به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، طرح انتقال آب از سد درودزن به خرامه قرار بود سال‌ها پیش عطش این شهرستانِ تشنه را پایان دهد؛ اما پس از گذشت حدود یک دهه، گزارش‌ها هنوز از پیشرفت‌های ۳۰ تا ۴۰ درصدی سخن می‌گویند؛ عددی که خود بهترین گواه بر کُندی و فرسایشی شدن پروژه‌ای است که مستقیم با سلامت، امنیت و امید مردم ارتباط دارد.

در سال‌های گذشته، مدیران آب منطقه‌ای فارس بارها اعلام کرده‌اند که «مشکل اصلی، تأمین لوله‌های موردنیاز» است؛ مسئله‌ای که اگرچه مهم است، اما مشخص نیست چگونه در طی این‌همه سال هنوز پابرجاست و چرا برنامه‌ریزی مؤثری برای رفع آن صورت نگرفته است.

 از سوی دیگر، نمایندگان مجلس نیز هر بار با بیان درصدهای مختلف پیشرفت و اعداد کلانی از نیازهای مالی، وعده تکمیل پروژه در آینده‌ای نامشخص را تکرار کرده‌اند؛ آینده‌ای که همچنان فرانرسیده است.

فرمانداران دوره‌های مختلف خرامه نیز بارها در بازدیدهای میدانی «درخواست تسریع» داده‌اند؛ اما این درخواست‌ها هرگز به تسریع واقعی در عمل منجر نشده و صرفاً در حد تیترهای خبری باقی‌مانده است.

مسئولان استانی اغلب از «پیگیری مصوبات» و «اولویت‌دار بودن پروژه» سخن گفته‌اند، اما مردم خرامه امروز حق دارند بپرسند:

اگر این طرح اولویت‌دار بوده، چرا پیشرفت آن در حد چند درصد ناچیز طی سال‌ها متوقف مانده است؟

در این میان، شرکت آب‌وفاضلاب استان نیز با اجرای طرح‌های مقطعی مانند مرمت چاه‌ها و ایجاد تأسیسات کمکی کوشیده بحران را تا حدی مدیریت کند؛ اما هیچ اقدام جانبی نمی‌تواند جایگزین راه‌حل اصلی و قطعی یعنی تکمیل خط انتقال آب شود.

اکنون زمان آن رسیده است که مسئولان پاسخگو باشند و به‌جای تکرار وعده‌های تکراری، برنامه‌ای واقعی، زمان‌بندی شفاف و گزارش پیشرفت ماه‌به‌ماه در اختیار مردم قرار دهند.

مردمی که سال‌هاست میان تیترهای امیدبخش و واقعیت‌های تلخ، گرفتار شده‌اند.

خرامه هنوز تشنه است؛

و این تشنگی نه از کمبود آب که از کمبود اقدام و پاسخگویی رنج می‌برد.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴