به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، این روزها که آفتابِ سوزان شیراز با شدت یک سشوار صنعتی بر سر مردم می‌تابد، مسئولان به‌رسم همیشگی، نسخهٔ همیشگی‌تری می‌پیچند: تعطیلی ادارات و بانک‌ها! تصمیمی که لابد در اتاقی خنک با نور مهتابی گرفته شده، با این تصور شیرین که اداره‌ها که تعطیل شوند، مصرف برق هم می‌افتد پایین.

اما مشکل دقیقاً از همین‌جاست که ما مصرف انرژی را فقط پشت میز کارمندان می‌بینیم، نه در خانه‌هایی که حالا دیگر تبدیل به اداره، مهدکودک، باشگاه، کافی‌شاپ و حتی گلخانه شده‌اند!

وقتی کارمند محترم به‌جای اداره، روی مبل خانه‌اش لم‌داده و کولرگازی ۲۴ هزار را تا ته بازکرده، بچه‌ها با پلی‌استیشن جنگ‌های جهانی راه انداخته‌اند، مادر خانواده در حال تماشای سریال ترکی باکیفیت 4K است و یخچال برای دومین بار در روز پنیرهای فتا را با جان‌ودل خنک می‌کند، واقعاً این برق کجاست که باید صرفه‌جویی شده باشد؟

از آن طرف، اگر شب‌هنگام گشتی در شیراز بزنید، خواهید دید که کمربندی‌ها و بلوارها و خیابان‌هایی که حتی پرنده هم پر نمی‌زند، روشن‌تر از صحنهٔ اختتامیهٔ المپیک‌اند. روشنایی شب در شیراز آن‌قدر باعظمت است که شاید فضانوردان ایستگاه فضایی هم بتوانند اسم خیابان مطهری را بخوانند!

کاش کسی به طراحان این سیاست‌ها بگوید که تعطیلی ادارات، بدون برنامه‌ریزی برای کاهش واقعی مصرف انرژی، صرفاً انتقال مصرف از ساختمان‌های دولتی به منازل شخصی است. ما فقط مصرف را جابه‌جا می‌کنیم، نه کم! از آن بدتر، چراغ‌هایی است که روز روشن، در وسط تابستان، با ولع خاصی برق می‌خورند. چراغ‌هایی که شاید بیشتر از مردم شیراز از خدمات شهری بهره‌مندند؛ چون همیشه روشن‌اند!

در این میان، انگار کسی نمی‌پرسد: مگر نه اینکه برق را باید در جاهایی مصرف کرد که ضرورت دارد؟ پاسخ اما در عمل چنین است: بله، ضرورت دارد چراغ‌های اتوبان کمربندی حتی وقتی خورشید وسط آسمان است، روشن بمانند! شاید نکند خورشید کم بیاورد!

در پایان، باید گفت که ما هنوز یاد نگرفته‌ایم خاموشی را مدیریت کنیم، فقط خاموش می‌کنیم و متأسفانه حتی آن را هم ناقص انجام می‌دهیم!

نویسنده:مریم اسدی 
مسئول بانوان سازمان فضای مجازی سراج استان فارس