به گزارش شیرازه، همانگونه که خود ائمه معصومین تلاش مضاعفی را در طول حیات مبارکشان برای توسعه علم و معرفت داشته اند، حرم های مطهر اهل بیت پیامبر نیز بایستی در بحث تشکیل مراکز علمی – اسلامی نقش محوری ایفا کند. اهلبیت عصمت و طهارت در طول حیات شان، کنار رسیدگی به امور سیاسی شیعیان و همچنین هدایت آنان در فتنه های زمان، هیچگاه از تشکیل مراکز علمی و تربیت شاگرد غافل نبوده اند به نحوی که کلاس های درس و بحث و مناظره این بزرگان، محل آمد و شد علمای بزرگ  سایر ادیان و مکاتب و همچنین دانشمندان علوم مختلفه بوده است.

این بزرگواران همیشه به علم باوری، عقل گرایی و تدبر و تأمل در پدیده های هستی مشهور بودند، به نحوی که بسیاری از موسسین مکاتب فقهی اسلامی نیز خودشان را به کلاس های درس و بحث این بزرگان می رساندند تا از سرچشمه معرفت آنان سیراب گردند.

متاسفانه آنچه امروز تحت عنوان زائرپروری یا توریسم مذهبی در برخی از شهرهای دارای اماکن مقدسه دیده می شود یا به عنوان شعار مطرح می شود در خلاف این نوع نگاه بوده و هست. چرا که در این نگاه، به حرم های مطهر با زاویه سرمایه داری و  فرصتی برای درآمد و تولید ثروت نگاه می شود نه به چشم مراکزی که طالبhk علوم مختلف را گرد خودجمع کند، یا مراکزی که به پرورش و تربیت انسان همت گمارد.

وقتی می بینیم که در همسایگی حرم مطهر احمدابن موسی(ع)، مجتمع های تجاری آنچنانی و بازارهای لوکس قرار دارد که مملوء است از کالاهایی با تصاویر زننده و محلی است برای فروش لباس های غیراسلامی یا بعضاً ضد اسلامی، تبلور چنین نگاهی را در بین مسئولان نشان می دهد.

بهره برداری توریستی از اماکن مقدسه به منظور جذب پول و ثروت، نه تنها برای شهری که قرار است یکی از حرم های اهلبیت باشد زیبنده نیست بلکه شایبه استفاده ابزاری از دین و مقدسات را برای اهدافی غیر دینی به ذهن متبادر می کند.

اینکه بیش از آنکه به فکر توسعه حوزه های علمیه یا تاسیس انتشاراتی های اسلامی باشیم، به فکر شیک و لوکس سازی اماکن مقدسه باشیم و یا ساخت زائرسرا را به ساخت حجره های محل اسکان طلّاب علوم دینی ترجیح دهیم، نشان از رسوخ چنین تفکر خطرناکی دارد.

مقام معظم رهبری پیرامون نقش کلیدی این حرم ها می فرمایند: «به نظر من یکی از چیزهای بسیار مهمی که در شیراز باید مورد توجه قرار بگیرد مرکزیت و محوریت این حرم مطهر حضرت احمد بن موسی^{(علیهما السلام)} است که کمتر شهری از شهرهای کشور ما یک چنین امتیاز و برجستگی دارد. از جنبه ي ديني (كه من باز هم روي اين مسئله تأكيد خواهم كرد) مرقد جناب احمد بن موسي^{(علیهما السلام)} و برادران بزرگوارش و ديگر امامزاده هاي خاندان پيغمبر، يك نشانه بسيار مهمي است. اینکه اين پيغمبر زادگان محترم و معتبر، مردم فارس را مخاطب خود و مـــنطقه و منـــزل آنها را مأمن خود قرار بدهند، بـــسيار چيز پر معنـــا و مضمون داري است؛ بخـــصوص شخصـــيت برجسته جناب احمد بن موسي^{(علیهما السلام)} كه در ميان امامزادگان شناخته شده ي خاندان پيغمبر، جزو برجستگان محسوب مي شود.

شیراز مأمن امامزادگان بزرگوار بود. در هیچ نقطه ای از کشور به قدر فارس، مرقد امامزاده وجود ندارد. معنای این حرف این است که از هر کجا امامزاده ها و فرزندان معصومین، یا از جور خلفا می گریختند و یا به کمک مردم حرکت می کردند متوجه شهر شیراز و یا شهرهای دیگر استان فارس می شدند. معرفی کردن و نشان دادن دلهای مشتاقان در سرتاسر کشور و بیرون از کشور متوجه این بارگاه عظیم کردن، کارهایی است که بایستی انجام بگیرد.»

فست فودها مهمترند یا مراکز فکری؟

آیا متولیان امر برای معرفی شخصیت این والامقامان دغدغه ندارند؟ چند فیلم و سریال، چند جزوه و کتاب ماندگار و اثربخش، چند اثر هنری و فاخر حاصل این دغدغه مندی بوده است؟ وقتی تعداد کتابفروشی هایی که اطراف حرم هستند، یا وابسته به حرم هستند، یک صدم فست فودهای اطراف آن هم نیست، یعنی چه نوع نگاهی بر نوع نگاه مسئولین مربوطه حاکم است؟ از این نگرش می توان انتظار داشت که به فکر تشکیل مراکزی علمی برای ارتقای تمدن ایرانی-اسلامی حول این اماکن مقدس باشند؟ امیدی هست که مرکزی انتشاراتی قوی که کتاب های به روز علمی در آن عرضه شود، تشکیل گردد؟

در اطراف حرم های مطهر در شیراز ممکن است حوزه های علمیه ای دایر باشد، امّا سوال است که این حوزه ها چقدر حرم های مطهر را مرکز قرار داده اند یا اینکه مسئولین حرم ها چقدر به این کار همت گماشته اند و مراکز علمی را حول این حرم ها گرد آورده اند؟ و آیا این میراث های گران بها که حاصل اندیشه و خرد و بلند نظری گذشتگان بوده است در حال حاضر ارزش و جایگاهی دارد؟

این گونه نیست که تنها تولیت حرم های مقدس باید پاسخگوی این سوالات باشند. هرگز! بلکه باید این مطالبه از روحانیون، علما و مسئولین حوزه های علمیه نیز صورت بگیرد که چرا حرم این ذوات مقدس را مرکز نشر علوم اسلامی و تربیت دانشمندان علوم دینی قرار نداده اند؟

هم اکنون که طرح توسعه حرم مطهر احمدابن موسی در حال اجرا شدن است، تشکیل، ساخت و تجهیز مراکز علمی در آن چقدر سهم ایفا می کند؟ آیا مراد از توسعه، همان توسعه فیزیکی و متر مربعی است یا توسعه علمی این حرم های مقدس نیز مدنظر مسئولان آن قرار گرفته است؟

صدا و سیمای استان در این میان چقدر به این امر همّت گمارده است؟ آیا با افزایش ساعت پخش برنامه های این سازمان به بیست و چهار ساعت، بیست و چهار دقیقه به نشر فرهنگ و سیره علمی و عملی این امامزادگان پرداخته است؟ جز پخش ویژه برنامه ها در بعضی مناسبت های خاص از حرم شاهچراغ آیا تا به حال برنامه مستند در خور توجهی برای این امر ساخته شده یا با نگاه علمی به مقوله تشکیل حوزه های علمیه و نقش آن در رسیدن به آرمان سومین حرم اهلبیت پرداخته است؟

رشد و پرورش دانشمندان، فقیهان، فیلسوفان در صده های قبل در شیراز، ناشی از وجود همین نگرش در گذشته بوده که به نظر می رسد در حال حاضر در بین مسئولین رنگ باخته و خریداری ندارد. 

مهمترین نقش حرم های مطهر، در رسیدن به آرمان سومین حرم اهلبیت شدن، تشکیل مراکز علمی و تحقیقاتی حول این اماکن است. مراکزی که به استخراج سیره ائمه و اولیاء الهی برای شهروندان خود و همنچین برای سایر تشنگان علوم اهلبیت بپردازد و مرکزجذب طلّاب علوم مختلفه اسلامی باشد. تا وقتی که چنین رویداد مبارکی رقم نخورد، دم زدن از تبدیل شدن به حرم اهلبیت، بیشتر شبیه شعاری کلیشه ای است!

طراز شهر اهلبیت بودن یعنی افق و چشم انداز برنامه های شیراز و استان فارس با مدل شهرهای مقدسی مثل نجف و کربلا تنظیم شود نه دبی و کیش! اگر افتخار اول نجف اشرف وجود مرقد مطهر امیرالمونین در آن است، وجود مدارس و کرسی های علمی و فقاهتی افتخار دیگر این شهر بوده و هست. شهر مقدس قم همان قدر که با حرم مطهر حضرت معصومه(س) شناخته می شود، با مراکز تولید و نشر علم رشد کرده در آن نیز شناخته می شود، یا شهر مشهد را با دانشگاه علوم رضوی آن نیز می سنجند. چرا مسئولین شهر شیراز نسبت به بالفعل کردن این پتانسیل حول حرم های مطهر آن کوتاهی می کنند؟

انتظار گزافی نیست اگر حرم مطهر احمدی و محمدی و دیگر بقاع متبرکه شیراز مراکز تولید علم و سبک زندگی اسلامی باشند. حرم آل پیامبر اگر پایه های رشد و ترویج تمدن اسلامی نباشند از کجا می توان چنین انتظاری داشت؟