
مدرس مهارتهای ارتباطی گفت:
پنهانکاری اشتباهی است که رابطه را خراب میکند
وقتی نمیتوانید در رابطه با اعتماد، صمیمیت، و دوستی پیش بروید، مسلم است که این رابطه ناسالم است. بیاحترامیهای دیگری هم وجود دارند، مثل سرزنش کردن زیاد، انتقاد کردن، تهدید کردن، تنبیه، شکوه و صحبت نکردن.
فریبا حسینی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، در خصوص رابطه سالم در خانواده، احترام را ستون نامرئی و پیشنیاز اصلی آرامش، محبت و تفاهم در خانواده دانست.
وی ضمن بیان اینکه احترام واقعی، فضایی امن برای رشد عاطفی و روانی ایجاد میکند، اظهار کرد: احترام به معنای پذیرش تفاوتها، شنیدن نظرات و درک نیازهای فردی است.
مدرس مهارتهای ارتباطی با تأکید بر تفاوت احترام واقعی و تعارفهای ظاهری، نشانههای احترام در خانواده سالم را گوش دادن فعال، عدم تحقیر، قدردانی، رعایت مرزها و وفاداری معرفی کرد و مؤلفههای اصلی آن را ادب، پذیرش تفاوتها، رعایت حریم شخصی، تشویق، عدالت و ثباترفتاری دانست.
معنای مرحله سکوت در خانواده
حسینی در ادامه، مرحله سکوت در خانواده و زندگی زناشویی را اینگونه معنا کرد: زن و مرد گویی از اصلاح رابطه ناامید میشوند و دیگر با هم بحث نمیکنند. این افراد فکر میکنند با صحبت کردن رابطه تبدیل به محل جنگ میشود، ولی صحبت نکردن هم رابطه را خراب میکند و رابطه در معرض خطر است.
وی با اشاره به اینکه برخی همسران در گفتگو حالت تحقیر، تصحیح دائم یا نادیده گرفتن دارند، افزود: بیتوجهی در روابط زناشویی همیشه به شکل فریاد یا دعوا ظاهر نمیشود، خیلی وقتها بیاحترامیها پنهان هستند و آرام آرام رابطه را از درون میخورند.
این روانشناس خانواده گفت: برای اینکه بتوان به اختلافنظر در زندگی زناشویی پاسخ داد بدون آنکه احترام مقابل را زیر سئوال برد، چند راهکار وجود دارد:
۱. از جملات «من» استفاده کنید، نه «تو».
۲. نیت طرف مقابل را بد برداشت نکنید.
۳. فضای «برنده - بازنده» نسازید.
۴. به زمان و مکان بحث دقت کنید.
۵. گوش بدهید، نه برای جوابدادن، بلکه برای فهمیدن.
۶. اجازه ندهید لحن صدایتان آسیب بزند.
۷. هدف بحث را بدانید.
۸. بعد از هر اختلاف، دوباره وصل شوید.
احترام میان والدین و فرزندان چه تفاوتی با احترام و کنترل دارد؟
حسینی در ادامه در پاسخ به این سوال که «احترام میان والدین و فرزندان چه تفاوتی با احترام و کنترل دارد؟» گفت : احترام واقعی یعنی شنیدن صدای هم بدون تحقیر، پذیرفتن اینکه فرزند یا والد حق انتخاب و نظر متفاوت دارند، ارزش گذاشتن بهطرف مقابل حتی وقتی موافق نیستید.
وی ادامه داد: احترام یعنی «تو ارزشمندی حتی وقتی مثل من فکر نمیکنی.» در مقابل، اطاعت یعنی بدون چون و چرا فرمان بردن، گاهی همراه با ترس یا برای جلوگیری از دعوا، نه بر پایه احترام، بلکه بر پایه قدرت یا ترس.
روانشناس خانواده افزود: کنترل یعنی والد یا فرزند تلاش میکند رفتار طرف مقابل را هدایت یا محدود کند. در یک رابطه سالم بین والدین و فرزندان، والدین نقش راهنما را دارند، نه فرمانده و فرزندان هم صدا و نظر دارند، نه فقط وظیفه اطاعت.
حسینی با اشاره به اینکه برخی والدین تصور میکنند احترام گذاشتن به کودک یا نوجوان باعث لوس شدن یا بیادبی میشود افزود: این دقیقاً یکی از بزرگترین سوءتفاهمهای تربیتی است. واقعیت این است که احترام، بچه را لوس نمیکند، بلکه مسئول و با عزتنفس بار میآورد.
وی گفت: کودک مرزهای سالم را میفهمد، چون از روی درک یاد گرفته، نه از روی ترس. کودک یاد میگیرد احساساتش مهم است، ولی قوانین هم مهم هستند و مهمتر از همه، رابطه فرزند با والدینش پر از عشق و امنیت میشود. ولی وقتی فقط با زور و تنبیه بزرگ شود، به ظاهر حرفشنوی دارد، ولی توی دلش پر از خشم هست و هیچ اعتمادبهنفس ندارد.
مدرس مهارتهای ارتباطی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که بیاحترامی کودک یا نوجوان همیشه نشانۀ بیادبی نیست. وقتی بچه بیاحترامی میکند، والدین باید محکم، ولی مهربان و باوقار واکنش نشان بدهند، نه با فریاد یا تحقیر.
خبرنگار: آرزو رزمجویی
انتهای خبر/224224
درباره نویسنده
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!