شیرازه، شروع به کار شوراهای اسلامی از ۹ اردیبهشت سال ۱۳۷۸ با صدور پیام ویژه‌ای از سوی رهبر معظم انقلاب آغاز گردید که طی چهار دوره گذشته فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشته است.
طبق قانون پارلمان شهری چند وظیفه مهم و تاثیر گذار در تبیین سیاست های توسعه شهری بر عهده دارد. تعیین و تدوین بودجه شهرداری، انتخاب شهردار ونظارت بر عملکرد وی، تدوین برنامه توسعه شهری و... از جمله وظایف این نهاد اجتماعی است.
در همین راستا شیرازه سلسله گزارش هایی در مورد ویژگی های یک شورای کارآمد تا انتخابات با عنوان«پنجمین انتخاب» منتشر خواهد کرد.

تشکیل شوراهای محلی، ساز و کاری است برای اعمال خواست و اراده مردم و واگذاری سطحی از اختیارات و مسئولیت ها به جمعی از افراد شایسته. افرادی که به وکالت و نمایندگی از شهروندان نسبت به نحوه اداره شهر و خیر و صلاح آینده شهر و در جهت تأمین مصالح و منافع عمومی تصمیم گیری می نمایند.

گروه مطالعات شهری فاطر در مورد انتخاب مناسب در شورای شهر می نویسد: شهر نیازمند تصمیم گیرانی است که فارغ از دیدگاه های سیاسی و تعهدات حزبی و گروهی صرفا با تکیه بر صلاحیت های فردی و متکی بر شناخت صحیح از مسائل اصلی شهر و مشکلات فراگیر و واقعی شهروندان با جامعیت و بی‌طرفی عمل کرده و ضمن بهره‌گیری از دانش‌های تخصصی، کارآمدی خود را  اثبات نموده تا مورد اقبال و اعتماد مردم نیز واقع شوند.

اما گزینش افراد براساس وابستگی حزبی و جناحی و یا تعلق خاطر داشتن به برخی از پایگاه های اجتماعی یا برخورداری از شهرت در سایر عرصه های اجتماعی نمیتواند معیار مناسبی برای تشکیل مجمعی از شایستگان در حوزه مسائل شهری باشد. تجربه نسبتا ناموفق شوراهای شهر طی دو دهه گذشته ناشی از شکل‌گیری شورایی متکی بر همین رویه های ناصواب است. حضور افرادی با ساز و کارهای صرفا سیاسی و بی توجهی به شایسته سالاری سطح کارآمدی مدیریت شهری را به حدی تنزل داده است که اینک هر فردی با کمترین دانش و تخصص خود را شایسته پذیرش این مسئولیت می بیند.

اکنون که شخصیت ها و گروه های سیاسی سودای حاکمیت مجدد بر شهر ما شیراز را در سر دارند بهترین زمان است که با بازنمایی عملکردشان در ادوار شورای شهر میزان کارآمدی انتخاب های سیاسی بر همگان روشن شود.

از آنجا که تعدادی از اعضای شوراهای شهر در ادوار گذشته تخصص چندانی در امور شهر نداشته اند عمدتا یا فاقد برنامه‌ای برای مداخله بودند و یا اینکه برنامه‌های آنها برگرفته از تحلیل سطحی‌ از مسائل شهر بود.
عمده ایراداتی که به این نوع نگاه سطحی وارد است؛
1- پرداختن به معلول بجای پرداختن به علت و ریشه مسأله
2- بی توجهی به کار نظری مؤثر به موازات اقدام عملی
3- بی‌اعتقادی به توسعه پایدار شهری و اهمیت حفاظت از محیط زیست
4- عدم اعتقاد به بازگشت سرمایه داخلی در سرمایه‌گذاری‌ها و اقدامات شهری

شیرازه در آینده نزدیک در گفتگو با کارشناسان به موارد بالا بیشتر خواهد پرداخت.