بعد از این زلزله شهرک جدیدی برای جابه‌جایی این روستا در نظر گرفته شد و به هر خانواده نیز 200 متر زمین برای ساخت خانه تعلق گرفت.

یکی از اهالی این روستا می‌گوید: برای ساخت خانه به هر خانواده 10 میلیون تومان وام تعلق گرفت اما با 10 میلیون وام خانه‌های ما ساخته نمی‌شد پس مجبور به فروش دام‌هایمان شدیم تا سر پناهی برای خود داشته باشیم اما از آنجا که شغل خانواده ما دامداری بود با ساخت خانه شغلمان را از دست دادیم.

یکی دیگر از اهالی می‌گوید: از آنجا که زمینی که در مکان جدید روستا به ما دادند تنها 200 متر بود و برای نگهداری دام مناسب نبود مجبور به فروش دام‌هایمان شدیم و از طرف دیگر خشکسالی نیز کشاورزی ما را از بین برد و همین موضوع سبب بیکار شدن ما شد الان نه دامی برای پرورش و نه آبی برای کشاورزی داریم.

حامد افشون، دهیار روستای جویجان می‌گوید: قبل از وقوع زلزله شغل مردم این روستا دامداری و کشاورزی بود اما از آنجا که در شهرک جدید فقط 200 متر زمین برای ساخت و ساز به متقاضیان دادند جایی برای نگهداری دام ندارند و خشکسالی نیز مجالی برای کشاورزی باقی نگذاشته است.

وی با بیان اینکه مردم این روستا همه بیکار هستند به همین دلیل برای امرار معاش خود به قطع کردن درختان جنگل و فروش هیزم و ذغال روی آورده‌اند، ‌می‌افزاید: حدود 30 درصد جنگل‌های اطراف این روستا به همین دلیل تخریب شده و اگر فکری برای ایجاد اشتغال در روستا نشود این منبع تجدیدناپذیر به طور کامل نابود خواهد شد.

دهیار روستای جویجان می‌افزاید: بسیاری از مردم روستا به دلیل نبود شغل با پول ناچیز یارانه زندگی خود را به سختی می‌گذرانند و بعضی افراد برای امرار معاش چوب‌هایی که در سقف خانه‌های تخریب شده‌شان بوده است را سوزانده‌اند و ذغال آن را برای امرار معاش فروخته‌اند.

وی می‌گوید: قبل از وقوع زلزله به غیر از افرادی که به دلیل موقعیت شغلی خود مجبور به مهاجرت از روستا می‌شدند آمار مهاجرت روستا صفر بود اما بعد از وقوع زلزله و نبود شغل خیلی از افراد برای امرار معاش مجبور به مهارجت به جم، عسلویه و دیگر مناطق جنوبی کشور شدند در صورتی که اگر شرایط کار کردن در همین روستا برایشان فراهم می‌شد دست مهاجرت نمی‌زدند.

افشون معتقد است برای ایجاد اشتغال در روستا باید مجتمع پرورش دام در این روستا احداث و برای اشتغال جوانان نیز باید کارگاه‌های صنعتی کوچک راه‌اندازی شود و از طرفی اشتغال و کسب و کار‌های خانگی رونق گیرد.

در روستای جویجان 338 خانوار با 953 نفر جمعیت زندگی می‌کنند، ساکنان این روستا بعد از وقوع زلزله سال 89 به تدریج از روستای قبلی خود به مکان جدید جابه‌جا شدند اما متاسفانه در زمان جابه‌جایی نسبت به ایجاد اشتغال و درآمدزایی آنها غفلتی جبران ناپذیر صورت گرفت که امید است هر چه سریع‌‌تر نسبت به حل این بحران اقداماتی موثر انجام شود.

منبع: تسنیم