تجمعات اخیری که در مشهد و چند شهر دیگر برگزار شد، اگرچه در بادی امر «اعتراضات اقتصادی عده‌ای بیکار و محتاج به نان شب» تصور می‌شود اما حقیقت این است که این رخدادهای قابل پیش‌بینی توسط یک جریان سیاسی خاص در کشور ما نطفه‌گذاری شد، ماساژ داده شد و تقویت شد تا به اینجا رسید.

فی‌الواقع اگرچه گلایه‌های اقتصادی کسانی از مردم به حق است اما باید پذیرفت که جریان ضد انقلاب نیز به شدت در حال بهره‌برداری از این تجمعات است.

اما زمینه این بهره‌برداری و کاستی‌های وضع موجود را چه کسی پدید آورد؟

جریان سیاسی خاص یا همان اصلاح‌طلبان، سال‌هاست که با سیاه‌نمایی اقتصادی از کشور و مفسدنمایی از نظام اسلامی و البته پیگیری این خط شوم در ذهن کسانی از دولت فعلی، زمینه کمک به دولت و باز شدن منافذ پیشرفت اقتصادی را سد کرده و پروژه‌ای تحت عنوان «انقلاب یقه‌آبی‌ها» یا همان «فتنه اقتصادی» را پیگیری می‌کند که نتیجه آن به خیابان ریختن عده‌ای با احساس روانی فقر و بیکاری شدید است.

آنچه که در ادامه می‌آید ناواقعیت‌هایی است که طی سالیان اخیر توسط چهره‌های جریان چپ در ذهن عمومی مردم ایران پمپاژ شد و البته هیچ برخورد یا واقع‌نمایی عمومی هم در قبال آنها صورت نگرفت.

- محسن رهامی: تحریم‌ها و قطعنامه‌ها کشور را فلج کرده و تا حل نشود نمی‌توانیم حوزه اقتصاد کشور را ۱۰۰ درصد حل کنیم.

- محسن صفایی فراهانی: در پایان هشت ساله دوره احمدی‌نژاد، اقتصادی بحران‌زده و نگران‌کننده وغارت زده به ارث گذاشته شد.

- یک مقام دولتی: آب خوردن مردم مشکل دارد... خزانه خالیست.

- مرحوم هاشمی رفسنجانی:‌ تحریم‌ها پدر مردم را در آورده است. اکثر مردمی که مزدبگیر هستند تحریم‌ها استخوان‌های آنها را خرد کرده است.

- اسحاق جهانگیری: بازنشستگان از حقوق خود راضی نیستند.

- احمد خرّم: اگر تحریم‌ها ادامه پیدا کند  کشور می‌رود به باتلاقی که دیگر برنمی‌گردد .

- محمدباقر نوبخت: هر خانه ایرانی ۳ بیکار دارد. (که می‌شود به عبارتی وجود بیش از ۷۰ میلیون بیکار در ایران)

- ابراهیم اصغرزاده: تحریم و انزوای کشور که زندگی مردم را فلج کرده و آینده فرزندانمان را گروگان گرفته است.

- صادق زیباکلام: ایران ۸ میلیون بیکار دارد.

- یک مقام دولتی:‌ عموما شاخص‌های اقتصادی ما«غیر قابل قبول» است.

- یک مقام دولتی: قطعا با مردم گرسنه و فقیر و بیکار نمی‌توان امنیت را تأمین کرد و حرکت ما به سمت اقتصاد مقاومتی می‌تواند برای ما امنیت را هم رقم بزند!

از این دست موارد زیاد است...

و جالب آنکه هیچکدام از این مقولات درست نیستند.

تعداد بیکاران در ایران طبق آمار رسمی حدود ۲ میلیون نفر است نه ۸ میلیون یا ۷۰ میلیون!

عموم همین میزان نیز دچار «بیکاری بحرانی» نیستند زیرا چند صد هزار شغل بلامتقاضی در ایران وجود دارد (به گواه وزیر کار) که عموم بیکاران به این دلیل که خوشبختانه در شرایط حادّ معیشتی نیستند و منتظر شغل مورد انتظار هستند؛ از قبول آنها امتناع می‌کنند و ترجیح می‌دهند بیکار بمانند.

شاخص‌های اقتصادی ایران نیز به دلیل قوت‌هایی که داشته است هیچگاه بیش از ۳۰ درصد از تحریم‌ها تأثیر نپذیرفته و اقتصاد ایران به گواه صندوق بین‌المللی پول در جایگاه هجدهم جهان قرار دارد.

درونزا بودن و مثبتات اقتصادی ایران همچنین سبب شده است که به گواه نشریه بلومبرگ، اتکای ایران به درآمد نفت، حیاتی نباشد.

ماجرای قحطی و گرسنگی در ایران نیز یک القای بد، غلط و سخیف است. چه اینکه به قول حجت الاسلام مصلحی، وزیر اسبق اطلاعات؛ جمهوری اسلامی ایران حتی در دوران جنگ که کشتی‌های حامل غذای مردم هدف موشک دشمن قرار می‌گرفت نیز دچار قحطی و گرسنگی نشد.

در اینجا لازم به توضیح است که صد البته کسی منکر وجود مشکلات اقتصادی برای کسانی از مردم نیست و این مسئله محرز است که بیکاری ولو یک نفر نیز اسباب شرمندگی مسئولان امر است اما بایستی تفکیک قائل شد میان مشکلاتی که در همه جای دنیا هست و باید آنها را حل کرد با القای بحران و فروپاشیدگی اقتصادی.

اگرچه متأسفانه آن سیاه‌نمایی‌ها شیوع یافته و این واقعیت‌ها نیز همواره در آماج حمله و تخریب بوده است اما حقیقت این است که اعتراضات اخیر در مشهد و چند شهر دیگر ایران، چیزی جز ثمره همان شیوع و همان تخریب‌ها نیست.

باید توجه داشت که خواص کشور نبایستی در دام «فتنه اقتصادی» بیفتند که از هفت سال قبل و هنگامی که نشریه فارین پالیسی گزارش «انقلاب یقه‌آبی‌ها در ایران» را منتشر کرد، قابل پیش‌بینی بود.

گفتنیست، مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، سال گذشته طی بیاناتی در مراسم روز عید غدیر فرمودند:

«اینکه ما مرتّب راجع به مسئله‌ی اقتصاد، اقتصاد مقاومتی و مانند اینها در این چند سال مرتّب اوّل سال، وسط سال، آخر سال میگوییم، تکرار میکنیم، به‌خاطر این است که دشمن به این نقطه‌ی خاص توجّه کرده است. [میخواهند] اقتصاد کشور را خراب کنند، وضع مردم بد باشد، جیب مردم خالی بشود، امکانات مردم کم بشود، پول مردم بی‌ارزش بشود، قدرت خریدشان کم بشود تا ناراضی بشوند؛ هدف، این است. مردم را از اسلام و از نظام اسلامی ناراضی کنند؛ این، هدف دشمن است. لذا روی اقتصاد تکیه میکنند برای اینکه وضع مردم خراب بشود تا به‌خاطر خرابی وضع، از اسلام و از نظام اسلامی منصرف بشوند.

خب این وظیفه‌ی کیست که در مقابل این وضعیّت ایستادگی کند؟ وظیفه‌ی همه؛ وظیفه‌ی دولت هست، وظیفه‌ی مجلس هست، وظیفه‌ی مسئولین گوناگون هست، وظیفه‌ی آحاد مردم هم هست. همه وظیفه داریم، باید انجام بدهیم.»