سرعت اینترنت در کره جنوبی بطور متوسط بیش از ۴۵ مگابایت بر ثانیه است. فقط جهت مقایسه باید گفت که اینترنت در آلمان بیش از نیمی از رقم بالا کندتر است.

کره جنوبی همچنین از نظر پوشش شبکه‌ای در صدر کشورهای جهان قرار دارد. بطور رسمی گفته می‌شود که ۹۹ درصد خانوارهای این کشور به اینترنت پرسرعت دسترسی دارند. این رقم در آلمان فقط ۵۷ درصد خانوارها را در برمی‌گیرد. البته باید این نکته را هم گفت که در کره جنوبی نزدیک به نیمی از جمعیت در محدوده‌ی سئول بزرگ زندگی می‌کنند و بیشتر شهروندان این کشور در ساختمان‌های بلند ساکن‌اند.

توضیح پیشرفت کره جنوبی در این گستره دشوار نیست: دولت در سال ۱۹۹۰ تصمیم گرفت شبکه‌ی اینترنتی گسترده‌ای بسازد. نخست وزارتخانه‌ها و اداره‌ها صاحب اینترنت شدند. پس از آن به ابتکار دولت رقابت سالمی میان شرکت‌های فعال در عرصه‌ی اینترنت ایجاد شد و دولت هم با کمک‌های مالی خود به توسعه‌ی فن‌آوری‌های جدید یاری رساند.

در گام‌های بعدی در تکنولوژی ارتباطات این کشور از کاربرد استاندارد ISDN چشم‌پوشی شد و به جای آن استاندارد DSL به کار گرفته شد. بدین‌سان تنها پس از هشت سال ۴۰ درصد جمعیت به اینترنت دسترسی داشتند. به‌زودی کابل‌های فایبرگلاس برای انتقال اطلاعات مورد استفاده قرار گرفتند.

نکته‌ی دیگری که در گسترش و توسعه‌ی اینترنت در کره جنوبی موثر بود، صدور پروانه‌ی انتقال اطلاعات به قیمت مناسب برای تلفن‌های همراه از سوی دولت بود. این امر شرکت‌های تلفن را تشویق می‌کرد که هر چه سریع‌تر شبکه‌های خود را گسترش دهند.

برای نمونه در آغاز هزاره‌ی جدید پروانه‌ی استاندارد UMTS تلفن همراه در کره جنوبی به ۶ /۲ میلیارد یورو فروخته شد. در حالی که دولت آلمان در همان زمان چنین پروانه‌ای را به حدوداً بیست برابر این قیمت یعنی ۸ /۵۰ میلیارد یورو فروخت.

این تفاوت قیمت هم اکنون نیز ادامه دارد. به همین دلیل شرکت‌های خدمات تلفن همراه در آلمان هم اکنون نیز در شبکه‌های خود صرفه‌جویی می‌کنند، اما چنین خدماتی در کره جنوبی بسیار ارزان است.

امروزه در کره جنوبی همه جا در متروها، اداره‌ها، کافه‌ها، رستوران‌ها، فروشگاه‌ها و خلاصه همه‌جا اینترنت رایگان در اختیار مردم است.