کد خبر: ۱۴۲۴۹۱
تاریخ انتشار: ۱۹:۵۱ - ۱۹ مهر ۱۳۹۹

هنرمندان و هنر دوستان صف خود را از سیاسیون فرصت طلب جدا کنند

پایگاه تحلیلی خبری شیرازه: روزهای شنبهٔ هر هفته صدای پدر از رادیو پخش می‌شد. در این ساعت همهٔ ی اعضای خانواده کنار پدر می‌نشستیم و گوش فرا می‌دادیم. پدر در ‏اثنای پخش، سر خود را روی آستین‌اش می‌گذاشت و به فکر فرومی‌رفت. وقتی شش ساله بودم او همواره مرا به تلاوت قرآن تشویق می‌کرد. ‏‏
(خاطره ای از یاسر، پسر عبدالباسط)
علاقه و احترام مردم به استاد شجریان به خاطر هنر و آواز او نیست بلکه به خاطر مسایل سیاسی است؟!.آری؛ این سخن فردی است که از ‏فوت استاد آواز ایران  بدنبال سواستفاده و مطامع سیاسی می باشد. ‏

قدر نعمتی که خداوند نصیبمان می کند بدانیم؛‏
خداوند بزرگ نعمتی بنام صدای خوش را به افرادی مانند عبدالباسط، ناظری، افتخاری،کافی و ... داده است. همچنین صدایی زیبا و دلنشین و ‏آسمانی را به فرزند خانواده ای که پدر آن خانواده قرآن دوست بود عطا فرمود؛ محمدرضا شجریان با داشتن این نعمت الهی از طرف ‏پروردگار و اندیشه و عواطف خویش برخلاف عبدالباسط از طریق آوازخوانی و موسیقی در اوایل انقلاب تا سال 1388 بدون اطلاع داشتن ‏مردم از سابقه قبلی ایشان در قلب اآنان جای گرفت. استاد آواز ایران علی رغم اینکه قاری قرآن بود با استعدادِ ذاتی و روح جستجوگری که ‏داشت به موسیقی روی آورد و با این فرصت در حوزه موسیقیِ سنتی، خدمتی بزرگ به فرهنگ ایران - اسلامی کرد.‏
اسطوره های هنری به مسائل سیاسیِ آلوده نشوند.‏
پرواضح است که ‏هنرمندان فقط هنرپیشه های سینما و تئاتر نیستند، نقاشان، موسیقی دانان، آوازخوانان، مداحان، قاریان قرآن، روحانیون ‏منبری، سخنوران، تعزیه خوانان و .... ‏را نیز شامل می شود و این قشر همیشه مورد توجه مردم بوده اند، اسطوره های هنری کشور را نباید ‏گذاشت به مسائل سیاسیِ سیاست مدارانِ سیاست زده ی آلوده  شوند. روشی که متاسفانه ‏سیاسیون از هنرمندان استفاده می کنند و منتظرند تا ‏اقدامی و یا واقعه ای مانند فوت و .... برای یکی از آنان رخ دهد و از آن بهره برداری سیاسی کنند. اگر ‏سیاست مداری را یک هنر بدانیم که یک ‏هنر است، چنانچه سیاسیون به دور از هرگونه اغراض شخصی، جناحی و خواسته های حزبی از هنرمندان به عنوان ‏ابزاری برای کسب قدرت ‏استفاده نمی کردند شاید وضعیت خیلی بهتر از این بود. لذا سیاسیون فرصت طلب، هنرمندان را فدای خواسته های ناصواب ‏خود نکنند و بیش ‏از این سبب افتراق در بین مردم نگردند، بگذارید مردم به آرزوی خود که همانا آرامش، آسایش و رفاه نسبی ‏میباشد برسند و همانطور که ‏همایون شجریان فرزند مرحوم گفتند مرگ پدرش را سیاسی نکنید.‏

فتنه ای که گرد و غبار آن هنوز ننشسته است؛‏
سال 1388 در فتنه ای که افراطیون تجدید نظرطلب ایجاد کردند، در گرد و غبار آن فتنه که تشخیص حق و باطل برای افراد غیرسیاسی بسیار ‏دشوار بود، محمدرضاشجریان تصمیم گرفت که سروده هایش از صدا و سیما پخش نشود تا سیاسیون و خاصه سمپاتهای منتخب مردم از آن ‏سو استفاده کنند!. صدا و سیما نیز برابر مقررات به توصیه ایشان عمل کرد و جناحِ مخالفِ رئیس جمهور منتخب، از این فرصت بهره برداری ‏سیاسی  خود را شروع کردند. ‏
اخیرا" با فوت استاد آواز ایران، بعضی افراد سیاسیِ بی هویت که دارای بحران هویت در فکر و اندیشه و رفتار هستند با بی احترامی میگویند علاقه و احترام مردم به استاد شجریان به خاطر هنر و آواز او نیست!بلکه به خاطر مسایل سیاسی است؟!.کسی این ‏حرف را میزند که همچنان گذشته، بدنبال ایجاد تشکیک، تشنج و بهره بردای سیاسی برای خود هستند. افرادی که تا کنون توانسته اند بنام ‏مردم، بدنبال کسب قدرت، منافع مادی و سواستفاده سیاسی باشند و با اعزام فرزندان، خانواده و انتقال سرمایه های مادی خود به آمریکا، ‏کانادا، انگلیس، اسپانیا، آلمان و .... هیچ دغدغه ای در عمل نسبت به مشکلات کشور  نداشته و مردم را درگیر مسائل سیاسی  بیهوده کرده ‏اند.
سیروس سجادیان
برچسب ها: شیرازه ، فارس ، شیراز ، هنرمندان
نظرات بینندگان