به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، از این پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در حکمت ۹۵ نهج‌البلاغه آمده است:

«لَا یَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ التَّقْوَی وَ کَیْفَ یَقِلُّ مَا یُتَقَبَّلُ»

«هیچ کاری با تقوا اندک نیست، و چگونه اندک است آنچه که پذیرفته شود».

امام علی علیه‌السلام در سخنی کوتاه و حکیمانه می‌فرماید که هیچ عمل کوچکی با تقوا کم نمی‌شود. حتی اگر عمل ظاهراً اندک باشد، اگر با تقوا همراه باشد، در نزد خداوند دارای ارزش فراوانی است و این نشان‌دهنده اهمیت روح عمل است.

این آموزه، ریشه در قرآن دارد که خداوند فقط اعمال متقیان را قبول می‌کند. این بدان معناست که پذیرش عمل الهی به میزان تقوا و خلوص نیت بستگی دارد، نه صرف انجام عمل. تقوا شرط اصلی در قبول اعمال در درگاه خداوند است.

در فقه نیز تفاوت میان «صحّت» و «قبول» عمل موردتوجه قرار گرفته است. عمل ممکن است از نظر فقهی صحیح باشد، اما اگر با گناه یا آلودگی‌های اخلاقی همراه باشد، از نظر معنوی پذیرفته نخواهد شد و فاقد پاداش است.

روایات مختلف نشان می‌دهد که اعمالی مانند نوشیدن خمر یا عصبانیت نسبت به والدین، باعث عدم‌پذیرش عبادات می‌شود. این روایات تأکید دارند که عمل باید با تقوا و پاکی همراه باشد تا در درگاه خداوند پذیرفته شود و پاداش واقعی را به همراه داشته باشد.

انتهای خبر/