به گزارش شیرازه به نقل از مهر، علیرضا عسگری سرپرست هیات کاوش و باستان شناسی در شهر پارسه گفت: مطالعات شهر پارسه از مدتی پیش آغاز شده است و در کاوش های فصل پنجم آن هم در حریم درجه یک و سمت شمال غربی شهر پارسه، یک بنای بزرگ که به احتمال زیاد در دوره کوروش هخامنشی ساخته شده کشف شد. این بنا آجرهای لعاب دار رنگی دارد که با موتیف نقش حیوانات اسطوره ای همراه است.

عسگری بیان کرد: این بنا در شهر پارسه یعنی شهری که توسط داریوش هخامنشی بنیان گذاشته، واقع شده است اما به نظر می رسد زمان ساخت بنا متعلق به دوره کوروش هخامنشی بوده باشد چون نقش مایه های به کار رفته در آجرهای لعاب دار بنا، شبیه به نقش مایه هایی است که در بابل و بین النهرین نیز وجود دارند.

عسگری ادامه داد: کوروش در سال 539 قبل از میلاد، بابل را فتح کرد و احتمالاً تعدادی از هنرمندانی که در بابل مستقر بودند به منطقه فارس کوچانده شده و این بنا را در این مکان ساخته اند.

وی ادامه داد: از سال 521 قبل از میلاد که داریوش یکم به قدرت رسید تا سال 486 قبل از میلاد که خشایارشاه روی تخت سلطنت نشست، تغییر و تحولات مذهبی زیادی انجام شد و حضور بابلی ها در شهر پارسه از این دیدگاه پرسش برانگیز است که آیا هخامنشیان با تعامل مذهبی جامعه کاهنان بابلی در دوره داریوش مواجه بوده اند یا خیر.

عسگری درباره ابعاد این بنا توضیح داد: این بنا در ابعاد 33 در 33 متر با دیوارهایی به پهنای 10 متر و هزاران آجر که تمام نمای بیرونی آن دارای آجر لعاب دار  است و در داخل آن اتاقی به ابعاد 10 در 10 متر ساخته شده است.

وی تصریح کرد: از چند سال پیش تیم مشترک ایران و ایتالیا به سرپرستی من و دکتر پی یر فرانچسکو کالیری از دانشگاه بولونیای ایتالیا برنامه مطالعاتی شهر پارسه را انجام می دهیم که در این بین پژوهشکده میراث فرهنگی، بنیاد پژوهشی پارسه- پاسارگاد با ما همکاری کردند و اداره میراث فرهنگی استان فارس نیز به حمایت از ما برخاستند.

وی گفت: پس از 5 سال مطالعه و کاوش با کشف خط میخی بابلی آکدی و مطالعه نقوش سمبل های ایزدان بابل در این بنا متوجه شدیم که این بنا مربوط به آغاز دوره هخامنشی است که تا کنون در شهر پارسه ناشناخته مانده بود.

وی ادامه داد: برنامه مطالعات این فصل از کاوش ها تا چند روز دیگر به پایان می رسد منتها با توجه به اشیای باقی مانده از این کاوش، مطالعات ما همچنان ادامه دارد تا بدانیم این بنا حکومتی است یا مذهبی. اما تردیدی در این وجود ندارد که بسیار بزرگ بوده و برای ساخت آن به پشتوانه حکومتی احتیاج داشته است با این حال می تواند یک بنای مذهبی از دوره هخامنشی نیز باشد.

وی درباره بقایای به جا مانده از این بنا گفت: سازه های معماری متعددی از بنا به جا مانده که بیشتر آنها آجرهای لعاب دار و یک کتیبه میخی است که در موزه تخت جمشید نگهداری می شوند.

عسگری گفت: امیدواریم به دلیل اهمیتی که این بنا در تاریخ ایران دارد همچنان بتوانیم کارهای مطالعاتی آن را در سال های آینده ادامه دهیم. بسیاری از بخش های تخت جمشید هنوز مطالعه نشده و به حفاظت جدی نیاز دارد چون هنوز آثار ناشناخته بسیاری در آن باقی مانده است.

وی ادامه داد: این بنا یک بنای بزرگ حکومتی است که تا به حال به دست آمده و در معماری آن به صورت گسترده از آجر به جای سنگ استفاده شده و زمان ساخت آن نیز در دوره کوروش بوده است.

وی به یکی از شگفتی های معماری در این بنا اشاره کرد و گفت:  از ملات اندود قیر در بین آجرهای ساختمان به منظور جلوگیری از نفوذ رطوبت در بخش فندانسیون آن استفاده شده است.

عسگری گفت:  در حریم درجه یک شهر پارسه آثار بسیاری وجود دارد به همین علت حریم تخت جمشید نیازمند ثبت جهانی است.

انتهای پیام/