به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با توجه به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

 
امام علی علیه‌السلام در حکمت بیست و دوم می‌فرماید: «لَنَا حَقٌّ، فَإِنْ أُعْطِینَاهُ، وَ إِلَّا رَکِبْنَا أَعْجَازَ الْإِبِلِ وَ إِنْ طَالَ السُّرَی».

«ما را حقّی است اگر به ما داده شود، و گر نه بر پشت شتران سوار شویم و برای گرفتن آن برانیم هر چند شب‌روی به طول انجامد».

اگر حق ما را بگیرند...

 این جمله حکمت‌آمیز خواه مقارن ایام سقیفه گفته شده باشد یا در شورای ۶ نفره عمر برای انتخاب خلیفه پس از او، اشاره به مسأله خلافت دارد که حق مسلّم اهل‌بیت و امیرمؤمنان علی علیه‌السلام بود.

 با توجه به این که «اعجاز» جمع «عَجُز» به معنای پشت و «سُری» به معنای سیر شبانه است مفسران در این که منظور از این تشبیه چیست، احتمالاتی داده‌اند: مرحوم سیدرضی می‌گوید: «این کلام از سخنان لطیف و فصیح امام است و معنای آن این است که اگر حق ما به ما داده نشود همچون افراد خوار و بی‌مقدار خواهیم بود و این بدان سبب است که کسی که پشت سر دیگری سوار بر مرکب می‌شود در قسمت عقب مرکب خواهد بود، همچون برده و اسیر و مانند آنها».

 تفسیر دیگر اینکه منظور این است اگر حق ما را به ما ندهند به‌زحمت و مشقت فراوان خواهیم افتاد همان‌گونه که شخص ردیف دوم به هنگام سوارشدن بر شتر چنین حالی را خواهد داشت.

 تفسیر سوم این که اگر ما به حقمان نرسیم مخالفان ما برای مدتی طولانی ما را به عقب خواهند انداخت و ما هم طبق فرموده پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه واله صبر می‌کنیم و برای گرفتن حق خویش دست به شمشیر نخواهیم برد.

 این احتمال نیز بعید نیست که هر سه تفسیر در مفهوم کلام امام جمع باشد به این معنا که اگر ما را از حق خود محروم سازند هم ما را به خواری می‌کشانند و هم به‌زحمت و مشقت می‌افکنند و هم مدت طولانی ما را از حقمان محروم می‌دارند و به فرمان پیغمبر اکرم ناچاریم صبر کنیم.

انتهای خبر/ ۲۲۴۲۲۴