به گزارش شیرازه به نقل از  خنج کهن،  جنگ را هیچکس دوست ندارد؛ جنگ هایی نابرابر که ظلم و ستم بیداد میکند؛ فریادهای هواپیماها و بمب ها و شکستن دیوار صوتی و غم از دست دادن عزیزان ... «بِاَیِّ ذَنبٍ قُتِلَت» ...

آه ای دشمنان، جنگ را به چه قیمتی برپاداشتید؟

به قیمت یتیم کردن چه تعداد از کودکان؟ به قیمت بیوه کردن چند نوعروس؟ به قیمت خم شدن کمر هزاران مادر و پسر ...

تاریخ ثابت کرده هر چه جنگ ها سخت تر باشد، ایمان و توانایی مردان جنگی نیز بیشتر خواهد بود ...

مردانی که «رِجالٌ صَدَقوا» بوده و «فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَ مِنهُم مَن یَنتَظِر» هستند؛ مردانی که پای عهد خود ماندند و فرزندانی که جانشان را دادند.

سید مرتضی آوینی، سید شهیدان اهل قلم کجایی که بیایی تاریخ را روایت کنی؟

گفتی یاران آخرالزمانی امام زمان(عج) اینجایند اما ندیدی که بعضی با جذب یاران متعدد، علیه شهدا شدند ...

گفتی اینان خون دادند تا آزادی از دست نرود و حالا خیلی ها آزادی می دهند تا خون شهدا پایمال شود ...

گفتی پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند اما حقیقت این است که زمان، ما را با خود برده و شهدا زنده اند ...

ما مُرده های متحرکیم ... ما زندگان مُرده ایم ...

ما کسانی هستیم که زندگی هایمان بدون کمترین یادی از شهداست.

ای شهدا؛ نگاهی به دل خسته ما کنید ... ای شهدا؛ تا امام(ره) فرمود حصر آبادان باید شکسته شود، تمام تلاشتان را کردید ...

حالا حصر دل ما را هم بشکنید ...

* زینب ابراهیم زاده