به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به نقل از نوید شاهد فارس، از این پس هر روز را با یاد و خاطره شهیدان عزیزمان، پرچم‌دار آزادی و عزت ایران اسلامی خواهیم ساخت و در پرتو فداکاری‌های آنان، راه صدق و ایثار را برای نسل‌های آینده روشن‌تر خواهیم کرد.

 شهید بهنام محمدی در روز دوازدهم از ماه بهمن ۱۳۴۵ در خرمشهر به دنیا آمد. در شهریورماه سال ۱۳۵۹ شایعه شد که عراقی‌ها به خرمشهر، یعنی زادگاه بهنام حمله کرده‌اند.

بهنام در آن سال کودکی ریزه و کوچک اما بسیار چابک و سرزبان‌دار بود. بااین‌حال زمانی که همه مردم به‌خاطر جنگ از شهر فرار می‌کردند، بهنام تصمیم گرفت مردانه پای دفاع از زادگاهش بماند.

بهنام می‌جنگید، به مردم کمک می‌کرد و زمان بمباران به داد مجروحان می‌رسید. او در صف اول نبرد می‌ایستاد و باوجود مخالفت فرماندهان، از شهر و زادگاه خویش دفاع می‌کرد.

ین کودک شجاع بارها به دست دشمن افتاد و اسیر شد؛ اما هر بار به روشی از دست آن‌ها می‌گریخت. بهنام با کمک جسارت و هوش خود توانست اطلاعات خیلی مهمی از دشمن به دست بیاورد و به فرماندهان جنگ برساند.

 بهنام کودکی ۱۲، ۱۳ ساله بود که در تمام روزهای مقاومت یعنی از سی و یکم شهریورماه تا بیست و هشتم مهر سال ۱۳۵۹ در خرمشهر ماند. این مبارز جوان، با شجاعت فراوان مهمات را به باقی رزمندگان می‌رساند.

حتی بعضی وقت‌ها آن‌قدر نارنجک به کمر خود می‌بست که به‌سختی حرکت می‌کرد. حضور او برای رزمندگان دلگرمی بود و تلاشش به آنها روحیه می‌داد و این رزمنده با شهامت سرانجام در سال اول جنگ تحمیلی با اصابت ترکش خمپاره، شربت شیرین شهادت را سرکشید.

وصیت‌نامه شهید بهنام محمدی

بسم‌الله الرحمن الرحیم

من نمی‌دانم چه بگویم. من و دوستانم در خرمشهر می‌جنگیم؛ ولی به ما خیانت می‌شود. من می‌خواهم وصیت کنم، چون هر لحظه در انتظار شهادت هستم.

پیام من به پدر و مادرها این است که بچه‌هایشان را لوس و ننر نکنند. از بچه‌ها تقاضا دارم که امام را تنها نگذارند و همواره به یاد خدا باشند و به او توکل کنند، پدر و مادرها هم فرزندانشان را اهل مبارزه و جهاد در راه خدا تربیت کنند.

انتهای خبر/