هر روز با یک حافظ کل قرآن کریم؛
«اسماء پاداش نیک»: آرزو دارم قرآنی که حفظ می کنم، تنها لقلقه زبانم نباشد و در بطن زندگی و سرلوحه تمام کار هایم باشد
فکر می کنم قرآن به طور کلی در بین ما مهجور واقع شده و محصور به مکان و زمان خاصی نیست و علاوه بر متولیان مربوطه، مقصر همه ما هستیم که با کناره گیری لفظی و سبک زندگی از قرآن، باعث شدیم قرآن تنها یک کتاب مقدس صرفا بینمان باقی بماند! نه کتاب سبک زندگی، نه آموزش احکام و دینداری و اقتصاد و طبیعت و...
به گزارش شیرازه، ماه مبارک رمضان؛ ماهی که ابتدایش رحمت، میانه‌اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم است، ماهی که درهاى آسمان در شب اولش باز می‌شود و تا شب آخر آن بسته نخواهد شد، ماهی که اگر بنده می‌دانست [چه چیزی در این ماه وجود دارد] آرزو می‌کرد تمام سال، ماه رمضان باشد.
ماه مبارک رمضان به جهت نزول قرآن کریم در آن و ویژگى هاى منحصرى که دارد در میان ماه هاى سال قمرى برترین ماه است. به همین مناسبت در پایگاه خبری تحلیلی شیرازه بنا داریم هر روز با یکی از حافظان کلام وحی گفتگویی داشته باشیم، مصاحبه های مفصلی که در آن از هر دری صحبت به میان آمده است، از آرزوهای قرآنی حفاظ کل قرآن تا ...
به عنوان اولین سوال لطفاً خودتان را برای مخاطبان معرفي كنيد؟
اسماء پاداش نیک هستم، متولد ۷۹، ساکن شیراز
در حال حاضر، دانشجوی کارشناسی فلسفه تهران هستم.
حفظ قرآن را از چه سالی شروع کردید؟
خدا توفیق داد و حفظ قرآن را از دوران خردسالی(قبل از دوران مدرسه) آغاز کردم اما به طور جدی، سال ۹۴ به مؤسسه حفظ رفتم و حفظ یک ساله را شروع کردم و تابستان سال ۹۵ به پایان رسید.
نقش خانواده در این بین چگونه بود؟
در واقع مهمترین مهره مؤثر خانواده بودند که خیلی زحمت کشیدند و تلاش کردند، از همان ابتدا که حتی خواندن و نوشتن را بلد نبودم مادرم به روش های مختلف برای حفظ من تلاش میکردند و تا همین الان که پیگیر حفظ و تثبیت بنده هستند.
حفظ قرآن کریم سختی‌ها بسیار زیادی دارد، در حین حفظ قرآن موردی پیش نیامد که عطای حفظ را به لقایش ببخشید؟
بله طبیعتا این موارد پیش می آید که به خاطر دلایل مختلف(نه فقط سختی) از ادامه منصرف شد و حفظ قرآن ابتدا با خیل زیادی از داوطلب مواجه است اما در نهایت تعداد کمی از این دروازه خارج میشوند و البته خارج نمیشوند مگر اینکه مسیر زندگیشان تغییر کند.
ان شاالله خداوند توفیق حافظ و البته عامل شدن را به همه ما عطا کند.
بخشی از زندگی هر قاری یا حافظ قرآن به حضور در مسابقات سپری می‌شود، تا کنون در چه مسابقاتی شرکت کرده و چه رتبه‌هایی به دست آورده‌اید؟
سعی میکردم از همان ابتدا اگر فرصت داشتم، همیشه مسابقات مدرسه ای و محلی و دانشگاهی و یا اوقاف را در مراحل استانی و کشوری شرکت کنم چون علاوه بر تمرین کاهش اضطراب و... توفیق اجباری حاصل می شد که محفوظاتم رو بیشتر تثبیت کنم، چیزی که همیشه مشهود بود این که بین هیچ کدام از حافظان عزیزی که من میشناسم بحث رقابت منفی و نگرانی رتبه و مقام مطرح نبود
هرچند همیشه با وجود تواضع، در رتبه های بالا بودند.
حضور شما در عرصه حفظ قرآن کریم چه تحولاتی را به همراه داشته است، یعنی بعد از اینکه حافظ کل قرآن کریم شدید تغییرات محسوسی را در زندگی خود احساس کردید؟
بله همانطور که اشاره کردم، بدون شک حفظ قرآن برای هیچ کس به نهایت نمی رسد مگر اینکه به طور کل با تغییر مثبت و اساسی در مسیر زندگی مواجه شوند، به طوری که تمام دغدغه ها، اهداف و حتی نگاه به زندگی متفاوت خواهد بود گاهی علاوه بر بار مسئولیتی که احساس می شود، احساس میکنید از توجه ویژه ای هم برخوردارید، و این تغییر تمام اطرافیان را هم تحت تأثیر قرار می دهد.
به عنوان یک حافظ کل قرآن کریم بیشتر با کدام آیات ارتباط برقرار میکنید؟
بعضی آیات هستند که وقتی برای اولین بار حفظ می شوند روح تازه ای به وجود انسان می بخشند، از آیه های خوف گرفته که تلنگر محسوب می شود تا آیه های رجاء که شوق رحمت را در دل متبلور می کند و اشک چشم را جاری. حتی جالب اینجاست که ما در خوابگاه مؤسسه حفظ، با این اتفاق جالب مواجه بودیم که خیلی از روزها آیه ای که سهمِ حفظ آن روز بود، متناسب با رفتار شخصی ما بود(تایید یا تلنگر و تذکر) و حتی اختلاف نظر جمعی یا یک اتفاق بین هم خوابگاهی ها، می دیدیم همان روز با یک آیه اشاره ای به آن موضوع شده یا جوابی داده شده است، این برای ما خیلی جالب بود اما فکر میکنم آیه هایی که خوب می توانیم با آنها ارتباط بگیریم، با توجه به اشخاص، نسبی هستند
مثلا آیه ها و سوره های زیادی هستند که بنده خیلی با ان ها انس می گیرم که به طور مثال یکی از آنها آیه مبارکه ۵۳ سوره اسراء هست "قُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ"
اینکه خداوند از پیامبر میخواهند: به بندگانم بگو نیکو سخن بگویند.
حس خشنودی برای ما دارد که خداوند حتی به نیکو سخن گفتن ما هم حواسش است
یا مثلا آیه ۵۳ سوره مبارکه زمر
"قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ"
"به بندگانم که با زیاده روی(در گناه) به خودشان ظلم کردند، بگو: از رحمت خدا نا امید نشوید! قطعا خدا همه گناهان را می بخشد که او آمرزنده و مهربان است"
در زبان عربی"غفران" یعنی حتی آثار گناه هم باقی نمی ماند! این همه رحمت خدا انسان را واقعا شرمنده و البته عاشق میکند.
مهمترین آیاتی که در زمان حفظ با آنها مشکل داشتید و سخت حفظ می‌شد کدام آیات بود؟
بعضی آیات و سوره ها هم بودند که حفظ آنها نسبت به بقیه سوره ها سخت تر بود و نیاز به وقت و تمرین بیشتری داشت
مثل سوره نساء که من هنوز در تثبیتش مشکل دارم!
شما به عنوان یک حافظ جوان با تجربه چه توصیه‌هایی برای افرادی که تازه قصد ورود به عرصه را دارند دارید؟
مهمترین مسئله برای شروع حفظ قرآن توکل و تلاش است، بدون این دو حفظ غیر ممکن خواهد بود ضمن اینکه زبان عربی به طور کلی فرّار است و نیاز به تثبیت و مرور دائم دارد. سختی های این مسیر زیاد است و مصداق دقیق نابرده رنج گنج میسر نمی شود اما با امید و هدف و تلاش میسر این گنج گران بها و به تبع آن، بسیاری از گنج های دیگر میسر می شود ان شاالله.
ضمن اینکه حفظ قرآن به تنهایی سخت است دیدن رقبا و البته دوستان در این مسیر انگیزه را بیشتر می کند و حتما حفظ تحت نظر استاد با تجربه باشد که با ارائه روش های مخصوص طی طریق را راحت تر کند.
شما چه روش حفظی را توصیه میکنید یک حافظ قرآن حفظ یکساله را انجام دهد بهتر راست یا دوره‌های طولانی‌تر را توصیه میکنید؟
حفظ یک ساله، با وجود فشار و سختی که همراهش است تجربه بسیار شیرینی خواهد بود اما در واقع باید یک سال از تمام امور زندگی کناره گرفت و به حفظ پرداخت، برای کسی که حاضر به این کار باشد و پشتکار و اهتمام و استقامت داشته باشد خیلی عالی است.
در صورتی که در مؤسسه ها طرح های حفظ دو و سه ساله هم است که مستمر تر و با تثبیت بهتری هستند و بستگی به شرایط و علاقه افراد دارد.
مهمترین آرزو، هدف و برنامه پیش‌رو؟
آرزوی همه ما عاقبت بخیری در رکاب ولی عصرمان هست، اما از روزی که حفظ را شروع کردم واقعا آرزو داشتم قرآنی که حفظ می کنم، تنها لقلقه زبانم نباشد و در بطن زندگی و سرلوحه تمام کار هایم باشد و در واقع علاوه بر حافظ، یک عامل به تمام معنای واقعی قرآن باشم.
چیزی که خود قرآن هم از ما خواسته است، زیبایی اش اینجاست که تار و پود زندگی ما با آیات قرآن گره بخورد.
مهمترین آرزوی خارج از حیطه فعالیت‌های قرآنی که احتمالاً داشته باشید چیست؟
آرزوی سعادتمندی جامعه و شخصی که جز با ظهور اتفاق نخواهد افتاد، ان شاالله نفس کشیدن همه ما هم در مسیر ظهور باشد و در این عرصه و رضایت آقا، حضور مؤثر داشته باشیم هم قبل از ظهور هم بعدش.
نظر شما در مورد سطح فعالیت‌های قرآنی استان فارس چیست، این فعالیت‌ها را چگونه ارزیابی میکنید؟ به نظر شما فارس در این زمینه توانسته است جایگاه خود را پیدا کند؟
فکر می کنم قرآن به طور کلی در بین ما مهجور واقع شده و محصور به مکان و زمان خاصی نیست و علاوه بر متولیان مربوطه، مقصر همه ما هستیم که با کناره گیری لفظی و سبک زندگی از قرآن، باعث شدیم قرآن تنها یک کتاب مقدس صرفا بینمان باقی بماند! نه کتاب سبک زندگی، نه آموزش احکام و دینداری و اقتصاد و طبیعت و...
هرچند الحمدلله در استان ما، اساتید و قاریان و حافظان برجسته کشوری هستند اما در دریای عظیم قرآن هر چه کاووش کنیم باز هم دریایی از رازهای نهفته پیش رویمان قرار دارد همه ما باید در این مسیر که رسالتمان است تلاش کنیم.
در حال حاضر چه فعالیت خاصی در زمینه فعالیت‌های قرآنی دارید؟
از ابتدای حفظ فعالیت هایی داشتم در حیطه تلاوت و تجوید و حفظ، آموزش قرآن مهد کودک ها، مؤسسه ها و... ولی در حال حاضر به دلیل سنگینی دروس دانشگاه سعی می کنم صرفا به مطالعه معارف قرآن و تثبیت محفوظاتم مشغول باشم.
به عنوان آخرین سؤال و حسن ختام این مصاحبه مهمترین آیه‌ای که سرلوحه زندگی خودتان قرار داده‌اید کدام آیه بوده است؟
با نگاه عمیق و تدبری، تک تک آیات قرآن برای تک تک کار های ما می توانند الگو باشند! این حقیقتا مصداق پیدا می کند و چقدر عالی می شد اگر برای تک تک امورات زندگی از قرآن استعانت می گرفتیم و از معارف عمیقش به عنوان راهبر کارهایمان نگاه می کردیم نه یک نگاه صرف تاریخی!
اما آیه ای که همیشه سعی می کنم برای خودم مرور کنم، آیه مبارکه ۱۳ سوره احقاف هست
"إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ"
که به ما هشدار میدهد که اگر به زبان اقرار ایمان به خدا کردید، راه به همین سادگی ها نیست و در واقع آنجاست که باید خودی نشان دهیم و در این راهی که انتخاب کردیم، بدون ترس و دلهره، در راه محبوب استقامت کنیم.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
