به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، از این پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

 در حکمت ۹۱ نهج‌البلاغه آمده است:

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ، فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکْمَةِ الْحِکَمِ»

«همانا این دل‌ها همانند بدن‌ها افسرده می‌شوند، پس برای شادابی دل‌ها، سخنان زیبای حکمت‌آمیز را بجویید».

امام علی «ع» قلب را همانند بدن، نیازمند استراحت و رفع خستگی دانسته و بر استفاده از لطایف حکمت تأکید کرده است. این سخنان علاوه بر ایجاد شادابی، بر دانش انسان نیز می‌افزاید و او را برای فعالیت‌های سنگین علمی و اجتماعی آماده می‌کند.

روح انسان پس از تلاش‌های علمی و اجتماعی دچار خستگی می‌شود. برای آرامش، راه‌هایی چون حضور در طبیعت، شنیدن گفت‌وگوهای دوستانه یا مطالعه تاریخ پیشینیان مطرح شده، اما سخنان زیبا و حکمت‌آمیز بیش از همه تأثیرگذار و آموزنده است.

علما نیز در طول تاریخ برای رفع خستگی طالبان علم، کتاب‌هایی شامل داستان، شعر و لطیفه‌های نیکو نوشته‌اند. این منابع نه‌تنها نشاط می‌آورند، بلکه بر بصیرت و دانایی می‌افزایند و نقش مهمی در بالندگی فکری و روحی ایفا می‌کنند.

امام علی «ع» در حکمت ۳۹۰ نیز به تقسیم‌بندی ساعات عمر مؤمن اشاره می‌کند: زمانی برای عبادت، بخشی برای تلاش معاش و ساعتی برای بهره‌مندی از لذت‌های حلال. این تقسیم‌بندی، تعادل میان معنویت، کار و نشاط را تضمین می‌سازد.

بر این اساس، توجه به نیازهای روحی در کنار مسئولیت‌های روزمره ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. برنامه‌ریزی برای لحظات آرامش و بهره‌گیری از حکمت‌ها و لطایف، نه‌تنها خستگی را می‌زداید، بلکه کیفیت زندگی فردی و اجتماعی را به شکل چشمگیری ارتقا می‌دهد.

انتهای خبر/