به گزارش شیرازه، یکی از مهم ترین کارکردهای رسانه بیان مشکلات، کمبودها، کاستی ها و ضعف ها در کنار بیان حسن ها و خوبی ها می باشد و خبرگزاری علم و فناوری بنا بر رسالتی که آن را برعهده خود می بینید، مصمم است تا جایی که بتواند پیگیر مشکلات، کمبودها و کاستی های مخترعین، مبتکرین، شرکت ها، تولیدی ها و کلیه افراد و مجموعه هایی که در زمینه علمی استان زحمت می کشند، باشد تا به لطف خدا شاهد بهبود روند و عملکرد در حوزه های علمی، پژوهشی و فناوری در سطح استان پهناور فارس باشیم.

امروز سراغ مخترع جوان و کوشای نورآبادی رفتیم و گله مندی او را از مسئولان که برای ثبت اختراع بستر مناسبی را محیا نکرده اند، شنیده و سعی داریم حرف هایش را به آن ها رسانده تا بلکه اتفاق مثبتی در این زمینه برای این فرد در آینده رقم بخورد.

 

 خودتان را معرفی کنید.

پیمان محمدی24 سال دارم و فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته علوم آزمایشگاه از دانشگاه دولتی بوشهر هستم.

 

در مورد اختراعتان توضیح دهید.

یک سرنگ ضد نیدل استیک ساختم. این سرنگ علاوه بر قابلیت سرنگ معمولی دارای یک محفظه ی اضافی سیلندری است که به دور سرنگ قرار می گیرد و هنگام خروج سرنگ، نیدل استیک به طور کامل و بدون دخالت دستی از سرنگ جدا، بی خطر و در آن محفظه ی اضافی محصور می شود.

این اختراع کوچک وسیله ای بسیار ارزان و پر کاربرد در عرصه ی علوم پزشکی، درمان و آزمایش است.

 

 آقای محمدی این ایده چگونه در ذهنتان شکل گرفت؟

از سال دوم دانشگاه که وارد حیطه دروس عملی شدیم و پیوسته با سرنگ سر و کار داشتیم، موضوعی که تقریبا همه ی اساتید در مورد اهمیت آن توصیه می کردند، مراقبت در استفاده از سرنگ بود که در خون گیری، آزمایشات و تمامی تزریقات کاربرد داشت؛ اما هیچ روش و راهکاری جز مراقبت ابتدایی برای جلوگیری از مشکلِ خطر اصابت سوزن نبود.

با برخورد سوزن آلوده، به بدنِ کسانی که با سرنگ سر و کار دارند به راحتی بیماری و ویروس انتقال پیدا می کند؛ روزانه میلیون ها عمل خون گیری، تزریقات و انواع آزمایشات در کشور انجام می شود که بسیاری از این موارد مربوط به اشخاصی است که آلوده به بیماری اند و در این اثنا هزاران نفر در کادر درمان و آزمایش مشغول انجام این اقدامات هستند و همه در معرض خطر ابتلا قرار می گیرند و چه بسا افراد زیادی بخاطر برخورد نوک سوزن به بدنشان به ویروس های خطرناکی مثل HIV و HCV که درمان قطعی هم ندارد مبتلا شدند.

از همان زمان یعنی سال96، برای رفع این مشکل شروع به ایده پردازی کردم و بعد از سه ماه طرح نهایی را کشیدم که مورد تایید اساتیدم قرار گرفت.

 

 آیا اختراعتان را ثبت کرده اید؟

برا ثبت اختراع از چند طریق اقدام کردم اما نتیجه ای نداشت، ایده را تحویل سایت داوری اختراع علم و صنعت ایران زیر نظر دانشگاه دادم اما سه ماه اخیر سایت ip.irost.org "سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، بخش مالکیت فکری" بطور کامل بسته است.

حتی به دلیل مشکلات مالی، برای هزینه ثبت در تنگنا بودم و مجبور شدم طی قراردادی رسمی70 درصد از مالکیت مادی طرح را به یکی از اساتیدم بدهم که هزینه ثبت اختراعم را بپردازد.

از سال96 تا 98، 37مرتبه درخواست ثبت اختراع دادیم و هر بار درخواست ثبت طرح پنجاه هزار تومن هزینه داشت و در کنار این هزینه ها هزینه سرسام آوری برای مشاوره و اتاق بازرگانی دادیم که همه مربوط به اقدامِ ثبت اختراع بود.

 
 چه درخواستی از مسئولین دارید؟

من حق ثبت اختراعم را دارم اما برای اجرای این حق هیچ مسئولی حمایت نمی کند و حتی بعد از اخذ هزینه های زیادی که می گیرند پاسخگو نیستند، من بیش از ده طرح پر کاربرد و کم هزینه دارم ولی حتی یکی از آن ها هم حمایت نشد، درخواست حمایت دارم.

 خبرگزاری علم و فناوری

انتهای پیام/