به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه؛ اگرچه اصطلاح خواهرخواندگی از ادبیات اروپا وارد ادبیات دیگر کشورها شده است اما حالا، داشتن خواهرخواندگی برای شهرها یک مزیت است که می‌توانند در دیپلماسی شهری از آن بهره ببرند. این شیوه می‌تواند زمینه را برای افزایش ارتباطات میان فرهنگ‌ها و ارتقای تعاملات انسانی میان ساکنان شهرها فراهم ‌آورد. دکتر دهشیری یکی از اساتیــد علوم سیاسی در دانشکده روابط بین‌الملل وزارت خارجه در این خصوص در ماهنامه همشهری دیپلماتیک نوشته است: خواهرخواندگی قراردادی است بین مسئولان اجرایی دو شهر که برای ایجاد همبستگی و اتحاد بیشتر انسانی و فرهنگی بسته می‌شود و معمولا شهرهای تاریخی چنین شیوه‌ای را در دستور کار قرار می‌دهند. امروزه شهرهای خواهرخوانده یا خواهرشهرها شبکه غیرانتفاعی و غیردولتی گسترده‌ای از شهروندان و همکاران بین‌المللی را تشکیل می‌دهند و بیش از 2400 رابطه خواهرخواندگی رسمی بین‌ شهرهای جهان وجود دارد. بیشتر این پیمان‌ها، میان شهرهایی امضا می‌شود که نوعی وجه تشابه و همسانی از قبیل ویژگی‌های تاریخی، فرهنگی، نمادهای مشترک و ... با یکدیگر دارند تا از ظرفیت‌های یکدیگر برای پیشبرد اهداف خاص علمی، فنی، گردشگری و نظایر آن استفاده و با اعزام گروه‌های کارشناسی از تجربیات یکدیگر بهره‌مند شوند.

شیراز نیز در این میان سال‌ها است که فعال است. اگرچه تهران قبل از انقلاب اسلامی با شهرهایی چون لس‌آنجلس در آمریکا و سئول در کره جنوبی خواهرخوانده بوده اما پس از انقلاب، این شیراز بوده که اولین خواهرخوانده خود را می‌یابد. «دوشنبه» پایتخت تاجیکستان در سال 1980 میلادی و یک سال پس از انقلاب اسلامی خواهرخوانده شیراز می‌شود. این در حالی است که 14 سال بعد در سال 1994 میلادی (1373) تهران با «بیشکک» پایتخت قرقیزستان اعلام خواهرخواندگی کرد. اما در شرایط کنونی، اگرچه فرخ‌زاده معاون فرهنگی اجتماعی شهردار شیراز گفته است که شیراز با دوشنبه، نیکوزیا و وایمار خواهرخوانده است و تلاش می‌شود تا این شهرها افزایش یابد، اما بر اساس آن‌چه در همشهری دیپلماتیک آمده، شیراز با 18 شهر در جهان پیمان خواهرخواندگی دارد نه سه شهر. لیست این شهرها به شرح زیر است:

1. دوشنبه، تاجیکستان، 1980

2. نیکوزیا، قبرس، 1999

3. چونگ کینگ، چین، 2005

4. وایمار، آلمان، 2009

5. پونا، هند، 2007

6. برلین، آلمان، 2007

7. رم، ایتالیا، 2007

8. اسلام‌آباد، پاکستان

9. آستین، آمریکا (ایالت تگزاس)

10. مسکو، روسیه

11. سنت‌پترزبورگ، روسیه

12. کویت، کویت

13. کوالالامپور، مالزی

14. تشوانه، افریقای جنوبی

15. کارکاس، ونزوئلا

16. بوداپست، مجارستان

17. آنکارا، ترکیه

18. هاوانا، کوبا

این لیست بلند در حالی مطرح شده که اصفهان چهار خواهرخوانده بیشتر از شیراز دارد یعنی 22 شهر. اما در این میان سوال مهمی که مطرح می‌شود این است که واقعا اگر بناست پیمان‌های خواهرخواندگی در چارچوب دیپلماسی شهری مورد استفاده شهرداری و حتی نهادهای فرهنگی قرار گیرد، تا کنون در این خصوص چه اتفاقی افتاده؟ دستاورد این دیپلماسی شهری چه بوده است؟ حتی اگر این 18 شهر را هم در نظر نگیریم و صرفا به همان سه شهرهایی که فرخ‌زاده عنوان کرده، بسنده کنیم، چقدر شیراز در این شهرها شناسانده شده است؟ چه شاخصی برای پاسخ دادن به این سوال وجود دارد؟

به نظر می‌رسد با توجه به ضرورت معرفی هرچه بیشتر شیراز در جهان که البته بارها مورد تاکید مسئولین استانی نیز قرار گرفته، باید به دیپلماسی شهری و خواهرخواندگی با یک نگاه کارشناسانه، بلند مدت و البته مبتنی با فرهنگ ایرانی – اسلامی نگاه جدی‌تری شود. از سوی دیگر، قطعا رابطه خواهرخواندگی با محوریت سومین حرم اهل بیت(ع) بودن شیراز، ضرورتی فوق‌العاده است که می‌تواند مبنای خواهرخواندگی شیراز با شهرهای مذهبی‌ای چون نجف، کربلا، مکه، مدینه و ... باشد.