به نام کوروش به کام پوپولیستها
در حقیقت نام کوروش در حافظه تاریخی و فرهنگی ایرانیان مانده و خواهد ماند اما با این حال علت چیست که برخی از رجال سیاسی در دهههای اخیر تاکیدهای عجیب و غیرمعمولی بر این نام داشتهاند؟ آیا آنها برای نیل به اهدافشان تلاش داشتند تا از نام کوروش کبیر استفاده کنند؟ در روزهای اخیر یکی از نمایندگان مجلس با انتقاد از سیاستهای حکومت ایران در قبال ثبت روزی به نام کوروش کبیر، جنجال بزرگی در شبکههای مجازی به پا کرد. آیا هدف پارسایی از ثبت روزی به نام کوروش کبیر و تاکیدهای نامتعارف وی، فقط و فقط برای دور زدن مطالبات فرهنگی مردم نیست؟ آیا پارسایی از این موضوع سوءاستفاده نمیکند؟ این نوشتار پژوهشی در پی پاسخگویی به این پرسشهاست و با تبیین مفهوم «عوامفریبی» در فرهنگ سیاسی سعی بر روشن کردن برخی از اظهارات اخیر این نماینده مجلس دارد.
پوپولیست باستانپرست
تحلیل صحبتهای بهرام پارسایی درباره روز کوروش از این جهت اهمیت دارد که در ذهن کسانی که با مبانی فلسفه سیاسی آشنا هستند مفهوم «پوپولیسم» را تداعی میکند. از واژه پوپولیسم در فرهنگ سیاسی تعاریف متفاوتی شده است اما سادهترین تعریفی که پژوهشگران این حوزه در مورد آن توافق دارند این است که پوپولیسم نوعی از مردمفریبی است که رجال سیاسی برای حفظ قدرت و منافع خود اعمال میکنند، در حقیقت پوپولیستها با دور زدن خواستههای اصلی مردم مطالباتی مصنوعی برای آنها میسازند تا سیاستزدایی در میان تودههای مردم بهوجود آورند.
از این جهت میتوان گفت که وی، با بسیار مهم جلوه دادن این موضوع سعی دارد طیفی از مردم به ویژه نسل جوانی را به خود جذب کند که از شرایط فعلی اقتصادی دل خوشی ندارند. بنابراین پارسایی، با نطق خود که در صحن علنی مجلس بیان شد، هدف داشت تا توهم احیای امپراطوری ایران باستان را در ذهن طیف خاصی از جوانان به وجود آورد.
در حقیقت وی برای سیاستزدایی و عدم پاسخگویی به معضلات کلان فرهنگی با به میان آوردن ارجعات تاریخی، خود را به دورانی از تاریخ ایران باستان وصل میکند که این کشور در اوج قدرت بود و از این طریق سعی در اغوای اذهان عمومی دارد. این دقیقا مشابه کاری است که اعضای خانواده پهلوی میکردند.
سلاخی تاریخ
چندسال پیش در روز 7 آبان، عدهای مقابل مقبره کوروش در پاسارگاد ایستادند و شعارهای ضدعرب سردادند، شاید آنها ذرهای معلومات تاریخی نداشتند و نمیدانستند که اقتدار کوروش در عهد هخامنشی هیچ ارتباطی به حمله اعراب در پایان دوران ساسانی ندارد، با این حال برخی از جامعهشناسان محتوای این گونه شعارها را تحمیل شده از سوی رسانههای غربی میدانستند.
یوسف اباذری استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران چند سال پیش در تحلیل این شعارها گفته بود که سیاستهای نئولیبرال در دولت حسن روحانی منجر به فاشیسم خواهد شد. این گفته اباذری از این جهت بود که وقتی غرب میبیند ایران دارای مناسبات خوب سیاسی با دول عرب همسایه خود است، احساسات ضدعربی را در میان تودهها به وجود میآورد تا با ایجاد جنگ قومی بین مردم و منافع ملی گسست به وجود آورند.
آیا تاکید پارسایی در برجسته کردن پارهای از مسائل تاریخی که مربوط به گذشته است راه را برای دشمن باز نمیکند تا با هجوم جنگ روانی و رسانهای علیه امنیت مردم، ایران را سوریهای دیگر کند؟
تغذیه رسانهای برای اسرائیل
پارسایی اما در نطق خود در مجلس با انتقاد از رئیس جمهور که مسئله ثبت روزی به نام کوروش را به موضوعی امنیتی بدل کرده است، خود را تطهیر کرد و برای محکم کاری هم که شده اظهار کرد که نباید دشمن از این موضوع فرهنگی که به تاریخ ما ربط دارد سوءاستفاده کند. این در حالی است که همین انتقادش به حسن روحانی تیتر یک نشریه تایمز عبری در رژیم صهیونیستی شده بود. در واقع پارسایی این بار، خوراک رسانهای لذیذی برای رسانههای دشمن در تلاویو به وجود آورد تا به جنگ روانی علیه ملت ایران دامن بزنند.
پارسایی و فرار به جلو
بهرام پارسایی، به عنوان نماینده شیراز در مجلس شورای اسلامی یکی از معدود مسوولانی است که چندی پیش، از پاسخگویی به کمپین «فرزندت کجاست؟» گریخته بود. این حرکت مدنی با طرح پرسش خواهان شفاف سازی در مورد زندگی برخی از مسوولانی را داشت که با پول مردم فرزندانشان را به خارج از کشور میفرستادند. بهرام پارسایی نه تنها به این کمپین نپیوست بلکه با انتقاد از این حرکت مدنی، آن را دخالت در زندگی شخصی خواند.
علاوه بر آن بهرام پارسایی صاحب امتیاز یکی از بزرگترین کارخانههای آبمعدنی کشور است.
آیا این نماینده مجلس ثبت روز کوروش را مهمتر از شفافسازی مالی خودش میداند؟
سعید دهقانی
فارس