به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، از این پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در حکمت ۱۴۶ نهج‌البلاغه آمده است:

«سُوسُوا إِیمَانَکُمْ بِالصَّدَقَةِ، وَ حَصِّنُوا أَمْوَالَکُمْ بِالزَّکَاةِ، وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ»
 «ایمان خود را با صدقه دادن، و اموالتان را با زکات دادن نگاه دارید و امواج بلا را با دعا از خود برانید.»

امام علی (ع) در گفتاری بنیادین، نقش صدقه، زکات و دعا را در پاسداری از ایمان و سلامت جامعه ترسیم می‌کند. او تأکید دارد که گذشت از مال، بنیان باور را استوار کرده و روحیه مسئولیت‌پذیری دینی را در رفتار فردی و جمعی تقویت می‌سازد.

توضیح امام درباره صدقه، وابستگی انسان به مال را یادآور می‌شود؛ وابستگی‌ای که گاه مانع رشد معنوی است. صدقه مستمر، دلبستگی افراطی را کاهش داده و به مؤمنان زمینه می‌دهد ایمان را با عمل مالی و انفاق هدفمند از گزند لغزش‌های روحی محافظت کنند در زندگی.

امام، پرداخت زکات را سپری برای حفظ اموال می‌داند؛ سپری که هم در عرصه اجتماعی مانع نارضایتی طبقات فرودست می‌شود و هم در بعد معنوی، جریان برکت را حفظ می‌کند. بهره‌مندی برابر، ثبات اقتصادی و امنیت اجتماعی را پایدارتر می‌سازد برای نسل‌های آینده نیز مؤثر.

امام علی (ع) دعا را مانعی در برابر بلایای حتمی و احتمالی معرفی می‌کند. دعا، با فراهم‌کردن زمینه بازگشت و اصلاح، زمینه استجابت را افزایش می‌دهد. پرهیز از گناه، توبه صادقانه و بهره‌گیری از روزی حلال، مسیر اثرگذاری حقیقی دعا را هموار می‌سازد برای انسان.

انتهای خبر/