به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

امام علی علیه‌السلام در حکمت ۵۹ نهج‌البلاغه فرموده‌اند:

«مَنْ حَذَّرَکَ کَمَنْ بَشَّرَکَ»

«آن که تو را هشدار داد، چون کسی است که مژده داد.»

در مصادر نهج‌البلاغه در ذیل این حدیث شریف افزون بر ذکر مدارک، نکته قابل‌ملاحظه‌ای آمده که می‌گوید: تحذیر شناساندن انسان به چیزی است که مصلحت او در آن است و زیان و خطر را از او دفع می‌کند.

اینکه امام می‌فرماید چنین کسی مانند کسی است که به تو بشارت می‌دهد مفهومش این است که باید از این هشدارها همان‌گونه خوشحال شوی که از خبرهای مسرت‌بخش خوشحال می‌شوی و باید از چنین کسی همان‌گونه تشکر کنی که از بشارت‌دهنده تشکر می‌کنی، زیرا او اگر خیر تو را نمی‌خواست به تو هشدار نمی‌داد و از افتادن در شر برحذر نمی‌داشت.

تحذیر به معنای ترساندن و هشداردادن در برابر خطرات قطعی یا احتمالی است و تبشیر به معنای بشارت دادن در برابر پیروزی‌هاست. از آنجا که پرهیز از خطرات خود یک پیروزی بزرگ است.

امام می‌فرماید: کسی که تو را از خطر و ضرر قطعی یا احتمالی برحذر می‌دارد؛ مانند کسی است که تو را بشارت دهد به اموری که مایه خوشحالی توست.

بنابراین، دوستان خوب کسانی هستند که هم انسان را نسبت به پیروزی‌ها دلگرم سازند و هم نسبت به خطرات آگاه نمایند و این که یکی از حقوق مؤمنان بر یکدیگر نصیحت شمرده شده اشاره به همین‌گونه هشدارهاست.

بلکه گاه می‌شود برحذر داشتن و هشداردادن به خطرها اثرات مهم‌تری از بشارت‌ها دارد، زیرا بشارت‌دهنده بسیار می‌شود که به کارهای نیک انجام شده و پیروزی‌ها بشارت می‌دهد، بشارتی که تغییری در سرنوشت نخواهد داشت.

ولی تحذیرکننده همیشه پیش از خطر هشدار می‌دهد و چه‌بسا سبب برطرف‌شدن خطرات مهمی می‌گردد. پیام این گفتار حکیمانه مولا این است که هنگام ترساندن و برحذر داشتن نسبت به خطرات نه‌تنها ناراحت نشوید، بلکه آن را به منزله یک بشارت برای خود تلقی کنید.

انتهای خبر/