به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، کارگران معدن چاه‌مرغی خرمبید، باوجود سخت‌ترین شرایط کاری و بی‌خوابی‌های شبانه در گرما و سرمای طاقت‌فرسا، هر روز برای تأمین نان خانواده‌هایشان تلاش می‌کنند، اما هنگام دریافت حقوق، با دیوارِ توجیه و کمبود نقدینگی کارفرمایان مواجه هستند. این کارگران بارها با تاخیر در پرداخت دستمزد، قطع بیمه و حتی تهدید به اخراج روبه‌رو شده‌اند؛ درحالی‌که زندگی آن‌ها به همین درآمد اندک وابسته است.

در جامعه‌ای که هر روز بهای مایحتاج زندگی سر به فلک می‌کشد، چگونه می‌توان پذیرفت کارگرانی که ستون اقتصاد معدن هستند، ماه‌ها حقوق نگرفته باقی بمانند؟ آیا این قشر شریف، فرزند محصل یا نیاز روزمره ندارند؟ یا اساساً انسان نیستند که شایسته حمایت و پاداش باشند؟ واقعیت تلخ این است که بعضی کارفرمایان معادن با گردش مالی میلیاردی، هنوز به بهانه‌های تکراری، دستمزد کارگران را هفته‌ها و ماه‌ها عقب می‌اندازند.

این اولین‌بار نیست که زخم کهنه تعویق حقوق کارگران سر باز می‌کند، اما سئوال اساسی بی‌جواب مانده است: چرا فرمانداری، اداره صنعت، معدن و تجارت و دفتر امام‌جمعه شهرستان خرمبید، نسبت به این ظلم مزمن و طبقه‌بندی‌شده فقط نظاره‌گر هستند؟ مسئولیت اجتماعی کجا معنا پیدا می‌کند، اگر صدای «حق‌خواهی کارگران» حتی شنیده نشود؟

امروز مطالبه جامعه کارگری و خانواده‌های آن‌ها شفاف و ساده است: کارفرمایان متخلف باید وادار به پرداخت معوقات همراه با سود تأخیر شوند و مسئولان موظف‌اند نظارتی فعال، مستمر و اثرگذار داشته باشند تا دیگر شاهد بازی با معیشت خانواده‌های معدن‌کار نباشیم.

صدای مأیوس و بی‌پناه آنان را بشنوید، پیش از آن‌که ناامیدی، سکوت اجباری را جایگزین فریاد حق‌خواهی کند…

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴