موضوعات مربوط به نظام جمهوری اسلامی بارها از سوی امام راحل و مقام معظم رهبری در ابعاد مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بیان شده است.

با این وصف ظاهرا هنوز نسبت به بخشی از محکمات نظام، توجه لازم صورت نگرفته است. معتقدم مشکل در تبیین و اصل نکاتی که باید عنوان شود نیست، زیرا این اولویت‌ها در حدود چهار دهه‌ای که از پیروزی انقلاب می‌گذرد و به مناسبت‌های مختلف از جانب مسئولان و کارگزاران نظام که می‌توانند نقش جدی در پیشبرد اهداف انقلاب داشته باشند، مطرح شده است. سوال اصلی این است که چرا نکات مطرح شده، عملیاتی و اجرایی نمی‌شود. به نظر من در این زمینه توجه به دو مساله اهمیت دارد. اول، برنامه‌ریزی و دوم، اجرای آن نکاتی که تاکنون مطرح شده است. در بعضی از موارد انسان احساس می‌کند که اراده‌ای برای انجام مسئولیت یا کاری که بر زمین مانده، وجود ندارد. اگر احیانا اراده‌ای وجود داشته باشد با توجه به فضای جامعه و عشق و علاقه مردم به انقلاب که نمونه آن را در راهپیمایی 22 بهمن شاهد بودیم، اقتضائات برای انجام کار وجود دارد و باید موانع از جنبه‌های داخلی و خارجی مورد شناسایی قرار گیرد و برطرف شود.

ظرفیت‌هایی که ما در کشور داریم، قدرت خدادادی که پروردگار عالم در اختیار مردم قرارداده، منابع عظیم ما و مجموعه شرایطی که داریم، ایجاب می‌کند که با تکیه به نیروی درونی‌مان خیلی از معضلات و مشکلات را از بین ببریم. متاسفانه گاهی نگاه‌ها به بیرون است و بعضی‌ها تصور می‌کنند با انعقاد پیمان‌ها و قراردادهای خارجی می‌توان بر مشکلات غلبه کرد. البته این سخن به این معنا نیست که این نوع مراودات خارجی نفی شود.

هر کشوری باید با مجامع بین‌المللی و حکومت‌ها ارتباط و تعامل داشته باشد، اما این‌که کل کارها را به نوع تعاملات و مراودات خارجی خود گره بزنیم، ما را در ادامه مسیر ناکام خواهد گذاشت. ما باید حتما به ظرفیت‌های داخلی و خارجی‌ نگاه کنیم، اما عمده تکیه‌گاه ما باید ظرفیت‌های داخلی باشد. نکته مهمی که رهبری اشاره کردند و قبلا هم این موضوع سابقه داشته، این است که ما هیچ‌گاه نباید در برابر دشمنانمان ضعف نشان دهیم. ایشان در دیداری که با دست‌اندرکاران اردوهای راهیان نور داشتند، فرمودند اگر دشمن در ما احساس ضعف نمی‌کرد، جرات نداشت که جنگ را به ما تحمیل کند. علاوه بر این در مسائل فرهنگی و اقتصادی هم نباید ضعف نشان داد. همیشه باید با اقتدار با دشمن برخورد کرد تا دشمن هیچ‌گاه در ما احساس ضعف و ناتوانی نکند و اگر چنین احساسی در دشمن ایجاد شد از آن زمان همواره در تلاش خواهد بود که ما را به عقب‌نشینی وادار کند.