به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

 امام علی علیه‌السلام در حکمت سی‌ام می‌فرماید: «الْحَذَرَ الْحَذَرَ، فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتَّی کَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ»

 «هشدار، هشدار، به خدا سوگند، چنان پرده‌پوشی کرده که پنداری تو را بخشیده است.» 

اشاره به این که یکی از صفات پروردگار ستارالعیوب بودن است، با رحمت واسعه‌اش گناهان پنهانی بندگان را افشا نمی‌کند تا آبروی آنها در نزد دوست و دشمن ریخته نشود شاید بیدار شوند به‌سوی خدا باز گردند و از گناهان خویش توبه کنند و دست بردارند.

اما بسیار می‌شود که افراد از این لطف و رحمت الهی سوءاستفاده می‌کنند و گمان دارند گناهی نکرده‌اند یا اگر گناهی مرتکب شده‌اند خداوند بدون توبه آنها را مشمول عفو خود قرار داده است.

 امام علیه‌السلام در اینجا هشدار می‌دهد که از این لطف و عنایت الهی مغرور نشوید به‌خصوص این که ممکن است این از قبیل نعمت‌های استدراجی باشد؛ یعنی خداوند گروهی از گنهکاران را لایق عفو و بخشش نمی‌بیند؛ آنها را به حال خود رها می‌کند تا مجازاتشان را به تأخیر بیندازد تا پشتشان از بار گناه سنگین شود و آنگاه به‌شدت آنها را گرفته و مجازات می‌کند.

 در ضمن این سخن درسی است برای بندگان که آنها هم ستارالعیوب باشند و به‌محض اطلاع از گناهان پنهانی کسی، به افشاگری برنخیزند و آبرویش را نریزند و به او مجال اصلاح خویشتن و توبه دهند.

 اضافه بر این کمتر کسی است که عیب و خطایی در پنهان نداشته باشد اگر باب افشاگری گشوده شود همگان نسبت به یکدیگر بی‌اعتماد می‌شوند و سرمایه اصلی جامعه که اعتماد است از دست می‌رود.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴