سبزه استان فارسی ها چقدر آب می خورد؟/ دور انداختن 260 تن گندم در سیزده بدر!
سیزده بدر؛ یکی از روزهای بیادماندنی برای ایرانی ها. روزی که خانواده ها صبح زود از خانه های خود خارج شده و به مناطق سر سبز مانند پارک ها و بوستان ها، جنگل و مراتع می روند تا در کنار یکدیگر روزی سرشار از نشاط و شادی را رقم بزنند.
به گزارش شیرازه، سیزده بدر؛ یکی از روزهای بیادماندنی برای ایرانی ها. روزی که خانواده ها صبح زود از خانه های خود خارج شده و به مناطق سر سبز مانند پارک ها و بوستان ها، جنگل و مراتع می روند تا در کنار یکدیگر روزی سرشار از نشاط و شادی را رقم بزنند.
یکی از کارهایی که در این روز انجام می شود آن است که خانواده ها سبزه هایی را که برای سفره هفت سین از روزهای قبل از سال جدید سبز کرده اند با خود به صحرا می برند و با دور انداختن آنها، زنگ تعطیلات را به صدا در می آورند.
گذاشتن سبزه بر سفره عید نوروز نمادی است از طروات و سر سبزی اما در سال های اخیر به واسطه مشکلات زیست محیطی و خشکسالی و بحران آب، سین سبزه هفت سین بارها به چالش کشیده شده است.
منتقدان می گویند؛این سبزه شاداب که عمدتا از گندم است اتفاق تلخی را برای این محصول استراتژیک رقم می زند. چرا که اگر به عنوان مثال هر یک از 1 میلیون و 300 هزار خانوار استان فارسی حدود 200 گرم گندم برای سبزه سفره هفت سین خریداری کنند، در واقع بیش از 260 هزار کیلو گندم به سبزه و بعد از 13 روز به زباله تبدیل می‌شود!
با احتساب قیمت هر کیلو گندم 13۰۰ تومان، هزینه ای بالغ بر 3 میلیارد و 380میلیون ریال بر اقتصاد استان فارس تحمیل می کند. از سویی هر کیلو بذر گندم برای تبدیل شدن به سبزه نیاز به 10 لیتر آب دارد که با این حساب سالیانه 2میلیون و 600 هزار لیتر آب فقط در استان فارس برای کاشت سبزه عید هدر می رود! آن هم در استانی که آب نقش کیمیا دارد!
این آمارها گرچه تلخ است و مصداق بارز اسراف؛ اما هرگز نباید به قیمت حذف یا تضعیف سنت دیرینه نوروز و هفت سین هایش شود. بایستی جزئیات این سنت پسندیده را با واقعیات جامعه امروز سنجید و شاخ و برگ هایی را که باعث لطمه خوردن طبیعت می شود هرس نمود تا هفت سین با تمام سین های خود، برای همیشه نویدی از اتفاق خوب و آینده‌ای روشن باشد.
برخی گمان می کنند یک مشت گندم برای سبزه عید چندان چشمگیر نیست اما فراموش می کنند قرار نیست هفت سین با همه خوبی هایش نمادی از اسراف در جامعه باشد. همان اندازه که دور ریختن نان اسراف است، سبزه کردن گندم و نهایتا رها کردن آن در صحرا و بیایان هم پسندیده نیست. آیا نمی توان بذر شاهی و تر تیزه یا بلوط، دانه خرما، پرتقال و نارنگی وغیره را جایگزین گندم کرد تا پس از سیزده بدر نیز بتوان از آن استفاده کرد؟!
شاید در مقام مقایسه میزان ریالی این اسراف با ریخت و پاش ها و بنرباران کردن خیابان ها و پیامک های دولتی تبریک و برخی فسادهای اقتصادی چندان چشمگیر نباشد اما اسراف هر جا باشد اسراف است!
بیائید سنت های اصیل را احیا و اصلاح کنیم...
یکی از کارهایی که در این روز انجام می شود آن است که خانواده ها سبزه هایی را که برای سفره هفت سین از روزهای قبل از سال جدید سبز کرده اند با خود به صحرا می برند و با دور انداختن آنها، زنگ تعطیلات را به صدا در می آورند.
گذاشتن سبزه بر سفره عید نوروز نمادی است از طروات و سر سبزی اما در سال های اخیر به واسطه مشکلات زیست محیطی و خشکسالی و بحران آب، سین سبزه هفت سین بارها به چالش کشیده شده است.
منتقدان می گویند؛این سبزه شاداب که عمدتا از گندم است اتفاق تلخی را برای این محصول استراتژیک رقم می زند. چرا که اگر به عنوان مثال هر یک از 1 میلیون و 300 هزار خانوار استان فارسی حدود 200 گرم گندم برای سبزه سفره هفت سین خریداری کنند، در واقع بیش از 260 هزار کیلو گندم به سبزه و بعد از 13 روز به زباله تبدیل می‌شود!
با احتساب قیمت هر کیلو گندم 13۰۰ تومان، هزینه ای بالغ بر 3 میلیارد و 380میلیون ریال بر اقتصاد استان فارس تحمیل می کند. از سویی هر کیلو بذر گندم برای تبدیل شدن به سبزه نیاز به 10 لیتر آب دارد که با این حساب سالیانه 2میلیون و 600 هزار لیتر آب فقط در استان فارس برای کاشت سبزه عید هدر می رود! آن هم در استانی که آب نقش کیمیا دارد!
این آمارها گرچه تلخ است و مصداق بارز اسراف؛ اما هرگز نباید به قیمت حذف یا تضعیف سنت دیرینه نوروز و هفت سین هایش شود. بایستی جزئیات این سنت پسندیده را با واقعیات جامعه امروز سنجید و شاخ و برگ هایی را که باعث لطمه خوردن طبیعت می شود هرس نمود تا هفت سین با تمام سین های خود، برای همیشه نویدی از اتفاق خوب و آینده‌ای روشن باشد.
برخی گمان می کنند یک مشت گندم برای سبزه عید چندان چشمگیر نیست اما فراموش می کنند قرار نیست هفت سین با همه خوبی هایش نمادی از اسراف در جامعه باشد. همان اندازه که دور ریختن نان اسراف است، سبزه کردن گندم و نهایتا رها کردن آن در صحرا و بیایان هم پسندیده نیست. آیا نمی توان بذر شاهی و تر تیزه یا بلوط، دانه خرما، پرتقال و نارنگی وغیره را جایگزین گندم کرد تا پس از سیزده بدر نیز بتوان از آن استفاده کرد؟!
شاید در مقام مقایسه میزان ریالی این اسراف با ریخت و پاش ها و بنرباران کردن خیابان ها و پیامک های دولتی تبریک و برخی فسادهای اقتصادی چندان چشمگیر نباشد اما اسراف هر جا باشد اسراف است!
بیائید سنت های اصیل را احیا و اصلاح کنیم...
نظرات بینندگان
