مرفهین بی درد به نام اقشار آسیب پذیر
در طول سالهای گذشته به تناوب حضور جریانهای سیاسی مختلف از ملی گرا گرفته تا کارگزارانی، اصلاح طلب، اصولگرا، معتدله همه و همه یا سیاست توسعه بدون توجه به اقشار آسیب پذیر و فقیر را دنبال نموده اند یا ناتوان در فرایند توسعه با توجه به اقشار کم درآمد.
به هر صورت یقین که این دولتها نبوده اند که اشتباه کرده اند و ما ملت محروم و آسیب پذیر مسیر را اشتباه انتخاب کرده ایم و از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم.
ناشکری از وضعیت آرمانی امروز اگر چه بلا و قهر الهی را واجب می نماید اما باید به این مردم در رفاه کامل نیز حق داد تا کمی از مدیران پاکدست، مردمی و نگران معیشت انتقاد به عمل آورند.
شاید اگر اقشار آسیب پذیر ما به جای قصر و سفره نفت مانند مدیران خاک نشین میشدند دیگر نیازی به مهاجرت به کشوری فقیر مانند کانادا برای صدور مدیریت وجود نمی داشت.
البته ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که کمی دزدی و اختلاس در جامعه برای ایجاد تنوع و ایجاد هیجان و رفع کسالت ضروری می نماید چرا که اگر همه یکسان لباس بپوشند، بخورند و بیاشامند بازارها تعطیل میشود و جریان حرکت در جامعه متوقف میشود یا شاید هم از دلخوشی و سرخوشی بخش سی سی یو مالامال مرفهین کم درآمد می گردد.
شکر خدای را که مدیرانی مبرا از فساد امور شهر و کشور را بسامان و نظام مند نموده اند و به قوانین جاریه و عامیه احترام می گذارند.
در وضع فعلی شاید دیگر نیاز نباشد فرزندانمان را از بترسانیم و آنها را به آینده ای روشن نوید دهیم. آینده ای مهربان تر از دامان مادر،با اختلاس کمتر، مدیران فاسد و نجومی، مجلس مستضعف محور، برنج و گوشت سالم و ارگانیک، روغن پالم کمتر، شیر خشک سالم، بدون سلطان سکه، بدون سلطان خودرو، بدون سلطان سنگ آهن، بدون سلطان روی و بدون سلطان جدول مندلیف.
رسول بلاغی اینالو کارشناس فقر و بافتهای فرسوده و غیررسمی
نظرات بینندگان
