به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، خداوند در آیه 20 سوره آل عمران می‌فرماید: 

« فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ»

«پس اگر با تو جدال و گفتگوی خصومت‌آمیز کردند، [فقط در پاسخشان] بگو: من و همه پیروانم وجود خود را تسلیم خدا کرده ایم. و به اهل کتاب و به بی‌سوادانِ [مشرک] بگو: آیا شما هم تسلیم شده‌اید؟ پس اگر تسلیم شوند، قطعاً هدایت یافته‌اند، و اگر روی گرداندند [برتو دشوار و سخت نیاید] که آنچه بر عهده توست فقط ابلاغ [پیام خدا] ست؛ و خدا به بندگان بیناست.»

نکته‌های آیه 20 سوره آل عمران

اين‌كه مى‌گويند: سخن كز دل برآيد، لاجرم بر دل نشيند، قانون كلّى نيست؛ زيرا سخن پيامبر از دل بود، ولى بر دل كفّار نمى‌نشست.

با آنكه حضرت از عمق دل مى‌فرمود: «أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ» من با تمام وجود تسليم خدا هستم، امّا گروهى اعراض مى‌كردند؛ «وَ إِنْ تَوَلَّوْا»

محور اصلى دين، تسليم حقّ بودن است كه در آيه‌ قبل و اين آيه چهار بار مطرح شده است. «الاسلام، أسلمت، أسلمتم، أسلموا»

پیام‌های آیه 20 سوره آل عمران

1- جدال و محاجّه، از خصلت‌هاى مخالفان انبياست. «فَإِنْ حَاجُّوكَ»

2- ابلاغِ رسالت واستدلال آرى، ولى ستيز با افراد لجوج ممنوع. «فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ»

3- به مجادلات بى‌نتيجه و بيهوده، پايان دهيد. «فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ»

4- در گفتگوها، موضع خود وياران خود را صريح اعلام كنيم. «فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ ... وَ مَنِ اتَّبَعَنِ»

5- پيروان واقعى پيامبر، كسانى هستند كه تسليم خدا باشند. «أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَ مَنِ اتَّبَعَنِ»

6- آنچه انسان را در برابر گفتگوهاى مغرضانه حفظ مى‌كند، اتصال به خداوند است. «أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ»

7- انبيا با تمام وجود و با عشق و نشاط به خدا دل بسته‌اند. «وَجْهِيَ لِلَّهِ»

8- توجّه رهبر، بايد هم به افراد با فرهنگ باشد و هم به عوام مردم. «أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْأُمِّيِّينَ»

9- كتاب‌هاى آسمانى، يك سند فرهنگى ارزشمند براى جوامع بشرى است. در آيه مردم به دو دسته تقسيم شده‌اند؛ فرهنگيان وعوام. «أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْأُمِّيِّينَ»

10- هدايت واقعى، در سايه‌ى تسليم بودن در برابر خداوند است. «فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا»

11- انسان در انتخاب راه آزاد است، نه مجبور. «فَإِنْ أَسْلَمُوا ... وَ إِنْ تَوَلَّوْا ...»

12- علم و كتاب به تنهايى كافى نيست، چه بسا علم باشد، ولى تسليم نباشد.

«أُوتُوا الْكِتابَ ... وَ إِنْ تَوَلَّوْا»

13- ما مأمور انجام وظيفه‌ايم، نه ضامن نتيجه. «فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ»

14- خداوند از طريق پيامبران، با مردم اتمام حجّت مى‌كند. «فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ»

انتهای خبر/