متن این یادداشت به این شرح است:

در روزهای اخیر، خبر اخراج منافقین از کشور فرانسه به عنوان کشوری که قریب به چهل سال پذیرای آنها بوده، به عنوان یکی از خبرهای حاشیه ساز در حوزه سیاست خارجی مطرح شد که فارغ از صحت یا عدم درستی آن نکاتی در این خصوص قابل ذکر است.

برخی معتقدند این خبر می تواند نشانه دیگری از عزم و اراده طرف فرانسوی برای برقراری ارتباط با ایران باشد و مسئولین باید این رفتار پاریس را به عنوان یک گام مثبت از سوی آنها جهت حفظ و گسترش همکاری های دوجانبه و حتی فراتر از آن روابط میان ایران و اروپا قلمداد کنند.

در طرف مقابل اما، عده ای هم هستند که نگاهی متفاوت به این موضوع دارند، آنها معتقدند فرانسوی ها درصدد تامین منافع خود با کمترین هزینه ممکن هستند.

در واقع طیف دوم و منتقد رویکرد اخیر پاریس مبنی بر اخراج اعضای کهن سال سازمان تروریستی منافقین، معتقد به این مطلب هستند که طرف فرانسوی جهت تامین منافعش می خواهد با مهره ای سوخته با ایران بازی کند که ارزش و جایگاهی در سیاست خارجی ایران ندارد.

در این باره می‌توان به این موارد اشاره کرد:  

فرانسوی ها سال های زیادی را پذیرای گروهی معاند با نظام جمهوری اسلامی ایران بودند و این موضوع سبب شد تا آن گروه تروریستی طی مدت حضورش در پناه مقامات پاریس، با جسارت و وقاحت دست به اقدامات تروریستی علیه ایرانی های داخل و خارج از مرز ایران بزند.

 اما، امروز که دیگر آن گروه نه توان و قدرت لازم را دارد و نه دیگر از سوی حامیان غربی و آمریکایی خود به عنوان مهره ای علیه نظام ایران مطرح نیست، قصد بهره برداری از مهره ای سوخته را دارند.

اگر به واقع اراده پاریس برای اخراج منافقین صحت داشته باشد و می‌خواهند چنین کاری را برای نشان دادن حُسن نیت خود در قبال جمهوری اسلامی ایران انجام دهند، باید متوجه این موضوع باشند که بازی با کارت منافقینی که گروهی فرتوت و از کار افتاده با هزاران مشکل درون سازمانی هستند، نمی تواند نظر ایران را جلب کند و قطعا این اقدام آنها برای تهران کافی نخواهد بود.

سازمان منافقین که کارنامه سیاهی در ترور و جنایت دارد، سال ها در فرانسه پناه داده شدند، بنابراین حداقل انتظاری که از مقامات فرانسوی در این ارتباط می رود این است که امروز خیلی شفاف و صریح در خصوص چرایی میزبانی از آنها توضیح داده و از ملت ایران به دلیل حمایت از گروه تروریستی که جان هزاران ایرانی را طی سال های پس از انقلاب تا کنون به شیوه های ناجوانمردانه ای گرفته است، عذر خواهی کنند.

فرانسه باید این نکته را لحاظ کند که موضوع منافقین به عنوان یک موضوع اصلی در سیاست خارجی ایران هرگز مطرح نیست، بنابراین توقع اینکه بخواهند در برابر چنین اقدامی (اخراج آنها از خاک فرانسه) که هنوز صحت و سقم آن مشخص نشده است، از ایران امتیازی طلب کنند، توقع زایدی است.

شاید فرانسه بخواهد با معامله بیماری که در کُما فرورفته از ایران امتیازاتی را دریافت کند، اما بهتر است که این نکته را سیاستمداران غربی و به خصوص فرانسوی ها متوجه باشند که دستگاه دیپلماسی ایران هم تمایلی به انجام مذاکره پیرامون چنین موضوعی ندارد و نمی توانند با آن، به دنبال امتیاز گیری از ایران باشند.

اگر اروپایی ها به واقع عزم و اراده جدی در جهت حفظ و گسترش همکاری های خود با ایران دارند، در عوض بازی با کارت سوخت گروهی تروریست از کارافتاده، باید به تعهدات برجامی خود که بارها وعده انجام آن را دادند جامه عمل پوشانند.

قطعا رهبران اروپایی از انتظارات به حق ایران در قالب برجام آگاه هستند و می دانند که تا زمانی که ایران از برجام منتفع نشود و آنها آمادگی این را نداشته باشند که در برابر سیاست های ظالمانه و زورگویانه آمریکا علیه ایران، هزنیه ای پرداخت کنند، تهران هم همچنان به سیاست خود در کاهش تعهدات برجامی در قالب های گام های چهارگانه ای که تا کنون برداشته است ادامه می دهد.

در نهایت آنکه، راهکار برون رفت از این وضعیت مشخص است و به کرّات دیپلمات های ایرانی در مذاکرات خود با طرف های اروپایی آن را مورد تاکید قرار دادند، ایستادگی در برابر زیاده خواهی های آمریکا، حفظ برجام به عنوان تنها دستاورد دیپلماتیک اروپایی ها و البته تامین امنیتشان از قِبل آن، تداوم همکاری های مالی و تجاری با ایران از طریق کانال های ایجاد شده خارج از سیستم دلار و کنترل آمریکا و البته آمادگی جهت پرداخت هزینه های تقابل با آمریکا از سوی کشورهای اروپایی ها.

انتهای پیام/