اینجا همه چیز جمع است؛ از ترک‌تحصیل و جمع‌آوری ضایعات بدلیل فقر گرفته تا سالَک و اعتیاد و فقدان آب آشامیدنی!
مردم نجیب روستای کفری که روزگاری کشاورزی و دامداری‌شان پررونق بود و روزیِ عرق جبین و بازوان زحمت‌کش خود را می‌خوردند، امروز با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که اگر همت و توجه مسؤولان باشد، می‌توانند با کار و تولید، جان دوباره به روستای خود ببخشند.
به گزارش شیرازه، یکی از نوستالژی‌های دانش‌آموزان دهه 60 و اوایل دهه 70 شعر «خوشا به حالت، اِی روستایی؛ چه شاد و خرم، چه باصفایی...» است. کتاب دبستان، با تصویری زیبا از یک روستای سرسبز با رودخانه‌ای پر آب، محییطی شادوپرنشاط را به تصویر می‌کشید که با واقعیت امروز روستاهای ما متفاوت است.
اکنون دیگر در اکثر روستاهای کشور کشاورزی و دامداری کم‌رونق شده؛ اغلب به اجبار راهی دودوسیاهیِ شهرها شده‌اند و تعداد کمتری هم همچنان با سختی در روستا زندگی می‌گذرانند. روستاهایی که روزی تولیدکننده بودند و بارِ اصلی اقتصاد کشور بر شانه‌های خستگی‌ناپذیرشان بود، حالا چند سالی است که نقش‌شان کمرنگ شده است.
روستای کفری یکی از روستاهای نزدیک به شهر شیراز است؛ این روستا جوانان بااستعداد و مردمان زحمت‌کشی دارد اما به دلایلی که در ادامه می‌خوانید با مشکلاتی نیز دست به گریبان است.
برنامه‌های دولت برای بیکاری در حد شعار است
حجت‌الاسلام محمدصادق بحرینی با اشاره به خشک‌سالی و تضعیف کشاورزی و دامداری در روستای کفری در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شیراز اظهار داشت: از بین رفتن فرصت‌های شغلی در این روستا موجب بیکاری تعداد زیادی از مردان شده است که بر روی جوانان روستا نیز بی‌تأثیر نبوده و تبعاتی را برای خانواده‌ها به دنبال داشته است.
عضو شورای اسلامی روستای کفری ادامه داد: جوانی که بیکار باشد ازدواجش به تأخیر می‌افتد، رزق و روزی‌اش کم می‌شود و ممکن است به راه‌های خطا برود و مرتکب جرم هم بشود.
به گفته وی وقتی فردی مشکل مالی و دغدغه معیشت دارد، موعظه کردنش نیز کم‌اثر می‌شود، پس اول باید امکان اشتغال و کسب درآمد را فراهم کرد تا بعد بتوان با اقدامات و برنامه‌های فرهنگی از مشکلات اخلاقی یا بزهکاری نیز پیشگیری شود.
بحرینی با بیان اینکه دانش‌آموزان دختر و پسر روستای کفری تا مقطع متوسطه اول امکان تحصیل دارند و به دلیل سختی رفت‌وآمد به شهر و فقر، عموماً از ادامه تحصیل بازمی‌مانند و برای درآمدزایی اکثراً مشغول به جمع‌آوری ضایعات می‌شوند، افزود: برای مسئله بیکاری پیگیری‌های زیادی از اداره کار و تعاون استان کرده‌ایم، اما برنامه‌های دولت در حد عنوان مانده و اجرایی نمی‌شود.
عضو شورای اسلامی روستای کفری خاطرنشان کرد: چند سال پیش مردم کفری را راضی کردند که آب روستا به روستاهای هم‌جوار و شهر منتقل شود و وعده خدمات‌رسانی دادند، اما این اتفاق نیفتاد و مردم به‌جز آسفالت که دو ماهی است انجام شده، خدمات دیگری دریافت نکردند.
دانش‌آموزان روستایی به دلیل مشکلات مالی ترک تحصیل می‌کنند
رضا باصفت با اشاره به اینکه غالب مردم روستای کفری فقیر هستند، ابراز داشت: در گذشته مردم روستا کشاورزی و دامداری می‌کردند اما با انتقال آب و کاهش بارندگی، زمین‌ها خشک شد و اکثراً بیکار شدند و برای درآمدزایی مشغول کارگری، مسافرکشی و... هستند.
وی ادامه داد: خانم‌های روستا هم قبلاً کمک‌حال شوهرانشان بودند اما حالا بیکار هستند و هیچ امکان آموزشی و تفریحی هم ندارند، دانش‌آموزان روستا هم به خاطر مشکلات مالی اکثراً ترک تحصیل می‌کنند.
دهیار روستای کفری با اشاره به اینکه 45 دانش‌آموز دختر و حدود 50 دانش‌آموز پسر 14 و 15 ساله در روستا هستند که به خاطر دوری راه و مسائل مالی نمی‌توانند برای ادامه تحصیل به شهر بروند، افزود: برای ساخت مدرسه متوسطه دوم در روستا پیگیری کردیم و خیّر هم برای ساخت مدرسه پیش‌قدم شد، اما به آموزش‌وپرورش استان که مراجعه کردیم، گفتند تعداد دانش‌آموزان کم است و نمی‌توانیم مجوز ساخت بدهیم.
باصفت در خصوص نیازهای بهداشتی و درمانی روستا گفت: مشکل عمده روستا بیماری سالک است، از سال 95 ساخت درمانگاه روستا شروع شد اما مدتی بعد متوقف شد و علتش را هم کسری بودجه اعلام کردند. سال 96 گفتند با تأمین اعتبار کار ساخت را ادامه می‌دهیم اما اتفاقی نیفتاد و منتظریم شاید امسال ساختمان درمانگاه تکمیل شود تا کسی برای یک بیماری جزئی به شهر نرود.
برخی‌ها برای اینکه شرمنده زن و بچه نباشند به هر کاری دست می‌زنند
روح‌الله زارعی یکی از اهالی روستای کفری با اشاره به اینکه در هر خانه 5 الی 6 بیکار وجود دارد، گفت: کار من کشاورزی بود، با مشکل آب که مواجه شدیم برای آبیاری تحت‌فشار به جهاد کشاورزی مراجعه کردیم، گفتند وام بلاعوض می‌دهند اما 3 سال پیگیری کردیم و هربار گفتند هنوز نوبت شما نشده است.
به گفته وی بسیاری از اهالی روستا مهاجرت کردند اما در شهر شیراز هم مشکل بیکاری‌شان حل نشده است، برای مشکلات روستا دهیار و اعضای شورای روستا هم پیگیریِ اداری و مطالبه از مسؤولان کردند اما نتیجه ملموسی برای مردم روستا نداشته است.
این ساکن روستای کفری با ابراز گلایه از مشکلات روستا افزود: در حال حاضر شغل من بنّایی است اما در 3 ماه گذشته فقط 17 الی 18 روز سرِ کار بودم؛ باوجود بیکاری تعداد کمی می‌توانند مشکلات را تحمل کنند اما برخی‌ها هم برای اینکه شرمنده زن و بچه نباشند به هر کاری دست می‌زنند و به سمت اعتیاد نیز کشیده می‌شوند.
نگران بیکاری و آینده فرزندانم هستم
نجفعلی جمال‌آبادی که سال‌های جوانی‌اش را مشغول دامداری بوده و حالا نگران آینده فرزندانش است، بیان کرد: حدود 50 درصد از مردان روستا دامدار بودند اما به دلیل گرانی آذوقه دام ورشکست شدند.
وی ادامه داد: مسؤولان مربوطه به‌جای اینکه از دامدار حمایت کنند و امتیاز بدهند حتی پول شیری که می‌خرند را هم نمی‌دهند. به شرکت‌های تعاونی دامداری هم که مراجعه می‌کنند، در یک جمله می‌گویند بودجه نیست! دامدار خوراک دام را مثلاً 1500 تومان می‌خرد اما شیر را 1000 تومان می‌فروشد بعد هر یک کیلو شیر در شهر 2500 تومان فروخته می‌شود، دام‌پزشک هم که مراجعه می‌کند برای هر معاینه هزینه دریافت می‌کند که در کنار نیازهای دیگر دام هزینه زیادی بر دوش دامدار سنگینی می‌کند.
جمال‌آبادی با بیان اینکه در گذشته تولیدات دام و کشاورزی بر عهده روستا بود، افزود: خود من می‌توانم کارگاه راه‌اندازی کنم و از شیر تولیدات بیشتری داشته باشم، اما پول می‌خواهد و در توان من نیست و دوندگیِ اداری زیادی هم دارد، از طرف مسؤولان هم من و دیگر دامداران و کشاورزان حمایت نمی‌شویم.
این ساکن روستای کفری در ادامه سخنانش خاطرنشان کرد: از روستای کفری به حدود 19 روستا آب‌رسانی می‌شود، چند سال پیش امام‌جمعه و تعدادی از مسؤولان به روستا آمدند و مردم را در مسجد جمع کردند تا رضایت بدهند و قول دادند که به روستا خدمات‌رسانی کنند، اما کاری انجام ندادند، پیگیری که کردیم جوابی نداند و حتی دو نفر از معترضین را نیز بازداشت کردند!
وی ابراز داشت: ما ناراحت نیستیم که آب آشامیدنی به بقیه هم برسد اما نباید طوری می‌شد که نتوانیم کشاورزی و دامداری کنیم؛ چند سال پیش برای کنتور آب از یک عده پول گرفتند اما کنتور وصل نکردند و دوباره گفتند باید پول پرداخت کنید، اهالی روستای کفری گاهی آب آشامیدنی ندارند و آبشان قطع می‌شود.
جمال‌آبادی در پایان تصریح کرد: امیرالمومنین می‌فرمایند که اگر فقر از دری وارد شد، ایمان از در دیگر خارج می‌شود و من واقعاً نگران بیکاری و آینده فرزندانم هستم.
یکی از مشکلات مردم روستای کفری، فاضلاب یک شرکت خصوصی است که به دلیل نزدیکی به روستا، بوی تعفن آن موجب ناراحتی مردم و به گفته اهالی عامل بیماری سالک نیز می‌شود. به گفته اهالی روستا تمامی ضایعات مرغ از شهر به این شرکت منتقل شده و به خوراک دام تبدیل می‌شود. در گذشته آب فاضلاب به‌دور از روستا منتقل می‌شده، اما این فاضلاب‌ها چند مدتی است که در محوطه بیرونی شرکت متمرکز شده و به زمین‌های کشاورزی اطراف شرکت نیز جاری می‌شود. تعدادی از افراد روستا به سازمان محیط‌زیست فارس و مرکز بهداشت شیراز نیز مراجعه کردند اما در پاسخ به آن‌ها گفته‌شده که باید از امور دام تهران اقدام کنند.
با وجود مشکلات متعدد اما مردم روستای کفری اگر همت و توجه مسؤولان را بینند، با کار و تولید می‌توانند جان دوباره به روستا ببخشند.
*سمیرا مردانی
منبع: فارس
اکنون دیگر در اکثر روستاهای کشور کشاورزی و دامداری کم‌رونق شده؛ اغلب به اجبار راهی دودوسیاهیِ شهرها شده‌اند و تعداد کمتری هم همچنان با سختی در روستا زندگی می‌گذرانند. روستاهایی که روزی تولیدکننده بودند و بارِ اصلی اقتصاد کشور بر شانه‌های خستگی‌ناپذیرشان بود، حالا چند سالی است که نقش‌شان کمرنگ شده است.
روستای کفری یکی از روستاهای نزدیک به شهر شیراز است؛ این روستا جوانان بااستعداد و مردمان زحمت‌کشی دارد اما به دلایلی که در ادامه می‌خوانید با مشکلاتی نیز دست به گریبان است.
برنامه‌های دولت برای بیکاری در حد شعار است
حجت‌الاسلام محمدصادق بحرینی با اشاره به خشک‌سالی و تضعیف کشاورزی و دامداری در روستای کفری در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شیراز اظهار داشت: از بین رفتن فرصت‌های شغلی در این روستا موجب بیکاری تعداد زیادی از مردان شده است که بر روی جوانان روستا نیز بی‌تأثیر نبوده و تبعاتی را برای خانواده‌ها به دنبال داشته است.
عضو شورای اسلامی روستای کفری ادامه داد: جوانی که بیکار باشد ازدواجش به تأخیر می‌افتد، رزق و روزی‌اش کم می‌شود و ممکن است به راه‌های خطا برود و مرتکب جرم هم بشود.
به گفته وی وقتی فردی مشکل مالی و دغدغه معیشت دارد، موعظه کردنش نیز کم‌اثر می‌شود، پس اول باید امکان اشتغال و کسب درآمد را فراهم کرد تا بعد بتوان با اقدامات و برنامه‌های فرهنگی از مشکلات اخلاقی یا بزهکاری نیز پیشگیری شود.
بحرینی با بیان اینکه دانش‌آموزان دختر و پسر روستای کفری تا مقطع متوسطه اول امکان تحصیل دارند و به دلیل سختی رفت‌وآمد به شهر و فقر، عموماً از ادامه تحصیل بازمی‌مانند و برای درآمدزایی اکثراً مشغول به جمع‌آوری ضایعات می‌شوند، افزود: برای مسئله بیکاری پیگیری‌های زیادی از اداره کار و تعاون استان کرده‌ایم، اما برنامه‌های دولت در حد عنوان مانده و اجرایی نمی‌شود.
عضو شورای اسلامی روستای کفری خاطرنشان کرد: چند سال پیش مردم کفری را راضی کردند که آب روستا به روستاهای هم‌جوار و شهر منتقل شود و وعده خدمات‌رسانی دادند، اما این اتفاق نیفتاد و مردم به‌جز آسفالت که دو ماهی است انجام شده، خدمات دیگری دریافت نکردند.
دانش‌آموزان روستایی به دلیل مشکلات مالی ترک تحصیل می‌کنند
رضا باصفت با اشاره به اینکه غالب مردم روستای کفری فقیر هستند، ابراز داشت: در گذشته مردم روستا کشاورزی و دامداری می‌کردند اما با انتقال آب و کاهش بارندگی، زمین‌ها خشک شد و اکثراً بیکار شدند و برای درآمدزایی مشغول کارگری، مسافرکشی و... هستند.
وی ادامه داد: خانم‌های روستا هم قبلاً کمک‌حال شوهرانشان بودند اما حالا بیکار هستند و هیچ امکان آموزشی و تفریحی هم ندارند، دانش‌آموزان روستا هم به خاطر مشکلات مالی اکثراً ترک تحصیل می‌کنند.
دهیار روستای کفری با اشاره به اینکه 45 دانش‌آموز دختر و حدود 50 دانش‌آموز پسر 14 و 15 ساله در روستا هستند که به خاطر دوری راه و مسائل مالی نمی‌توانند برای ادامه تحصیل به شهر بروند، افزود: برای ساخت مدرسه متوسطه دوم در روستا پیگیری کردیم و خیّر هم برای ساخت مدرسه پیش‌قدم شد، اما به آموزش‌وپرورش استان که مراجعه کردیم، گفتند تعداد دانش‌آموزان کم است و نمی‌توانیم مجوز ساخت بدهیم.
باصفت در خصوص نیازهای بهداشتی و درمانی روستا گفت: مشکل عمده روستا بیماری سالک است، از سال 95 ساخت درمانگاه روستا شروع شد اما مدتی بعد متوقف شد و علتش را هم کسری بودجه اعلام کردند. سال 96 گفتند با تأمین اعتبار کار ساخت را ادامه می‌دهیم اما اتفاقی نیفتاد و منتظریم شاید امسال ساختمان درمانگاه تکمیل شود تا کسی برای یک بیماری جزئی به شهر نرود.
برخی‌ها برای اینکه شرمنده زن و بچه نباشند به هر کاری دست می‌زنند
روح‌الله زارعی یکی از اهالی روستای کفری با اشاره به اینکه در هر خانه 5 الی 6 بیکار وجود دارد، گفت: کار من کشاورزی بود، با مشکل آب که مواجه شدیم برای آبیاری تحت‌فشار به جهاد کشاورزی مراجعه کردیم، گفتند وام بلاعوض می‌دهند اما 3 سال پیگیری کردیم و هربار گفتند هنوز نوبت شما نشده است.
به گفته وی بسیاری از اهالی روستا مهاجرت کردند اما در شهر شیراز هم مشکل بیکاری‌شان حل نشده است، برای مشکلات روستا دهیار و اعضای شورای روستا هم پیگیریِ اداری و مطالبه از مسؤولان کردند اما نتیجه ملموسی برای مردم روستا نداشته است.
این ساکن روستای کفری با ابراز گلایه از مشکلات روستا افزود: در حال حاضر شغل من بنّایی است اما در 3 ماه گذشته فقط 17 الی 18 روز سرِ کار بودم؛ باوجود بیکاری تعداد کمی می‌توانند مشکلات را تحمل کنند اما برخی‌ها هم برای اینکه شرمنده زن و بچه نباشند به هر کاری دست می‌زنند و به سمت اعتیاد نیز کشیده می‌شوند.
نگران بیکاری و آینده فرزندانم هستم
نجفعلی جمال‌آبادی که سال‌های جوانی‌اش را مشغول دامداری بوده و حالا نگران آینده فرزندانش است، بیان کرد: حدود 50 درصد از مردان روستا دامدار بودند اما به دلیل گرانی آذوقه دام ورشکست شدند.
وی ادامه داد: مسؤولان مربوطه به‌جای اینکه از دامدار حمایت کنند و امتیاز بدهند حتی پول شیری که می‌خرند را هم نمی‌دهند. به شرکت‌های تعاونی دامداری هم که مراجعه می‌کنند، در یک جمله می‌گویند بودجه نیست! دامدار خوراک دام را مثلاً 1500 تومان می‌خرد اما شیر را 1000 تومان می‌فروشد بعد هر یک کیلو شیر در شهر 2500 تومان فروخته می‌شود، دام‌پزشک هم که مراجعه می‌کند برای هر معاینه هزینه دریافت می‌کند که در کنار نیازهای دیگر دام هزینه زیادی بر دوش دامدار سنگینی می‌کند.
جمال‌آبادی با بیان اینکه در گذشته تولیدات دام و کشاورزی بر عهده روستا بود، افزود: خود من می‌توانم کارگاه راه‌اندازی کنم و از شیر تولیدات بیشتری داشته باشم، اما پول می‌خواهد و در توان من نیست و دوندگیِ اداری زیادی هم دارد، از طرف مسؤولان هم من و دیگر دامداران و کشاورزان حمایت نمی‌شویم.
این ساکن روستای کفری در ادامه سخنانش خاطرنشان کرد: از روستای کفری به حدود 19 روستا آب‌رسانی می‌شود، چند سال پیش امام‌جمعه و تعدادی از مسؤولان به روستا آمدند و مردم را در مسجد جمع کردند تا رضایت بدهند و قول دادند که به روستا خدمات‌رسانی کنند، اما کاری انجام ندادند، پیگیری که کردیم جوابی نداند و حتی دو نفر از معترضین را نیز بازداشت کردند!
وی ابراز داشت: ما ناراحت نیستیم که آب آشامیدنی به بقیه هم برسد اما نباید طوری می‌شد که نتوانیم کشاورزی و دامداری کنیم؛ چند سال پیش برای کنتور آب از یک عده پول گرفتند اما کنتور وصل نکردند و دوباره گفتند باید پول پرداخت کنید، اهالی روستای کفری گاهی آب آشامیدنی ندارند و آبشان قطع می‌شود.
جمال‌آبادی در پایان تصریح کرد: امیرالمومنین می‌فرمایند که اگر فقر از دری وارد شد، ایمان از در دیگر خارج می‌شود و من واقعاً نگران بیکاری و آینده فرزندانم هستم.
یکی از مشکلات مردم روستای کفری، فاضلاب یک شرکت خصوصی است که به دلیل نزدیکی به روستا، بوی تعفن آن موجب ناراحتی مردم و به گفته اهالی عامل بیماری سالک نیز می‌شود. به گفته اهالی روستا تمامی ضایعات مرغ از شهر به این شرکت منتقل شده و به خوراک دام تبدیل می‌شود. در گذشته آب فاضلاب به‌دور از روستا منتقل می‌شده، اما این فاضلاب‌ها چند مدتی است که در محوطه بیرونی شرکت متمرکز شده و به زمین‌های کشاورزی اطراف شرکت نیز جاری می‌شود. تعدادی از افراد روستا به سازمان محیط‌زیست فارس و مرکز بهداشت شیراز نیز مراجعه کردند اما در پاسخ به آن‌ها گفته‌شده که باید از امور دام تهران اقدام کنند.
با وجود مشکلات متعدد اما مردم روستای کفری اگر همت و توجه مسؤولان را بینند، با کار و تولید می‌توانند جان دوباره به روستا ببخشند.
*سمیرا مردانی
منبع: فارس
نظرات بینندگان
