پدر بزرگوارش، مرحوم سید محمد تقی دستغیب، به سبب عشق وافری که به حضرت اباعبدللّه الحسین علیه السلام داشت و به دلیل تقارن زمان ولادت این کودک با ایّام جانسوز شهادت امام حسین علیه السلام، نام او را «عبدالحسین» نهاد.
درس‌های ابتدایی حوزه علمیه را نزد پدر آموخت و پس از فوت پدرش، نزد شیخ اسماعیل ملا احمد دارابی و ملا احمد ارسنجانی دوره مقدماتی و سطح را در مدرسه خان شیراز ادامه داد و در سال ۱۳۱۴ به نجف اشرف رفت.
شهید بزرگوار خود در باره علت عزیمتش به نجف چنین گفته: «در زمان رضا خان قلدر ملعون مرا چند بار زندانی کردند، بعد فشار آوردند و ۲۴ ساعت مهلت دادند که خلع لباس کنم و از روحانیت بیرون روم و مسجد و منبری نباشم.

مرحوم برادرشان می‌گوید: او زاهد و عابد بود و چون هوای نفس نداشت و سرتا پا خدایی شده بود کلامش و دعایی که می‌خواند در مردم تاثیر فراوان داشت و هنوز هم صدای شهید از در و دیوار مسجد جامع و شهر شیراز به گوش می‌رسد.

سادگی کلام و زندگیش موجب شد افراد زیادی به او علاقه‌مند شوند.
او در خانه‌ای محقر و ساده زندگی می‌کرد، کلامش ساده و شیوا بود و مسایل سخت فلسفی و حکمت را به گونه‌ای بیان می‌کردند که همه مردم آن را می‌فهمیدند و از آن سود می‌بردند.

در ماجرای تدوین قانون اساسی به عنوان اولین نماینده مردم استان فارس به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد.
در توطئه لیبرال‌ها و خط نفاق که بنی صدر و گروهک‌های منافقین در اوایل انقلاب پیش آوردند، آیت اللّه دستغیب از طریق دفاع از ولایت فقیه با همه وجود به مبارزه با منافقان پرداخت.

مجموعه آثار شهید دستغیب را بیش از ۵۵ کتاب ذکر کرده اند و کتاب گناهان کبیره در ۲ جلد؛ قلب سلیم؛ استعاذه؛ صلاةُ الخاشعین؛ خطبه‌های شعبانیه؛ داستان‌های شگفت؛ توحید؛ معاد؛ بندگی راز آفرینش؛ ۸۲ پرسش؛ اخلاق اسلامی؛ معارض از قرآن؛ معراج و زندگانی صدیقه کبری از مهمترین آثار این شهید والامقام است.

آیت اللّه دستغیب پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین جمعه ۲۰ آذر سال ۱۳۶۰، در حالی که برای برگزاری نمازجمعه به همراه نوه خود شهید سیّد محمّدتقى دستغیب و چند نفر از یاران و همراهان با وفایش، عازم مصلی بود بین راه به دست منافقی کوردل به شهادت رسد و پیکر مطهرش پس از تشییعی با شکوه، در جوار مرقد مطهر سید میراحمد به خاک سپرده شد.

بسم الله الرحمن الرحیم
انّا لله و انّا الیه راجعون
شهادت برای فرزندان اسلام و ذریه پیامبر عظیم الشأن – صلی الله علیه و آله – و اولاد فاطمه – علیها سلام – و یادگاران حسین – سلام الله علیه – در راه هدف و اسلام عزیز و قرآن كریم، چیزی غیر عادی و پدیده ای غیر معهود نیست.
ملت بزرگ اسلام از محراب مسجد كوفه تا صحرای افتخار آمیز كربلا و در طول تاریخ پردازش سرخ تشیّع، قربانیانی ارزشمند به اسلام عزیز و فی سبیل الله تقدیم نموده و ایران شهادت طلب هم از این پدیده سعادتمند، مستثنی نیست و انقلاب اسلامی گوش و چشمش پر از این شهیدان حسین گونه است. ملت عزیز ما در روز رستاخیز با سرافرازی در پیشگاه مقدس خدای بزرگ و پیامبران و اولیا عظیم الشأن، صف های طولانی از شهیدان در راه دفاع از حق عرضه می دارد، از علمای اعلام و ائمه ی جمعه و جماعت تا فداكاران و سربازان در جبهه های دفاع از حریم مقدس اسلام.
پیامبر بزرگ اسلام كه بر امم دیگر حتی به سقط، مباهات می كند، مطمئن هستیم به فداكاری این عزیزان جبهه و پشت جبهه و این شهیدان محراب و منبر و در صف جماعات و در داخل مسجدها و بیمارستان ها مباهات می فرماید. و چه بهتر و گواراتر كه با شهادت این فرزندان اسلام و ذریه ی طاهره بر افتخارات آن بزرگوار در روز عرض اعمال، هر چه بیشتر بیفزاییم. عزیزان و نور چشمان ما در جبهه های جنوب و غرب هر روز با سركوبی اشرار امریكایی و عقب راندن و به جهنم راندن و به جهنم فرستادن جنود شیطان برای اسلام سربلندی و عظمت خلق می نمایند. به طوری كه تاب تحمل این پیروزی ها را از امریكاییان خارج و داخل، منافق و منحرف، سلب نموده و بر جنون و وحشیگری های آنان افزوده است.
شما فرضاً شهید بهشتی را گناهكار بدانید، شهدای دیگر مثل شهید مدنی و شهید دستغیب كه جز تربیت محرومان و هدایت مردم گناهی نداشته اند، با چه انگیزه ای شهید می كنید. شما به گمان خود اگر اینان را به جرم وفاداری به اسلام و طرفداری از محرومان و مظلومان مستحق قتل بدانید، اطفال معصومی كه در گهواره جای دارند و زبان باز نكرده اند چه گناهی دارند؟ جز آن كه اطفال مسلمانانی هستند كه مخالف سلطه ی امریكا به جان و مالشان می باشند.
امروز، روز جمعه و نماز و عبادت، دست جنایتكار امریكاییان یك شخصیت ارزشمند كه مربی بزرگ و عالمی عامل كه گناهش فقط تعهد به اسلام بود، از دست ملت ایران و اهالی محترم فارس گرفت و حوزه های علمیه و اهالی ایران را به سوگ نشاند.
حضرت حجت الاسلام و المسلمین شهید حاج سید عبدالحسین دستغیب را كه معلم اخلاق و مهذب نفوس و متعهد به اسلام و جمهوری اسلامی بود با جمعی از همراهانشان به شهادت رساندند و خدمت خود را به ابرقدرت و ابر جنایتكار زمان ایفا كردند، به گمان آن كه به ملت رزمنده ی ایران آسیب رسانند و آنان را در راه هدف به سستی بكشند. این كوردلان نمی بینند كه در هر شهادتی و در هر جنایتی ملت متعهد به اسلام و كشور، مصمم تر و در صحنه حاضرترند؟ اینان پس از بمباران شهرها در جنوب و غرب و قتل عام های فجیع مردم بی پناه، فریاد جنگ جنگ تا پیروزی را نشنیدند كه ملت وفادار، شهادت را در راه خدا با آغوش باز پذیرا هستند؟ یا می خواهند شكست های لشكر كفر را و آتشی كه به جان دوستان و اربابانشان از پیروزی رزمندگان ایران افتاده است با خون این مردان خدا فرو نشانند؟
اینك سزاوار است اصحاب نظر و ارباب تحلیل در این شرارت ها و جنایت ها فكر كنند كه انگیزه ی آن كه در هر پیروزی و دنبال هر شكست حزب بعث امریكایی، یك جنایت بزرگ از این منافقان و منحرفان واقع می شود، چیست. از باب اتفاق نمی شود باشد كه دنبال پیروزی آبادان جنایتی واقع و دنبال فتح بستان باز جنایت و امروز به دنبال فتح عظیم در غرب و شكست مفتضحانه دشمنان اسلام، این جنایت بزرگ واقع شد.
آیا این ها همه بنا به اتفاق است یا حساب شده و دیكته شده عمل می شود؟
آیا ما این بزرگان، علما و معلمان ارزشمند را برای جبران شكست آمریكا در منطقه و صدام امریكایی در جبهه ها از دست می دهیم؟ رحمت خداوند بر این مجاهدان عظیم الشأن كه شهادتشان پیروزی اسلام را بیمه می كند و ننگ و نفرت بر امریكای جنایتكار و دست نشاندگان و هواداران آن.
اینجانب این ضایعه بزرگ و فاجعه اسفناك را بر حضرت مهدی – ارواحنا له الفدا – و ملت شجاع ایران و اهالی معظم استان فارس و خانواده ی آن شهید تسلیت می گویم و به پیشگاه مقدس پیامبر اسلام، این فداكاری های ملت اسلام و مجاهدات قشرهای مختلف ایران را تبریك عرض می كنم و برای خاندان این شهید پر افتخار از خداوند تعالی توفیق صبر و بردباری و سلامت طلب می نمایم. سلام بر مجاهدان بزرگوار اسلام و درود بر رزمندگان غرب و جنوب و تهنیت بر نیروهای نظامی و مردمی پیروزی آفرین در جبهه ی غرب.
از خداوند تعالی پیروزی نهایی لشكر اسلام را بر قدرت های شیطانی مسئلت می نمایم.
والسلام علی عبادالله الصالحین
روح الله الموسوی الخمینی