چندوقتی است که بحث آشتی ملی در دستور کار روزنامه های زنجیره ای دوم خردادی قرار گرفته است. اکنون معلوم شده ته این حرف به اصحاب نهضت آزادی می رسد، همان جماعتی که امام در توصیف جنایت هایشان فرموده اند خطر آنها از منافقین بیشتر و بالاتر است. اینکه این تز بر چه پیش فرض هایی بافته شده، بماند. عقل سلیم حکم می کند به این روال پاسخ داده شود که؛ چرا فتنه گران پس از گذشت هفت سال از فتنه 88 به فکر آشتی افتاده اند؟! حالا این آشتی قرار است با چه کسی صورت بگیرد؟ یک جریان سیاسی در انتخابات سال 88 اعلام کرد ما رأی مردم را قبول نداریم، صندوق رأی و آراء مردم تعیین کننده برنده انتخابات نیست، زور ما در خیابان به علاوه کمک اوباما و کشورهای اروپایی به علاوه تشدید تحریم های فلج کننده به همراه ماشین تبلیغات جنگی رادیو «بی بی سی» و رادیو آمریکا و ارتش رسانه ای غرب تعیین کننده برنده انتخابات هستند. آنها هشت ماه با مردم و نظام جنگیدند، بیانیه صادر کردند، اماکن عمومی و خصوصی را آتش زدند، 22 نفر از بهترین فرزندان ملت را شهید کردند، اما نتوانستند خدشه ای به اتحاد ملی و انسجام اسلامی و اقتدار ایرانیان وارد کنند. آنها قهر با ملت را در دستور کار داشتند. ملت و رهبری با صبوری و روشنگری چهره واقعی آنها را نشان دادند، کم کم مردم دور و بر آنها را خلوت کردند، تنها شدند. نخبگان هم با هوشمندی، آنها را تنها گذاشتند و در نتیجه رهبران آنها در حصار بصیرت مردم و نظام گرفتار شدند. منافقین، بهائی ها، کمونیست ها و ضد انقلاب هایی که به میدان آمده بودند نیز رسوا شدند و با تلفات، صحنه را ترک کردند. فتنه گران با دیوار بلند بصیرت و سد پولادین هوشیاری مردم در 9 دی مواجه شدند و با اسم و مشخصات و نوع جرم و جنایت، افشا گردیدند.ملت اکنون از فتنه و سران بی آبروی آن عبور کرده اند. امنیت و اقتدار ملی ایرانیان، دشمنان اسلام و ایران را در منطقه و جهان زمینگیر کرده است. امروز برخی به فکر این افتاده اند که روحی تازه به جسد متلاشی شده فتنه بدمند. لذا با فرمول «آشتی ملی» به صحنه آمده اند. آیت الله آملی لاریجانی در تحلیل این حرکت فرمود: «قهری میان مردم نیست تا با آشتی ملی، آن را حل کنیم. کسانی که با ملت قهر کرده اند بیایند آشتی کنند، کسی مانع آنها نیست.»
اما چرا موضوع آشتی ملی را مطرح کرده اند با آنکه آنها نیک می دانند به مردم و نظام ظلم کرده اند، راه حل آن هم فقط در توبه است. چرا این راه مشخص را طی نمی کنند؟ چون اصلاً قصدشان آشتی نیست. قصدشان ادامه فتنه است. همین دیروز خانم موگرینی گفت: «برخی تحریم های اروپا برای ایران شدیدتر از آمریکاست.» آمریکایی ها که به تعهدات خود عمل نکردند و «تقریباً هیچ» را به زعم مسئولین دولت یازدهم در کارنامه دولت ثبت کردند. از طرفی بر اساس آخرین نظرسنجی ها مردم نسبت به ادامه رکود و بیکاری واقعاً در تنگنا قرار دارند و مطالبات معیشتی خود و عمل به وعده های رئیس جمهور را طلب می کنند. یک چیزی این وسط باید مطرح شود تا افکار عمومی را به یک ناکجاآباد ببرد و موقتاً مطالبات اقتصادی خود را فراموش کنند. چه چیزی بهتر از بحث شیرین «آشتی ملی»؟! که صورت مسئله فتنه را پاک کند و از فتنه گران محارب یک جریان سیاسی «طلبکار» بسازد، مبنی بر اینکه اینها می خواهند آشتی کنند اما هنوز برخی بر طبل «قهر» می کوبند!
چه چیزی بهتر از آشتی ملی که؛ بدعهدی آمریکا فراموش شود و قیافه زشت ترامپ در تداوم ایران هراسی و گزینه نظامی روی میز و وعده های دولت در مورد رفع این دو تهدید در سایه برجام به فراموشی سپرده شود؟
چه چیزی بهتر از آشتی ملی که کسی نپرسد پس این همه آمد و شد اروپایی ها و بستن قراردادها چه نتیجه ای برای رفع رکود و ایجاد اشتغال داشته است؟
همین مسئله ریزگردها در خوزستان که باعث قطع آب و برق و گاز مردم شده و صدای مردم محروم آن منطقه را درآورده است باید به فراموشی سپرده شود، چون آشتی ملی در دستور کار قرار گرفته است!
کسی که قبل از انتخابات می گوید؛ من به قانون اساسی ، نظام و ولایت فقیه اعتقاد  و التزام عملی دارم. امابعد از انتخابات می گوید ؛ فقط گوش به فرمان آشوب در اتاق جنگ نرم لندن و واشنگتن علیه مردم هستم ، و حاضر به هیچ گفتگویی هم نیست  چگونه او می تواند با نظام و مردم آشتی کند .کسی که مرز بندی با بیگانگان ندارد و می خواهد شرف و استقلال مملکت را در معرض فروش قدرتمندان و  ثروتمندان جهان قرار دهد ، چگونه می تواند با مردم محروم و مستضعف و پا برهنه و شیفته استقلال کشور آشتی کند.دوقطبی سازی های کاذب جایی در افکار عمومی ندارد. صدای طبل دوگانه «آشتی ملی» و «قهر ملی» آن قدر توخالی است که حتی صدایش به گوش کسانی که این سر و صداها را درمی آورند، نمی رسد.

انتهای پیام/