به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، از این پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در حکمت ۸۰ نهج‌البلاغه آمده است:

«الْحِکْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَخُذِ الْحِکْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ»

«حکمت گمشده مؤمن است، حکمت را فراگیر هر چند از منافقان باشد».

امام علی «ع» در سخنی ماندگار، دانش را گمشده ارزشمند مؤمن می‌خواند و توصیه می‌کند که مؤمنان هر جا آن را بیابند، بگیرند؛ حتی اگر از زبان منافقان و کافران باشد. این نگاه، حقیقت علمی را فراتر از وابستگی‌های فردی نشان می‌دهد.

این رویکرد به معنای آن است که صاحبان حقیقی علم، مؤمنان‌اند و دیگران تنها به طور موقت از آن بهره می‌گیرند. در واقع، علم همچون گوهری ربوده‌شده است که باید به دست صاحبان اصلی یعنی اهل ایمان بازگردد.

نمونه‌ای گسترده‌تر از این معنا در قرآن سوره اعراف، آیه ۳۲ آمده است که زینت‌ها و نعمت‌های الهی را حق مؤمنان معرفی می‌کند؛ هرچند دیگران نیز در دنیا بهره‌مند می‌شوند، اما در آخرت این مواهب خالص برای اهل ایمان خواهد بود.

ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه به گفتگوی حجاج و حسن بصری اشاره می‌کند که چگونه کلامی حکیمانه از دهان منافقی خارج شد. بصری آن را «گمشده مؤمن» خواند؛ تأییدی روشن بر نگاه جامع امام علی «ع» به حقیقت علم است.

این آموزه نشان می‌دهد مرز ایمان و نفاق در برابر حقیقت علم رنگ می‌بازد؛ چراکه معیار، خودِ دانش است نه گوینده آن. چنین نگاهی، مؤمنان را به جستجوی همیشگی حقیقت و بهره‌گیری از هر منبع دانشی، حتی غیرهم‌سو، فرامی‌خواند.

انتهای خبر/