به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.
 
امام علی علیه‌السلام در حکمت بیست و نهم می‌فرماید: «إِذَا کُنْتَ فِی إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِی إِقْبَالٍ، فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَی». 

«هنگامی که تو زندگی را پشت سر می‌گذاری و مرگ به تو روی می‌آورد، پس دیدار با مرگ چه زود خواهد بود».
 
 نکته مهمی در این سخن پرمحتوای امام علیه‌السلام است که نخست همه انسان‌ها را در حال حرکت به‌سوی پایان عمر معرفی می‌کند و این یک واقعیت است. 
 
 از لحظه‌ای که انسان متولد می‌شود و هر ساعتی که بر او می‌گذرد بخشی از سرمایه عمر او کاسته و هر نفسی که می‌زند یک گام به پایان زندگی نزدیک می‌گردد؛ زیرا عمر انسان به‌هرحال محدود است و اگر هیچ مشکلی هم برای او پیش نیاید روزی پایان می‌پذیرد. 
 
 درست مانند چراغی که ماده اشتعال‌زایش تدریجاً کم می‌شود و روزی تمام و سرانجام خاموش خواهد شد. این حرکت سریع بدون یک‌لحظه توقف ادامه دارد و به‌این‌ترتیب از این سو همه انسان‌ها شتابان به‌سوی مرگ حرکت می‌کنند.
 
از سوی دیگر پیوسته عوامل مرگ به‌سوی انسان در حرکت‌اند خواه این عوامل از طریق حوادث ناگهانی، زلزله‌ها، طوفان و سیلاب، تصادف‌ها و مانند آن باشد یا به‌صورت بیماری‌هایی که باگذشت عمر و ضعف و ناتوانی اعضا خواه‌ناخواه دامان انسان را می‌گیرد.
 
بدین ترتیب دو حرکت از دو سو روبه‌روی یکدیگر دائماً در حال انجامید از یک سو انسان به‌سوی نقطه پایان زندگی و از آن سو حوادث به‌سوی انسان در حرکت است و در چنین شرایطی ملاقات با یکدیگر سریع خواهد بود؛ مانند دو وسیله نقلیه‌ای که از دو طرف روبروی یکدیگر با سرعت در حرکت‌اند و چیزی نمی‌گذرد که به هم می‌رسند.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴