هرچند گاهی این اتفاقات توسط رسانه‌ها نقل محافل و مسئولان میراث فرهنگی می‌شود تا اینکه اعلام شد دادگاه رای به تخریب و تعطیل این کارخانه داده است.

کارخانه ای که ساخت آن از سال 85 شروع شده و دوسالی است که به خط تولید رسیده است وحالا بیش از 10 نوع محصول کشاورزی در این کارخانه فرآوری می شود و بیش از 200 جوان و نوجوان، کوچک و بزرگ در این واحد صنایع تبدیلی مشغول کار هستند و نان زن و بچه و خرج تحصیل خود را در می آورند.

کارگرانی که هر کدام پس از بیکاری فراوان و تحمل درد بیکاری حالا به کار کردن در این واحد صنعتی عادت کرده اند و امیدوارانه به زندگی خود ادامه می دهند.

خانمی جوان که دوسالی است در این کارخانه مشغول فعالیت است به خبرنگار ما اینچنین می گوید: من یک زن سرپرست خانواده هستم و از زمانی که در این کارخانه مشغول کار شدم الحمدالله زندگی خوبی دارم و حداقل می توانم شکم فرزندانم را سیر کنم وخرج تحصیلشان را فراهم کنم.

جوانی دیگر می گوید: من سالها بعد از خدمت سربازی بیکار بودم و حالا دو سالی است که در این کارخانه به همراه نامزدم پا به پای همیدگر کار می کنیم تا زندگی آینده خود را بسازیم و بسیار هم امیدوار هستیم، زندگی ما تا پای طلاق هم پیش رفت ولی با پیدا کردن کار در این واحد صنایع تبدیلی زندگی ما دوباره احیا شد و من و همسرم امیدوار به ادامه زندگی شدیم.

کارگر دیگری می گوید: همه در این کارخانه به ریال ریال درآمدشان محتاج هستند و ما در منطقه ای زندگی می کنیم که صنعتی به جز همین صنایع کوچک وجود ندارد.

قاسمی مالک کارخانه هم می گوید: من پس از اخذ مجوز واستعلامهای مختلف، ساخت کارخانه را شروع کردم،مگر می شود بدون مجوز کار کرد وساخت وساز یک کارخانه را شروع کرد.

وی ادامه می دهد: سیزده میلیارد تومان خرج شده است تا این کارخانه به خط تولید رسید و ناگهان می گویند باید تخریب شود چرا که در حریم در جه سه میراث تاریخی پاسارگاد قرار گرفته است، مگر کسی دیوانه است که خرجی کند و بعد بگویند اشتباه کردی که اینجا میلیادرها تومان ساخت و ساز کرده ای وحالا باید تخریب شود.

وی ادامه داد: چرا همان موقع مجوز داده اند وچرا همان موقع نگفتند که ساخته نشود،حالا با داشتن تمام مجوز های قانونی می گویند باید تخریب شود،چه چیز را می خواهند تخریب کنند، کارخانه ای که تولید می کند و حدود 200 نفر را نان می دهد.

قاسمی می گوید: تاوان اشتباه دیگران و مدیران را ما باید بدهیم که نیتمان توسعه وایجاد اشتغال و تولید محصول در منطقه بوده است.

 بی شک حفظ حریم میراث جهانی پاسارگاد برای کشور ما بسیار مهم است و وجود این اثار تاریخی می تواند برای توسعه این کشور بسیارحیاتی باشد اما باید به فکر تولید هم بود و شاید با تجدید نظر و البته کمی واقع بینانه تر بتوان برای نان زن و بچه مردم کاری کرد و شاید بتوان برای آن پیرمردی که در سن 70 سالگی در این کارخانه کار می کند و می گوید اگر این کارخانه نباشد من از گرسنگی می میرم،کاری کرد.

به هر حال مجوز این کارخانه صادر شده است و هم اکنون دویست نفر در آنجا مشغول کار هستند و حالا اگر قرار به تخریب و هر اتفاق دیگری باشد باید مسئولان خسارت این واحد تبدیلی را بدهند یا فکر دیگری کنند به طوری که همین دویست نفر فرصت کاری خود را از دست ندهد.

منبع: طنین پاسارگاد