کدام کشورها درگیر جنگ نیستند؟
طبق گزارشی نگران‌کننده‌ی نهاد جهانی اقتصاد و صلح، هم‌اکنون فقط ۱۰ ملت روی کره‌ی زمین درگیر جنگ نیستند و کاملا از هر نزاع و مناقشه رها هستند.
به گزارش شیرازه، بازده به نقل از آنتی مدیا نوشت: بر اساس شاخص جهانی صلح در ۲۰۱۶، فقط کشورهای بوتسوانا،
شیلی، کاستاریکا، ژاپن، موریس، پاناما، قطر، سوییس، اوروگوئه و ویتنام از
هرگونه درگیری و مناقشه رها هستند. ایسلند در صدر فهرست آرام‌ترین کشورهای
دنیا قرار دارد، و بعد از آن به ترتیب کشورهای دانمارک، اتریش، نیوزلند،
پرتغال، جمهوری چک، سوییس، کانادا، ژاپن، و اسلوونی قرار دارند– در حالی‌که
ایالات متحده با اختلاف فاحش با این کشورها، در رتبه‌ی ۱۰۳ قرار دارد.
فلسطین، در میان ۱۶۳ کشور در این شاخص، برای نخستین بار در این سال، حائز رتبه‌ی ۱۴۸ شد. ایران در بین ۱۶۳ کشور این فهرست در رتبه‌ی ۱۳۳ قرار دارد.
کشور جنگ‌زده‌ی سوریه در انتهای این فهرست قرار دارد، و قبل از آن نیز کشورهای سودان جنوبی، عراق، سومالی، یمن، جمهوری افریقای مرکزی، اوکراین، سودان، و لیبی قرار دارند. این گزارش می‌گوید: ” این شاخص بر اساس سه موضوع گسترده، صلح جهانی را ارزیابی می‌کند: سطح امنیت و آسایش خاطر جامعه؛ دامنه‌ی اختلافات داخلی یا بین‌المللی؛ و درجه‌ی نظامی‌گری.”
با این‌که بر اساس این معیارها ۸۱ کشور دارای سطحی قابل‌قبول و اصلاح‌شده از صلح هستند، این دستاوردها تحت تاثیر منفی ۷۹ کشورِ دیگر قرار گرفته‌اند که وضع صلح در این کشورها رو به وخامت است. در دهه‌ی اخیر، ” امتیاز متوسط کشورها ۴۴/۲ درصد کاهش یافت، زیرا علی‌رغم ۷۷ کشوری که وضعیت صلح‌شان را بهبود بخشیدند، وضعیت صلح در ۸۵ کشور دیگر رو به وخامت رفته است؛ که این مسئله نشان‌دهنده‌ی پیچیدگی‌های صلح جهانی و توزیع نابرابر آن در سطح جهان است.”
با این‌که امریکای جنوبی و مرکزی هم‌چنان از لحاظ امنیت و آسایش اجتماعی بدترین نمره‌ها را کسب می‌کنند، ایالات متحده با " نرخ بیش از اندازه‌ی زندانی‌ها” موردی استثنائی است.
به طور کلی، اروپا هم‌چنان به عنوان صلح‌آمیزترین منطقه‌ی جهان شناخته می‌شود، در حالی‌که خاورمیانه و منطقه‌ی افریقای شمالی همواره به عنوان پر سروصداترین ناحیه‌ی کره‌ی زمین محسوب می‌شوند.
بر اساس این گزارش، ” این وخامت تاریخی در وضعیت صلح جهانی در ۱۰ سال اخیر، تا حدودی زیاد تحت تاثیر درگیری‌های شدید در منطقه‌ی خاورمیانه و افریقای شمالی بوده است. تروریسم در بالاترین سطح خود در تمام دوران قرار دارد، کشتارهای ناشی از جنگ و درگیری در ۲۵ سال اخیر، و شمار پناه‌جویان و آوارگان در ۶۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است.”
” نکته‌ی حائز اهمیت این است که علت و عامل اصلی این سه رویداد را تنها می‌توان در چند کشور معدود جست‌وجو کرد، که این مسئله نشان می‌دهد از بین رفتن صلح و آرامش در هر نقطه‌ی دنیا دارای پیامدهای جهانی است”.
طبق این گزارش، ایالات متحده به شکلی بی‌رحمانه و عجیب، درصد بالایی از مخارج نظامی جهان را به خود اختصاص داده است – ۳۸ درصد – در حالی‌که رتبه‌ی دوم بزرگ‌ترین هزینه‌کنندگان مسائل نظامی دنیا کشور چین است که با اختلافی زیاد نسبت به امریکا تنها ۱۰ درصد از هزینه‌های جهانی را به خود اختصاص داده است. از جنبه‌ی نظامی‌گری، بدترین دشمنان صلح در دنیا عبارت هستند از اسراییل، روسیه، کره‌ی شمالی، سوریه، و ایالات متحده.
نکته‌ی قابل‌توجه در دهمین شاخص سالانه‌‌ی صلح – و جامع‌ترین شاخص‌های منتشرشده تاکنون – این است که جهانی شدن درگیری‌ها، با پیامدهایی از قبیل افزایش رشد پناه‌جویان باعث ایجاد اختلاف روزافزون میان صلح‌طلب‌ترین و جنگجوترین کشورها شده است.
در حقیقت، " شمار پناه‌جویان و آوارگان به صورت قابل توجهی در دهه‌ی گذشته افزایش یافته، و در میان ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ دو برابر شده و تقریبا به ۶۰ میلیون نفر رسیده است. بیش از ۱۰ درصد از جمعیت نُه کشور جزء پناه‌جویان و افراد آواره طبقه‌بندی می‌شوند؛ این در حالی است که بیش از ۲۰ درصد جمعیت کشورهای سومالی و سودان جنوبی، و هم‌چنین بیش از ۶۰ درصد جمعیت سوریه جزء آوارگان هستند.”
البته با این‌که فعالیت‌های تروریستی در حقیقت کشورهایی نظیر سوریه، عراق، نیجریه، افغانستان، و پاکستان را تحت تاثیر شدید قرار داده، موج آن سراسر جهان را فراگرفته است.
طبق این گزارش، "بسیاری کشورها در سطح بالایی از صلح و آرامش به سر می‌برند، ولی وضعیت صلح در ۲۰ کشور انتهای این فهرست به شکلی روزافزون رو به وخامت است، و به این ترتیب از نظر صلح جهانی سطح نابرابری در سراسر جهان بیش از پیش رو به افزایش است.”
با وخیم شدن وضعیت صلح در جهان، هزینه‌های سرسام‌آور نظامی‌گری و خشونت به شکلی تاسف‌آور فاش می‌شوند – ۳/۱۳ درصد مجموع فعالیت‌های اقتصادی جهانی، ۶/۱۳ تریلیون دلار، به دلیل بروز نگرانی‌های ناشی از اختلاف و درگیری، و ایجاد توازن قدرت صرف خرید سلاح‌های نظامی می‌شود. این مبلغ معادل ” ۱، ۸۷۶ دلار به ازای هر یک از آدم‌های روی کره‌ی زمین” است.
در انتها، موسسه‌ی اقتصاد و صلح این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند که تلاش برای رسیدن به صلح نیازمند عزم جامعه‌ی جهانی برای ارتقای صلح و عدالت به صورت فراگیر برای همه‌ی جوامع است؛ و این هدف به راحتی یا به سرعت به‌دست نمی‌آید.
فلسطین، در میان ۱۶۳ کشور در این شاخص، برای نخستین بار در این سال، حائز رتبه‌ی ۱۴۸ شد. ایران در بین ۱۶۳ کشور این فهرست در رتبه‌ی ۱۳۳ قرار دارد.
کشور جنگ‌زده‌ی سوریه در انتهای این فهرست قرار دارد، و قبل از آن نیز کشورهای سودان جنوبی، عراق، سومالی، یمن، جمهوری افریقای مرکزی، اوکراین، سودان، و لیبی قرار دارند. این گزارش می‌گوید: ” این شاخص بر اساس سه موضوع گسترده، صلح جهانی را ارزیابی می‌کند: سطح امنیت و آسایش خاطر جامعه؛ دامنه‌ی اختلافات داخلی یا بین‌المللی؛ و درجه‌ی نظامی‌گری.”
با این‌که بر اساس این معیارها ۸۱ کشور دارای سطحی قابل‌قبول و اصلاح‌شده از صلح هستند، این دستاوردها تحت تاثیر منفی ۷۹ کشورِ دیگر قرار گرفته‌اند که وضع صلح در این کشورها رو به وخامت است. در دهه‌ی اخیر، ” امتیاز متوسط کشورها ۴۴/۲ درصد کاهش یافت، زیرا علی‌رغم ۷۷ کشوری که وضعیت صلح‌شان را بهبود بخشیدند، وضعیت صلح در ۸۵ کشور دیگر رو به وخامت رفته است؛ که این مسئله نشان‌دهنده‌ی پیچیدگی‌های صلح جهانی و توزیع نابرابر آن در سطح جهان است.”
با این‌که امریکای جنوبی و مرکزی هم‌چنان از لحاظ امنیت و آسایش اجتماعی بدترین نمره‌ها را کسب می‌کنند، ایالات متحده با " نرخ بیش از اندازه‌ی زندانی‌ها” موردی استثنائی است.
به طور کلی، اروپا هم‌چنان به عنوان صلح‌آمیزترین منطقه‌ی جهان شناخته می‌شود، در حالی‌که خاورمیانه و منطقه‌ی افریقای شمالی همواره به عنوان پر سروصداترین ناحیه‌ی کره‌ی زمین محسوب می‌شوند.
بر اساس این گزارش، ” این وخامت تاریخی در وضعیت صلح جهانی در ۱۰ سال اخیر، تا حدودی زیاد تحت تاثیر درگیری‌های شدید در منطقه‌ی خاورمیانه و افریقای شمالی بوده است. تروریسم در بالاترین سطح خود در تمام دوران قرار دارد، کشتارهای ناشی از جنگ و درگیری در ۲۵ سال اخیر، و شمار پناه‌جویان و آوارگان در ۶۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است.”
” نکته‌ی حائز اهمیت این است که علت و عامل اصلی این سه رویداد را تنها می‌توان در چند کشور معدود جست‌وجو کرد، که این مسئله نشان می‌دهد از بین رفتن صلح و آرامش در هر نقطه‌ی دنیا دارای پیامدهای جهانی است”.
طبق این گزارش، ایالات متحده به شکلی بی‌رحمانه و عجیب، درصد بالایی از مخارج نظامی جهان را به خود اختصاص داده است – ۳۸ درصد – در حالی‌که رتبه‌ی دوم بزرگ‌ترین هزینه‌کنندگان مسائل نظامی دنیا کشور چین است که با اختلافی زیاد نسبت به امریکا تنها ۱۰ درصد از هزینه‌های جهانی را به خود اختصاص داده است. از جنبه‌ی نظامی‌گری، بدترین دشمنان صلح در دنیا عبارت هستند از اسراییل، روسیه، کره‌ی شمالی، سوریه، و ایالات متحده.
نکته‌ی قابل‌توجه در دهمین شاخص سالانه‌‌ی صلح – و جامع‌ترین شاخص‌های منتشرشده تاکنون – این است که جهانی شدن درگیری‌ها، با پیامدهایی از قبیل افزایش رشد پناه‌جویان باعث ایجاد اختلاف روزافزون میان صلح‌طلب‌ترین و جنگجوترین کشورها شده است.
در حقیقت، " شمار پناه‌جویان و آوارگان به صورت قابل توجهی در دهه‌ی گذشته افزایش یافته، و در میان ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ دو برابر شده و تقریبا به ۶۰ میلیون نفر رسیده است. بیش از ۱۰ درصد از جمعیت نُه کشور جزء پناه‌جویان و افراد آواره طبقه‌بندی می‌شوند؛ این در حالی است که بیش از ۲۰ درصد جمعیت کشورهای سومالی و سودان جنوبی، و هم‌چنین بیش از ۶۰ درصد جمعیت سوریه جزء آوارگان هستند.”
البته با این‌که فعالیت‌های تروریستی در حقیقت کشورهایی نظیر سوریه، عراق، نیجریه، افغانستان، و پاکستان را تحت تاثیر شدید قرار داده، موج آن سراسر جهان را فراگرفته است.
طبق این گزارش، "بسیاری کشورها در سطح بالایی از صلح و آرامش به سر می‌برند، ولی وضعیت صلح در ۲۰ کشور انتهای این فهرست به شکلی روزافزون رو به وخامت است، و به این ترتیب از نظر صلح جهانی سطح نابرابری در سراسر جهان بیش از پیش رو به افزایش است.”
با وخیم شدن وضعیت صلح در جهان، هزینه‌های سرسام‌آور نظامی‌گری و خشونت به شکلی تاسف‌آور فاش می‌شوند – ۳/۱۳ درصد مجموع فعالیت‌های اقتصادی جهانی، ۶/۱۳ تریلیون دلار، به دلیل بروز نگرانی‌های ناشی از اختلاف و درگیری، و ایجاد توازن قدرت صرف خرید سلاح‌های نظامی می‌شود. این مبلغ معادل ” ۱، ۸۷۶ دلار به ازای هر یک از آدم‌های روی کره‌ی زمین” است.
در انتها، موسسه‌ی اقتصاد و صلح این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند که تلاش برای رسیدن به صلح نیازمند عزم جامعه‌ی جهانی برای ارتقای صلح و عدالت به صورت فراگیر برای همه‌ی جوامع است؛ و این هدف به راحتی یا به سرعت به‌دست نمی‌آید.
نظرات بینندگان
