سیده مریم حسینی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با اشاره به سابقه فعالیت این کمیسیون گفت: کمیسیون محرومیت‌زدایی سال ۱۴۰۰ با عنوان رسمی «کمیسیون سامان‌دهی حاشیه‌نشینی و رفع محرومیت از مناطق کم‌برخوردار» تشکیل شد و به‌رغم اینکه اکنون در قالب «کمیته محرومیت‌زدایی» کار را ادامه می‌دهد، حجم مسئولیت و زحماتش کمتر از یک کمیسیون تخصصی نیست.

وی توضیح داد: قانون، محدوده تصمیم‌گیری شورا را در «حریم و محدوده شهر» تعریف کرده است، اما از منظر ارزشی و اخلاقی نمی‌توان نسبت به حاشیه‌ها و روستاهای پیرامون شهر بی‌تفاوت بود. به همین دلیل، کمیسیون با دهیاران، شوراهای محلی و مردم ارتباط دارد و مسائل آنان را برای طرح در سطوح بالاتر، از جمله استانداری و فرمانداری، آماده می‌کند. 

بررسی موردی روستاها و ارائه راهکار به مدیران ارشد 

حسینی گفت: در سه سال گذشته بازدیدها و جلسات متعددی با دهیاران و فرمانداری برای بررسی مشکلات روستاهای نزدیک شهر مانند گردخون انجام شده است: در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ بررسی‌های میدانی دقیقی در روستای گردخون انجام شد و در سال ۱۴۰۲، ۱۳ راهکار عملیاتی برای ساماندهی و خدمات‌رسانی به این روستا استخراج کردیم. فرماندار وقت، اجرای آن را تأیید کرد، اما متأسفانه پیگیری‌های اجرایی ادامه نیافت. اگر همان الگو عملیاتی می‌شد، می‌توانست مبنای رفع محرومیت در سایر روستاهای پیرامون شهر نیز قرار گیرد. 

تشکیل قرارگاه محرومیت‌زدایی شهرستان شیراز 

به گفته حسینی، با تشکیل قرارگاه محرومیت‌زدایی شهرستان، هماهنگی جدیدی میان نهادها ایجاد شده است: فرماندار شیراز، سرهنگ علی‌پور از قرارگاه احمد بن موسی (ع)، ریاست شورا، شهردار و این‌جانب به‌عنوان رئیس کمیته محرومیت‌زدایی شورا در این قرارگاه حضور داریم. این هم‌افزایی باعث شده محرومیت‌زدایی از سطح جلسات اداری خارج شده و وارد مسیر اقدام شود. در جلسه ۲۶ مهر نیز وضعیت سامان‌دهی سکونتگاه‌های اطراف گردخون در دستور کار جدی قرار گرفت.
 
بررسی موضوع الحاق روستاها به شهر 

رئیس کمیسیون محرومیت‌زدایی درباره موضوع الحاق برخی روستاهای حاشیه‌ای به محدوده شهر شیراز گفت: الحاق، مسئله‌ای دووجهی است. از یک سو مردم در صورت الحاق از خدمات بیشتری بهره‌مند می‌شوند، اما از سوی دیگر، در صورت فقدان زیرساخت‌های اولیه «آب، برق، گاز، فضاهای آموزشی و تفریحی» این اقدام نه تنها کمکی نمی‌کند؛ بلکه نارضایتی اجتماعی ایجاد خواهد کرد. 

وی افزود: الحاق‌های گذشته نیز تجربه‌های متفاوتی داشته‌اند؛ برخی موفق، اما برخی به دلیل آماده نبودن زیرساخت‌ها مشکلات تازه‌ای ایجاد کردند. به همین دلیل شورا و شهرداری، منتظر اقدام دستگاه‌های مسئول در رفع عقب‌ماندگی‌های خدماتی‌اند تا پس از آن موضوع الحاق با رویکرد توسعه‌ای و نه صرفاً جغرافیایی بررسی شود.

مشکل ناهماهنگی دستگاه‌ها در خدمات‌رسانی 

حسینی در بخش دیگری از سخنانش، پراکندگی مسئولیت دستگاه‌ها را عامل تأخیر در رفع محرومیت دانست و گفت: وقتی آب، برق و گاز هر کدام سیاست و بودجه مجزایی دارند و هماهنگی میان آنان کم است، روند رفع مشکلات محلات و روستاها کند می‌شود. انتظار ما این است که طرح جامع خدمات‌رسانی مصوب مجلس، بتواند شهرداری را متولی واحد خدمات شهری معرفی کند تا پراکندگی تصمیم‌گیری‌ها پایان یابد.

وی با اشاره به تجربه موفق هماهنگی میان شهرداری، اداره آب و گاز در محدوده بافت قدیم گویم گفت: پس از یک سال و نیم پیگیری، موفق شدیم لوله‌کشی فرسوده آب و گاز در محلات قدیمی گویم را نوسازی کنیم؛ این الگو می‌تواند در مناطق مشابه نیز تکرار شود.

تأکید بر نقش شهردار و شورای شهر در مدیریت توسعه محلی 

حسینی در ادامه از همسویی مدیریت شهری سخن گفت: خوشبختانه شهردار فعلی با نگاهی اقتصاددانانه و برنامه‌محور، رویکرد توانمندسازی محلات کم‌برخوردار را در اولویت گذاشته است. هر تصمیم کمیته محرومیت‌زدایی شورای شهر با همراهی مدیران مناطق و هماهنگی کامل ستاد شهرداری پیگیری می‌شود.

در پایان، رئیس کمیسیون محرومیت‌زدایی افزود: در جلسات اخیر قرارگاه شهرستان، تأکید شد علاوه بر خدمات زیرساختی، باید به «احیای خانه‌های فرسوده و بازآفرینی شهری در نقاط کم‌برخوردار» نیز توجه شود، چرا که بیشترین فشار معیشتی اکنون بر خانواده‌هایی است که توان بازسازی منازل خود را ندارند. این موضوع هفته آینده در جلسه قرارگاه به طور ویژه بررسی خواهد شد.

انتهای خبر/ ۲۲۴۲۲۴