به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، ازاین‌پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

امام علی علیه‌السلام در حکمت ۶۰ نهج‌البلاغه فرموده‌اند:

«اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ»

«زبان تربیت نشده، درنده‌ای است که اگر رهایش کنی می‌گزد.»

شک نیست که یکی از بزرگ‌ترین افتخارات انسان نطق و بیان است که به‌وسیله زبان انجام می‌گیرد و به واسطه آن بر تمام جانداران ترجیح دارد به همین دلیل خدا در سوره «الرحمن» که سوره شرح نعمت‌های الهی است.

بعد از آفرینش انسان به نعمت نطق و بیان اشاره می‌کند و می‌فرماید: «الرَّحْمَنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ، خَلَقَ الاِْنسَانَ، عَلَّمَهُ الْبَیَانَ» و قسمت عمده علوم و دانش‌ها از طریق زبان از نسلی به نسل بعد منتقل شده و دامنه تمدن انسان را گسترش داده است و اگر زبان نبود انسان همچون حیوانی بود.

نعمت‌ها هر چه بزرگ‌تر باشد چنانچه از آن به طرز بدی استفاده شود خطراتش عظیم‌تر است. هیچ عضوی از اعضای انسان به‌اندازه زبان بی‌قیدوبند خطرناک نیست به‌طوری‌که گاه می‌شود یک جمله آتش جنگی را می‌افروزد و سبب ریختن خون‌ها و هتک نوامیس و ازبین‌رفتن آرامش و امنیت جامعه می‌گردد، لذا در حدیثی از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌خوانیم که خداوند زبان را عذابی می‌کند که هیچ یک از اعضای بدن را با آن عذاب نمی‌کند.

زبان عرضه می‌دارد ای پروردگار تو مرا مجازاتی کردی که هیچ‌چیز را با آن مجازات نکردی خداوند به او می‌فرماید: سخنی از تو خارج شد و به شرق و غرب زمین رسید و به سبب آن خون بی‌گناهان ریخته شد و اموال مردم غارت گردید و نوامیس مردم بر باد رفت به عزت و جلالم سوگند تو را مجازاتی می‌کنم که هیچ یک از اعضا را با آن مجازات نخواهم کرد.

قبلاً نیز گفته‌ایم که قسمت مهمی از گناهان کبیره و خطرناک حدود سی گناه با زبان انجام می‌شود. زبانی خالی از قیدوبند و بدون مانع و قانع درحالی‌که این زبان می‌تواند بهترین وسیله خیر و سعادت باشد.

به همین دلیل در حدیثی از امام باقر علیه‌السلام می‌خوانیم که ابوذر رحمه‌الله می‌گفت: ای طالب علم این زبان کلید خیر و شر است، بنابراین بر زبانت قفل و بند نه همان‌گونه که بر درهم و دینارت قفل و بند می‌نهی.

انتهای خبر/