به گزارش شیرازه، ماه مبارک رمضان؛ ماهی که ابتدایش رحمت، میانه‌اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم است، ماهی که درهاى آسمان در شب اولش باز می‌شود و تا شب آخر آن بسته نخواهد شد، ماهی که اگر بنده می‌دانست [چه چیزی در این ماه وجود دارد] آرزو می‌کرد تمام سال، ماه رمضان باشد.

ماه مبارک رمضان به جهت نزول قرآن کریم در آن و ویژگى هاى منحصرى که دارد در میان ماه هاى سال قمرى برترین ماه است. به همین مناسبت در پایگاه خبری تحلیلی شیرازه بنا داریم هر روز با یکی از حافظان کلام وحی گفتگویی داشته باشیم، مصاحبه های مفصلی که در آن از هر دری صحبت به میان آمده است، از آرزوهای قرآنی حفاظ کل قرآن تا ...

خودتان را معرفی کنید.

حسین امینی متولد ۶۶ در نیریز استان فارس هستم و تا سطح سه حوزوی درس خوانده ام. در حال حاضر مسئول موسسه امیرالمومنین(ع) و در کنار آن در موسسه مرکزی بیت الاحزان هم فعالیت می کنم.

چه شد که به سمت فعالیت های قرآنی و حفظ قرآن گرایش پیدا کردید؟

حفظ قرآن از کودکی یکی از آرزوهای من بود. از همان دوران سوره های کوچک را با علاقه حفظ می‌کردم؛ تا اینکه در دبیرستان با چند نفر حافظ کل قرآن آشنا شدم و آنها مرا به سمت مراکز شبانه روزی حفظ یکساله راهنمایی کردند. بعد از دیپلم با ثبت نام در موسسه قرآنی بیت الاحزان، طی یکسال حافظ کل قرآن شدم.

خانواده چه نقشی در پیشرفت شما داشت؟

هر دو پدر بزرگ من از کسانی بودند که از قدیم الایام به آنها ملا می‌گفتند و در روستای ما قرآن آموزش می دادند. شاید این دلیلی بود که خانواده مرا تشویق به حفظ قرآن می‌کردند. حتی زمانی که راهنمایی بودم، با اینکه موسسات قرآنی به این شکل نبود، اما پدرم حاضر بود ملایی را برای آموزش قرآن به روستایمان دعوت کند تا مرا قرآن بیاموزد.

قطعاً در این راه، سختی‌های زیادی را داشتید. آیا موردی پیش آمده که گاهی تصمیم بگیرید عطای حفظ قرآن را به لقایش ببخشید؟

در سالی که قرآن حفظ می‌کردم، سختی زیاد بود و بارها به ذهنم می آمد که این کار را رها کنم و یا به شکل دیگری ادامه دهم، اما لطف خدا و همکاری استادم باعث شد که حفظ را رها نکرده و ادامه دهم.

حفظ قرآن چه تحولاتی را برای زندگی شما به همراه داشته است؟

حفظ قرآن مسیر زندگیم را به کلی عوض کرد. قبل از حفظ قرآن حتی فکر نمی کردم که تصمیم بگیرم به حوزه علمیه بروم؛ اما بعد از حفظ، وارد حوزه علمیه شدم؛ چرا که فکر می کردم برای تکمیل رسالتی که با حفظ به عهده گرفتم، باید به حوزه علمیه وارد شده و کار تبلیغ را ادامه دهم.

به عنوان یک حافظ بیشتر با کدام آیات ارتباط برقرار می کنید؟ یا به عبارتی آن آیات را سرلوحه زندگی روزمره قرار داده اید؟

آیاتی که راجع به استقامت هستند را بیشتر دوست دارم. مثلا آیه ۳۰ سوره مبارکه فصلت، یا آیه ۱۷ سوره مبارکه قمر که چندین بار این آیه در سوره قمر تکرار شده و به وعده خداوند برای حفظ کردن قرآن اشاره دارد. به خصوص این آیه خیلی در ایام حفظ به من کمک کرد.

از آنجا که کار فرهنگی از تمام کارهای دیگر سخت تر است و در این کار، با اقشار مختلف سر و کار داریم، گاهی این ارتباط با اقشار مختلف باعث از دست دادن انگیزه برای ادامه کار فرهنگی می شود و نیاز به یک موتور محرکه داریم تا انگیزه و هدف اولیه را در ذهنمان مرور و در ادامه راه کمک کند. خیلی افرادی بودند که در فعالیت های فرهنگی، خوب کار می‌کردند. اما به مرور این فعالیت‌ها را رها کرده و به کار دیگری مشغول شدند. در صحبت‌هایی که با آنها داشتم احساس کردم که انگیزه های شان را از دست داده اند. به نظرم این موتور محرکه برای همه، در همه زمانها نیاز است.

چه توصیه هایی برای جوانان علاقه مند به عرصه حفظ قرآن دارید؟

به جوانان توصیه می کنم که وارد عرصه حفظ قرآن شوند. چرا که قرآن، برنامه زندگی ماست. در دنیایی که زندگی می کنیم، برای ادامه حیات و زندگی سالم، به برنامه نیاز داریم و قرآن، بهترین برنامه زندگی برای ماست.

حفظ قرآن، مقدمه عمل و تدبر در قرآن است. اگر حفظ کنیم زیاد تکرار می کنیم و این تکرار، ما را به تدبر و تفکر، و بعد به عمل به آن وا می دارد. به جوانان توصیه می کنم که قرآن را حفظ کنند، چرا که تاثیرات خاصی در زندگی دارد که فقط آنها که مانوس با قرآن اند آن را درک می کنند.

شیوه شما در تربیت فرزندان در راه حفظ قرآن چگونه است؟

من متاهل هستم و دارای دو فرزند، البته بچه های من هنوز کوچک هستند. اما معتقدم در تربیت بچه ها، باید اول علاقه به قرآن را در آنان ایجاد کرد؛ بعد بچه‌ها خودشان راه درست را انتخاب می‌کنند. اگر مسیر را برای بچه‌ها فراهم کنیم، تصمیم درستی خواهند گرفت و اینگونه می‌شود که با علاقه و تداوم وارد عرصه حفظ و فعالیت‌های قرآنی می شوند.