به گزارش شیرازه به نقل از مهر این کارگردان موفق دوره پیشین جشنواره فیلم فجر با ابراز اینکه کتمان قرار گرفتن بردوش دیگر کارگردانان مطرح، هیچ مشکلی را حل نمی کند، افزود: اینکه در این فیلم دویدن بازیگر به "دونده" نادری شبیه است بدین خاطر است که عناصری ناخواسته بیننده را به این اثر مطرح موج نو سینمای ایران ارجاع می دهد.

عبدی پور مهمترین شباهت تنهای تنهای تنها را در طغیانی دانست که "رنجرو" مانند نقش کودک فیلم "دونده" قرار می دهد و خاطرنشان کرد: با اینکهه تاثیرپذیر هستم، اما با گرامر خودم فیلمم را می سازم.

دُسی نیز تفاوت عمده سینمای نادری با زبان سینمایی عبدی پور را در نقش قصه و پلات قوی دانست که در فیلم نادری وجود ندارد، اما در "تنهای تنهای تنها" قصه گویی در کنار پرداخت شخصیت ها بر اساس روابط علت و معلولی به خوبی احساس می شود.

کارگردان "تنهای تنهای تنها" نیز درباره نقش فانتزی در این فیلم، گفت: رویاپردازی های "رنجرو" صرفا معطوف به موجودات فضایی در این فیلم نیست، چراکه تصورش از جهان به هم ریخته است، چراکه منطق و روابط علت و معلولی آن به زندگی ما نزدیک است.

سینمای شهرستانی یا غیر شهرستانی را قبول ندارم

عبدی پور که پارسال منتخب تماشاگران دوازدهمین جشنواره فیلم فجر شیراز بود شرایط تولید این فیلم را در یک شهرستان جنوبی مورد تاکید قرار داد و گفت: گمانم این است که هر کشوری مرکزی برای پشتیبانی سینما دارد که از قضا در کشور ما در تهران قرار دارد. از این رو باوری به تقسیم بندی ویژه ای به این خاطر ندارم چون این موضوعی نیست که زیاد مشکل گشا باشد.

این فیلمساز جوان با دعوت از تماشاگران شیرازی جشنواره فیلم فجر به دیدن فیلم "شیار 143" به کارگردانی نرگس آبیار که این نیز فیلمی ساخته شده در شهرستان است و به دفاع مقدس می پردازد، آن را اثری با بازی های شکوهمند دانست و گفت: ساخت فیلم در شهرستان بهانه ای نیست که فیلمسازان جوان آن را به دست بگیرند و فیلمسازی را در تهران جستجو کنند.

وی ایده و هسته ی اصلی "تنهای تنهای تنها" را تجربه های شخصی زندگی در بندربوشهر عنوان کرد و گفت: در زندگی شیوه ای دارم که با گردشگران خارجی نه آنانی که از روی توان مالی به ایران می آیند بلکه گردشگرانی که تنها با یک کوله پشتی به اینجا سفر می کنند مراوده دارم. از این رو بر اساس این مراودات به این نتیجه رسیدم که هیچ کجا جذاب ودراماتیک تر از ایران برای فیلمسازی نیست.

عبدی پور که تاثیر گرفتن از داستان "سیاه سمبو" محمدرضا صفدری را در ساخت این فیلم تایید کرد، افزود: از آنجا که روسها در بافت فرهنگی و اجتماعی بوشهر مانند انگلیسیها که در آبادان نفوذ یافتند، رویدادهایی که صبح به صبح با جریان هسته ای زندگی مردم را فراگرفته است، همه موجب شد سر یک چندراهی قرار بگیرد تا داستان این فیلم را شکل دهد.

مطابق ویترین جشنواره ها فیلم ساختن وادادگی است

این فیلمساز بوشهری در پاسخ به ساسان دسی که کنایه های سیاسی و اجتماعی این فیلم را مورد تاکید قرار داد، تصریح کرد: تا پایان زندگی هم اینجور ساده انگاری و برخورد اینگونه را با موضوعاتی که در فیلم مطرح شده نفی می کنم.

وی اصطلاح "گداگرافی" را در نسبت با برخی فستیوال های خارجی دانست و خاطرنشان کرد: اینکه فیلمسازی خودرا مطابق ویترینی بسازد که در نهایت منجر به این موضوع شود وادادگی است که متاسفانه وجود دارد و حتی نمونه های آن در یک کارگردان درجه یک سینمای ایران هم دیده می شود. کسی که به سفارش جشنواره های خارجی حتی حاضر است بر اساس سلیقه آنها فیلم خود را تغییر دهد. چراکه بوده اند فیلسازانی که در همین سینما به این خاطر محو شدند.

در این نشست که علیرغم پایان اکران عمومی "تنهای تنهای تنها" مورد استقبال تماشاگران شیرازی قرار گرفت، منتقد حاضر در این برنامه یکی از امتیازهای آن را فیلمنامه دانست که عبدی پور با اشاره به اینکه ایده را همواره خود پیدا می کند، افزود: پس از اینکه به همراه سه نفر دیگر فیلمنامه را می نویسم در نهایت بازنویسی نهایی را به شخصه برعهده می گیرم. لذا فیلمنامه علیرغم نمونه های دیگر پر ازجزئیاتی است که عناصر بلااستفاده رها شده ندارد.

لایه های اجتماعی بوشهر جذاب ترین نمونه های انسانی است

وی لایه های اجتماعی بوشهر را جذاب ترین نمونه های انسانی یک جامعه دانست که در آن آدمها فرصت می یابند آنجور که دوست دارند زندگی کنند.

وی کاراکترهای فیلم خود را به این خاطر قادر به مبارزه با دولت برشمرد و گفت: نمونه های این شخصیت ها را می توان در ادبیات جنوب و بوشهر هم جستجو کرد و یافت. کاراکترهایی که به من ارث رسیده این توانایی را دارند که می شود 45 یا 90 دقیقه به آنها فکر کرد. رویاپردازی بیش از هرجایی در جنوب ایران دیده می شود و شاید از آن روست که سینما زودتر از هرجایی به این نقطه راه یافت.

عبدی پور که به تازگی "پاپ" را کارگردانی کرده درباره سرنوشت این فیلم سینمایی، اعلام کرد: اگر می بینید "پاپ" در میان آثار جشنواره فیلم فجر قرار ندارد به این خاطر نیست که جشنواره آن را نپسندیده است. از آنجاکه این فیلم را خیلی دوست دارم امیدوارم همان گونه که رخشان بنی اعتماد درباره ی "قصه ها" ابراز کرد هیچ فیلم خوبی در کشو نمی ماند، "پاپ" هم در کشو باقی نماند.

وی ابراز امیدواری کرد که این فیلم نخستین بار در شیراز و تالار حافظ نمایش عمومی داشته باشد.

عبدی پور در پایان نام مراحل انتخاب نام این فیلم را طولانی عنوان کرد و گفت: در پله های وزارت ارشاد نام فیلم را انتخاب کردم چون هر نامی می گذاشتم، ایراد می گرفتند.