به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به نقل نوید شاهد فارس، شهید آیت اله رجبی سوم خرداد سال ۱۳۴۲ در روستای آسپاس شهرستان اقلید دیده به جهان گشود.

۷ساله بود که راهی مدرسه شد و دوران تحصیلی را تا کلاس پنجم ابتدایی با موفقیت پشت سر گذاشت. پس از آن جهت امرارمعاش به کار مشغول شد که با آغاز جنگ تحمیلی عضو سپاه پاسداران شد و عازم جبهه جنگ شد، پس از مدت‌ها رشادت سرانجام ششم بهمن سال ۱۳۶۳ به شهادت رسید.

متن وصیت آیت اله رجبی به شرح زیر است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

هر کس که مرا طلب کند خواهد یافت و هر کس مرا بیابد خواهد شناخت و هر کس که مرا بشناسد عاشقم خواهد شد و هر کس که عاشقم شود عاشقش خواهم شد و هر کس که عاشقش گردم او را خواهم کشت و هر کس را که بکشم دیه او بر گردن من خواهد بود و هرکس دیه‌اش بر گردن من باشد دیه‌اش را خواهم پرداخت.

پس از ستایش خداوند سبحان و درود بر رسول اکرم و ائمه اطهار بالاخص حضرت مهدی «عج» و نایب برحقش امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و ملت شهیدپرور ایران.

با سلام بر پدر و مادر و خواهر و برادرانم و تمامی دوستان و آشنایان، من آیت‌اله رجبی فرزند هدایت‌اله رجبی بر اساس رسالت و مسئولیتی که حس نموده بودم در راه اله و برای پاسداری و حراست از انقلاب کبیر اسلامی که خون‌بهای چند هزار کشته و مجروح است در جنوب کشور آمدم و به جنگ علیه ضد خدا پرداختم.

من گام‌نهادن در این مسیر خدایی را یک فریضه می‌دانم و در این راه اگر دشمن را شکست دهیم پیروزیم و اگر به‌ظاهر شکست بخوریم و کشته شویم پیروزیم به‌هرحال این مایه شکر پروردگار و افتخار برای من و شماست که در این راه به درجه شهادت می‌رسیم.

به جایی می‌رویم که ملکوتش نامند به آنجا که بهشتش نامند زندگی ذلت‌بار را هیچ‌وقت قبول نخواهم کرد. مرگ سرخ و شهادت را بر آن ترجیح می‌دهم همان‌طور که قلبم آگاه است به آرزوی خودم خواهم رسید.

هیهات که ۱۹ سال از عمر گذشت و هنوز اندر خم یک کوچه‌ام زیرا که از نعمت‌هایی که پروردگار به من داده سپاسگزاری نکرده‌ام و شرمنده‌ام و بیشتر از همه از نعمت بزرگ خداوند ناسپاسی کردم که امام و رهبر و مرجع تقلید ما روح خدا خمینی بت‌شکن باشد توفیق نیافتم آن‌طور که باید در گفتارش تفکر کنم و توفیق نیافتم که بیشتر بشناسمش.

افسوس و صد افسوس که با او هم عصر بودم؛ ولی از ولایتش بهره نجستم و به فرامینش نیندیشیدم.

انتهای خبر/