در حکمت ۹۵ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
تقوا؛ معیار اصلی قبولی اعمال
قبولی اعمال نزد خداوند، نه با ظاهر و کمیت آن بلکه با جوهره تقوا سنجیده می‌شود؛ عملی اندک، اگر با پرهیزگاری همراه باشد، وزنی عظیم در ترازوی الهی دارد.
در حکمت 92 نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
علم واقعی، آنچه در عمل ظاهر می‌شود
امام علی علیه‌السلام در سخنی حکیمانه، تفاوت بین علم بی‌عمل و علم مؤثر را بازگو کرده و نشانه‌های آن را تشریح می‌کند.
نسخه امام علی «ع» برای دل‌های خسته؛
برای شادابی دل‌ها، سخنان زیبای حکمت‌آمیز را بجویید
امام علی «ع» در حکمت ۹۱ نهج‌البلاغه می‌فرماید: «همانا این دل‌ها همانند بدن‌ها افسرده می‌شوند، پس برای شادابی دل‌ها، سخنان زیبای حکمت‌آمیز را بجویید.»
در حکمت ۹۰ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
تعادل امید و ترس در دین
امام علی «ع» شاخص فقیه کامل را بیان می‌کند: کسی که مردم را از رحمت خدا مأیوس نکند و از مجازات الهی غافل نسازد، میان خوف و رجا تعادل ایجاد می‌کند.
در حکمت ۸۷ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
امید در پرتو استغفار الهی
امام علی «ع» در سخنی حکیمانه استغفار را کلید رهایی از گناه و امید به رحمت الهی دانسته و نومیدی را بزرگ‌ترین لغزش انسان معرفی می‌کند.
در حکمت ۸۰ نهج‌البلاغه می‌خوانیم؛
علم، گمشده‌ای مشترک برای همه انسان‌ها
امام علی «ع» در این حکمت علم را «گمشده مؤمن» معرفی کرده و تأکید می‌کند که دانش، ارزش ذاتی دارد و باید آن را دریافت، حتی اگر از زبان منافق یا فردی فاسد بیان شود.
