال 1946 تاکنون، مدرسه قاره آمریکا بیش از 64/000 سرباز کشورهای آمریکای لاتین را در حوزه‌هایی چون تکنیک‌های ضدشورش، تک‌تیراندازی، کماندو و جنگ روانی، اطلاعات نظامی و تاکتیک‌های بازجویی، آموزش داده است. این دانش‌آموختگان از مهارت‌های خود برای جنگ علیه مردم خودشان استفاده کرده‌اند.

در میان کسانی که توسط دانش‌آموختگان مدرسه قاره آمریکا مورد هدف قرار گرفته‌اند می‌توان به اساتید دانشگاهی، سازمان‌دهندگان اتحادیه‌ها، مددکاران مذهبی، رهبران دانشجویی و افراد دیگری که در راستای بهبود شرایط مردم‌شان تلاش می‌کنند، اشاره نمود. صدها هزار نفر از مردم آمریکای لاتین توسط افرادی که در مدرسه آدمکش‌ها آموزش دیده‌اند مورد شکنجه، تجاوز و قتل قرار گرفته، "ناپدید" و یا آواره شده‌اند.[2]

نقض حقوق بشر توسط فارغ‌التحصیلان مدرسه‌ آدمکش‌ها

مدرسه قاره آمریکا به علت نقض حقوق بشر دانش‌‌آموختگان آن مورد انتقادات بسیاری قرار گرفته است.[3] مسؤولان مدرسه اعلام کرده‌اند که "هیچ مدرسه‌ای را نباید به علت رفتار دانش‌آموختگان آن مسؤول قلمداد نمود."[4] به گزارش "مرکز سیاستگذاری بین‌المللی": "مدرسه قاره‌ آمریکاچندین سال آماج انتقادات قرار داشت زیرا قبل و در حین سال‌های "دکترین امنیت ملی" – سال‌های جنگ‌های کثیف آمریکای جنوبی و جنگ‌های داخلی آمریکای لاتین – تعداد زیادی از نیروهای مسلح کشورهای آمریکای لاتین را آموزش داد. این نیروها یا حکومت‌های ملی را سرنگون کردند و یا قدرت بسیاری در دستگاه حاکمه یافتند و حقوق بشر را به طور جدی در این کشورها نقض نمودند." دانش‌آموختگان این مرکز هنوز هم در گزارش‌های خبری در مورد نقض حقوق بشر در این منطقه مورد اشاره قرار می‌گیرند.

دانش‌آموختگان مدرسه قاره آمریکا: از دیکتاتورهای دست‌نشانده تا سربازان جانی

در 16 نوامبر 1989 شش کشیش یسوعی و استاد دانشگاه آمریکای مرکزی، میزبان آنها و دختر وی در نوامبر 1989، در کمپ دانشگاه آمریکای مرکزی توسط نیروهای نظامی السالوادور کشته شدند. اتهام این افراد تلاش در جهت براندازی دولت السالوادور اعلام شد. هیأت اعزامی سازمان ملل برای بررسی این حادثه اعلام کرد که 19 نفر از 27 قاتلی که در این کشتار دست داشتند جزو دانش‌آموختگان مدرسه قاره آمریکا بودند.[5]

اما دانش‌‌آموختگان مدرسه آدمکش‌ها شامل افراد بسیار شناخته‌ شده‌تری نیز است: امانوئل نوریگا (Manuel Noriega)، دیکتاتور پاناما، قاچاقچی مواد مخدر و جاسوس سازمان سیا؛ امیلیو ماسرا (Emilio Massera)، فرمانده نیروی دریایی آرژانتین (1978-1973) و یکی از عاملین اصلی کودتای سال 1976؛ ژنرال لئوپولدو گالتیری (Lepoldo Galtieri)، آخریم دیکتاتور نظامی آرژانتین؛ ژنرال روبرتو ادواردو ویولا (Roberto Eduardo Viola)، یکی دیگر از رؤسای جمهوری آرژانتین در زمان حکومت نظامیان؛ ژنرال هوگو بانزر (Hugo Banzer)، دیکتاتور نظامی بولیوی از سال 1997 تا 2001؛ یحیی جامع، رئیس‌جهور دیکتاتور گامبیا که با کودتا به قدرت رسیده و هنوز در مسند قدرت حضور دارد؛ ژنرال گولرمو رودریگز (Guillermo Rodriguez)، دیکتاتور نظامی اکوادور بین سال‌های 1972 تا 1976 که با کودتا علیه رئیس‌جمهوری قانونی این کشور به قدرت رسید؛ روبرتو دابیبسون (Roberto D\'Aubuisson)، جاسوس سیا، فرمانده جوخه مرگ السالوادور و کسی که دستور قتل اسکار رومئو (Oscar Romero) اسقف اعظم السالوادور را صادر نمود، سرهنگ خولیو آلپیرز (Julio Alpirez)، مسؤول شکنجه و قتل شهروندان بولویایی و آمریکایی؛ عاملین جنایت ال‌موزوته (El Mozote) – که طی آن چند صد نفر در یک دهکده به قتل رسیدند –و عاملین تجاوز و قتل راهبه‌های آمریکایی در السالوادور؛ [6] از هر 7 عضو سازمان مخوف اطلاعاتی شیلی در دوران دیکتاتوری پینوشه یک نفر دانش‌‌آموخته مدرسه قاره آمریکا بود. این لیست هنوز ادامه دارد.

کشتارهای الموزوته در السالوادور و سن‌‌جوز در کلمبیا

واقعه کشتار غیر نظامیان موسوم به "ال موزوته"، در حد فاصل 11 تا 13 دسامبر سال 1981 میلادی (1360 خورشیدی) اتفاق افتاد که به گفته رئیس جمهور این کشور "بزرگترین کشتار غیر نظامیان در تاریخ معاصر آمریکای لاتین" بوده و دولت مسئول این کشتار بوده است. این کشتار که در خلال جنگ داخلی 12 ساله این کشور رخ داده بود، توسط ارتش السالوادور صورت گرفت که توسط ارتش آمریکا تعلیم داده شده و تحت حمایت آن بودند.

طی این حادثه واحدهایی از ارتش السالوادور که در مدرسه قاره آمریکا آموزش دیده بودند، پس از درگیری با شبه‌نظامیان چپ‌گرا به روستایی به نام "ال‌موزوته" با حدود 20 خانوار وارد شدند. آنها همه افراد روستا را در میدان اصلی جمع کرده، آنها را رو به زمین خوابانده و در مورد شورشیان بازجویی کردند. سربازان سپس به روستایی‌ها دستور دادند که به خانه‌های خود بازگشته و از آنها بیرون نیایند.

روز بعد سربازان زنان و مردان و بچه‌ها از یکدیگر جدا کرده و در کلیسا، صومعه و خانه‌های متعدد زندانی نمودند. در مرحله اول مردان بازجویی، شکنجه و کشته شدند. سپس زنان و دختران، حتی کودکان ده و دوازده ساله، مورد تجاوز قرار گرفته و تیرباران شدند و در آخر تمام کودکان خردسال را سر بریده و از شاخه‌های درختان آویزان نمودند. سربازان پس از کشتار تمام اهالی روستا خانه‌ها را به آتش کشیده و آنجا را به قصد روستایی دیگر به نام "لوس توریلس" (Los Toriles) ترک نمودند. لوس‌توریلس نیز به سرنوشت شوم ال‌موزوته دچار شد.[7]

در روز 21 فوریه 2005، هشت عضو جامعه صلح سن جونز آپارتادو (San Jose de Apartado Peace Community) در اورابا (Uraba)، کلمبیا – شامل سه کودک – با بی‌رحمی هرچه تمام کشته شدند. شاهدین حاضر در محل نیروهای قاتل را عضو ارتش کلمبیا معرفی نمودند. یکی از این افراد، لوئیز ادواردو گورا (Luis Eduardo Guerra)، فعال صلح‌طلب بود که یک چهره شناخته شده بین‌المللی محسوب می‌شد. وی در نوامبر 2002 به فورت بنینگ سفر نمود تا علیه مدرسه قاره آمریکا و نیز تأثیر مخرب آموزش‌های ان و نیز سیاست خارجی آمریکا بر ازادی‌خواهان کلمبیا سخنرانی نماید. علاوه بر وی یکی از ژنرال‌های ارتش کلمبیا نیز در آنجا حضور داشت که البته نه برای سخنرانی علیه مدرسه بلکه برای شرکت در برنامه‌های آموزشی به آنجا رفته بود. این ژنرال فرمانده تیپ 17 ارتش کلمبیا بود یعنی یکی از دو تیپی که در زمان کشتار در محل حاضر بودند.

دولت کلمبیا تا کنون تحقیقات منسجمی در مورد این حادثه انجام نداده و بلکه اعضای جامعه صلح را مجبور به ترک خانه‌های خود نموده است. هم‌اکنون 95 خانوار از 100 خانواده‌ای که جامعه صلح را شکل می‌دادند مجبور به ترک روستای خود شده‌اند.[8]

دیده‌بان مدرسه قاره آمریکا

از سال 1990 تا کنون، یک سازمان غیر دولتی مستقر در واشنگتن با عنوان دیدبان مدرسه قاره آمریکا (SOA Watch) سعی داشته که دانش‌آموختگان این سازمان را زیرنظر گرفته و از طریق اقدامات قضایی و سازماندهی راه‌پیمایی‌ها و اعتراضات صلح‌طلبانه در جهت تعطیلی این مدرسه تلاش نماید. این سازمان دارای پایگاه داده‌هایی در مورد دانش‌‌آموختگان مدرسه قاره آمریکا و "مؤسسه نیمکره غربی برای همکاری‌‌های امنیتی" است؛ افرادی که متهم به نقض حقوق بشر و دیگر اقدامات جنایتکارنه هستند.[9] این سازمان اعلام کرده که در سال 2001 تنها نام این مؤسسه و آن هم با هدف فریب افکار عمومی تغییر یافته و اهداف و برنامه‌های آموزشی آن به همان منوال سابق ادامه دارند.[10]

از سال 1990، دیده‌بان مدرسه قاره آمریکا تظاهرات سالیانه‌ اعتراض‌آمیزی را در برابر فورت بنینگ سازماندهی می‌کند. در سال 2005، 19/000 نفر در این اعتراض شرکت داشتند. این اعتراضات همزمان با سالگرد ترور 6 کشیش یسوعی در السالوادور توسط دانش‌‌آموختگان مدرسه قاره آمریکا انجام می‌گیرند.[11]

رویگردانی کشورهای آمریکای لاتین از مدرسه قاره آمریکا

در سال 2004 ونزوئلا تمام فعالیت‌های آموزشی سربازان ونزوئلیایی را در این مرکز متوقف نمود. در 28 مارس 2006، دولت آرژانتین به ریاست جمهوری نستور کیرشنر، تصمیم به قطع اعزام سربازان بدین مرکز گرفت. دولت اروگوئه نیز اعلام داشت که به خط‌مشی خود مبنی بر عدم ارتباط با مدرسه قاره آمریکا ادامه خواهد داد. در سال 2007، اسکار آریسا رئیس‌جمهور کاستاریکا نیز تصمیم گرفت که به سایر کشوهای آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی پیوسته و از اعزام سرابازان به مدرسه قاره آمریکا خودداری نماید.[12] در 18 فوریه 2008، اوا مورالس، رئیس‌جمهور بولیوی، در نامه‌ای خطاب به گیلبرتو پرز (Gilberto Perez)، رئیس وقت مدرسه، اعلام نمود که دیگر سربازان و افراد نیروی پلیس این کشور در برنامه‌های آموزشی مؤسسه‌ای که قبلا با عنوان "مدرسه قاره آمریکا" شناخته می‌شد، شرکت نخواهند کرد.[13]

اعترافات مربی سابق مدرسه آدمکش‌ها

جوزف ای بلیر (Joseph A. Blair) یک سرگرد بازنشسته ارتش آمریکا است که به عنوان مربی در مدرسه قاره آمریکا فعالیت می‌نمود و یکی از افسران ارشد برنامه سیا با عنوان عملیات فونیکس (Operation Phoenix) در ویتنام بود، عملیاتی که منجر به کشته شدن 40/000 نفر از مردم ویتنام شد. وی در سال 1989 بازنشسته شده و در سال 1993، با انتقاد علنی از مدرسه قاره آمریکا خواهان تعطیلی آن شد. وی از ان زمان تاکنون تبدیل به یکی از مخالفین سرسخت مدرسه قاره آمریکا شده است.

بلیر اذعان دارد که در مدرسه روش‌های شکنجه آموزش داده می‌شدند: "واحدهای درسی شامل دستورالعمل‌های شکنجه بودند... وی عمدتا استفاده از دستورالعمل‌هایی که ما برای جمع‌اوری اطلاعات در جنگ ویتنام به کار می‌بردین را آموزش می‌داد. تکنیک‌ها شامل قتل، ترور، شکنجه، اخاذی و بازداشت‌های بی‌دلیل بودند." به گفته بلیر در زمان کارتر دوبت تصمیم گرفت که استفاده از این تکنیک‌ها را متوقف سازد اما مدرسه قاره آمریکا هنوز هم به آموزش آنها می‌پردازد. به گفته بلیر طی کی از جلسات یکی از ژنرال‌های پینوشه به مدرسه آمده و در مورد حقوق بشر به مدت چهار ساعت تدریس نمود![14]

مخالفت نمایندگان کنگره آمریکا با تعطیلی مدرسه آدمکش‌ها

در سال 2005 طرحی به منظور تعطیلی مدرسه قاره آمریکا با حمایت 134 نفر از نمایندگان کنگره در کمیته نیروهای مسلح مجلس آمریکا مطرح گردید. در ژوئن 2007، طرح مک‌گاورن/لوئیس (McGovern/Lewis Amendment) بای قطع بودجه این مؤسسه با اختلاف شش رأی با شکست مواجه شد. به گزارش دیدبان مدرسه قاره آمریکا مقامات پنتاگون قبل از رأی‌گیری فشار زیادی به نمایندگان وارد ساخته بودند و علی‌رغم اینکه در ابتدا قرار بود این طرح با اکثریت قاطع آراء تصویب گردد اما بسیاری از نمایندگان از موضع خود عقب نشسته و بدین ترتیب طرح با شکست مواجه شده[15] و این مدرسه با عنوان جدید مؤسسه نیمکره غربی برای همکاری‌‌های امنیتی به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد.

یقینا در آینده نیز شاهد اخبار و گزارش‌های دیگری در مورد وحشیگری‌ها و جنایت‌های فارغ‌التحصیلان این مدرسه در اقصی‌نقاط جهان خواهیم بود.

انتهای پیام/20